Την Τρίτη το μεσημέρι στο Αγρίνιο έπιασε μια πολύ “πονηρή” φωτιά πίσω ακριβώς από το γήπεδο μπάσκετ στην αερογέφυρα.
Ήταν τόσο γρήγορη η εξάπλωση, τέτοιος ο αέρας και η ζέστη ώστε άπαντες είπαμε “μπράβο” στην Πυροσβεστική που έτρεξε τόσο γρήγορα.
Για να γίνει αντιληπτό η φωτιά σταμάτησε ακριβώς στην αυλή ενός σπιτιού! Και ενώ είχε σβήσει εντελώς, πιθανώς από μια σπίθα, ξαφνικά έπιασε φωτιά μια άλλη αυλή, κάπου 100 μέτρα μακριά!
Φυσικά οι πολίτες ήταν εκεί και βοηθούσαν. Πιτσιρικάδες περιφέρονταν με μηχανάκια και έδειχναν εστίες. Κουβάδες πηγαινοερχόταν. Συν Αθηνά και χείρα κίνει…
Υπήρξαν κατηγορίες, κοντά ένας καταυλισμός, συχνές οι πυρκαγιές. Είχε πέσε το ρεύμα όμως και όλοι υποψιάστηκαν ότι αυτή τη φορά κάποιος μετασχηματιστής είχε “αρπάξει”.
Όσο ήμασταν εκεί δεν ακούσαμε ανάθεμα για κανέναν. Δεν ακούσαμε “πού είναι το κράτος”. Δεν ακούσαμε “είμαστε αβοήθητοι, μόνο τρία πυροσβεστικά και 15 πυροσβέστες έχουν έρθει”!
Αν είχε ξεφύγει η φωτιά θα ακούγαμε. Γιατί όλοι όσοι ήμασταν εκεί θα δίναμε προσωπικό σόου ή στα ΜΜΕ ή για τα κοινωνικά δίκτυα.
Υπάρχει, λοιπόν, ο πραγματικός κόσμος και εκείνος στις τηλεοράσεις(λιγότερο στα υπόλοιπα ΜΜΕ) και τα σόσιαλ μίντια. Στην περίπτωση των τηλεοράσεων είναι τι διαταγή θα έχει δοθεί από το μέσο-δηλαδή εκ της… διευθύνσεως- για το αν κοπανάμε ή όχι την κυβέρνηση.
Και στις προχθεσινές φωτιές ήταν σαφές ότι υπήρχαν κανάλια που αδιαφόρησαν με τρόπο, τρία συγκεκριμένα που έκαναν καλά την δουλειά τους και άλλα δύο που κοπανούσαν “στον σταυρό” γιατί έτσι ήθελε το αφεντικό. Συμβαίνουν αυτά, απλά κάποιοι νομίζουν ότι συμβαίνουν μόνο στις δικές τους, δήθεν εθνοσωτήριες, κυβερνήσεις.
Όμως δεν είναι αυτός ο κανονικός κόσμος και ο σύγχρονος πολίτης πρέπει να έχει το μυαλό και την κλίση στην κατανόηση λόγου και κειμένου για να τα ξεχωρίσει, πράγμα, δυστυχώς, που δεν ευνοείται από την Παιδεία στην Ελλάδα…
Για τα social media ας μην μιλήσουμε καλύτερα. Το twitter ειδικά(που κάνει και το παιχνίδι προς τις άλλες πλατφόρμες λόγω ταχύτητας) είναι το κλουβί με τις τρελές.
Από την μία οι ζηλωτές που καταριούνται την ώρα και την στιγμή που δεν υπήρξαν καμιά 500ριά νεκροί κι από την άλλη οι κυβερνητικοί που θεωρούν ότι πήγαμε καλά που κάηκαν…μόνο 100 χιλιάδες στρέμματα σε πόλη!
Κι από πιο κοντά και οι αρνητές των πάντων να προσπαθούν να εξηγήσουν ότι “σιγά την φωτιά, έχουμε δει και μεγαλύτερες”, κατά το “σιγά την αλλαγή του κλίματος, θυμάμαι το 1844 είχε κάνει μια μέρα 49 βαθμούς στο Ζούμπερι”!
Με άλλα λόγια, είναι αδύνατον να συνεννοηθούμε ακόμη και σε αυτό. Όπως σε όλα κάνουμε εμφύλιο, έτσι και στις καταστροφές. Μακάρι να καούν τα πάντα αρκεί να έχουμε δίκιο εμείς και οι δικοί μας!
Και τώρα, έτσι για κλείσιμο, κάτι αντιδημοφιλές: Ναι, οι κόποι και οι περιουσίες μιας ζωής είναι κρίμα να πάνε χαμένες. Ναι, τα αυθαίρετα μέσα στα δάση που δεν έχουν καν ασφάλεια ή καν δεξαμενή νερού θα έπρεπε να τα βρίσκει η εκάστοτε κυβέρνηση. Αλλά, πώς να γίνει, οι ζωές είναι πάνω από όλα.
Η προειδοποίηση από το 112, με όσες υπερβολές και να γίνεται, είναι για καλό.
Ότι είχαμε μια νεκρή γυναίκα που δεν μπόρεσε να εκκενώσει ένα χώρο την ώρα που οι συνάδελφοί της πρόλαβαν, είναι τραγωδία. Αλλά αυτή η φωτιά μέχρι το…Χαλάνδρι(σ.σ. του antifa δημάρχου που είχε τίγκα ακαθάριστα οικόπεδα…) θα μπορούσε να έχει δεκάδες νεκρούς…
Κάπου εδώ θυμάται κανείς τον καθηγητή Κώστα Συνολάκη, εξειδικευμένο στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, που μέσα στην τραγωδία στο Μάτι είχε πει ότι χρειαζόταν ένας τέτοιος μηχανισμός.
Και σε λίγες ώρες τον είχαν στοχοποιήσει οι ζηλωτές κομματικοί και εκδότες- τότε φιλοκυβερνητικοί- και είχαν δώσει στα σόσιαλ μίντια το πού μένει, ώστε να πάνε να τον βρουν οι ομάδες κρούσης…
Εφημερίδα “Συνείδηση“
