Μεγάλη θλίψη προκάλεσε τόσο στο Αγρίνιο όσο και στην Αμφιλοχία η είδηση του θανάτου του Κώστα Χαρ. Φίλου, επίτιμου δικηγόρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αγρινίου.
Η κηδεία του θα τελεστεί σήμερα, Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου και ώρα 5:00 το απόγευμα στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου, ενώ ο ενταφιασμός του θα πραγματοποιηθεί στο Δημοτικό Κοιμητήριο Αμφιλοχίας.
Ο Κώστας Φίλος ήταν μία εξέχουσα προσωπικότητα με πλούσια κοινωνική δράση και προσφορά, στην οποία γίνεται ειδική αναφορά στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του Νικολάου Τέλωνα, το οποίο κοινοποιήθηκε και δημοσιεύεται στο karvasaras.gr.
Αναλυτικά:
Με το δικό του αγαπημένο «λαφάκι» που ομορφαίνει την νεανική του πρώτη – αλλά και μοναδική – ποιητική συλλογή που δημοσιεύτηκε στα μαθητικά του χρόνια, αποχαιρετώ σήμερα τον αγαπητό μου και σεβαστό συμπολίτη Κώστα Χαρ. Φίλο.
Τον απ’ ευθείας απόγονο του ήρωα της Μεγάλης Πολιορκίας του Μεσολογγίου και εξοδίτη -16χρονου τότε- Χαράλαμπου Φίλου.
Τον Αταλάντευτο αγωνιστή των δημοκρατικών του πεποιθήσεων.
Τον διαπρεπή δικηγόρο της Αιτωλίας και της Ακαρνανίας.
Τον πρωτεργάτη του ξεχωριστού Νομού Ακαρνανίας.
Τον συντελεστή της δωρεάς, μεγάλου προικώου οικοπέδου στο Αγρίνιο, προς ανέγερση του κοινωνικού ιδρύματος για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Με το αγαπημένο «λαφάκι», που χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει, έμαθα ότι φιλοξενήθηκε σε ένα από τα αναγνωστικά της Α/θμιας εκπαίδευσης της χώρας, αποχαιρετώ με θλίψη αλλά και περίσκεψη, τον ευπατρίδη Κώστα Χαρ. Φίλο, κρατώντας ως ανάμνηση τον ιδιαίτερο σεβασμό του στην ιστορία και την παράδοση του τόπου μας:
«Ένα λαφάκι μια φορά ξεχάστηκε στο δάσος
κι ήρθε η νυχτιά η μαυριδερή και του ‘κλεισε το δρόμο
κι ήρθε η δροσιά η αποσπερνη και του σβυσε τ’ αχνάρια
και του σβυσε και τον ντορο που θα γυρνούσε πίσω.
Πάει απο δω, πάει απο κει, σκούντησε πα στις πέτρες
πάτησε την ασπαλαθιά κι απ’ τον πολύ τον πόνο
τούρθ’ ένα κλάμα το φτωχό και έκλαψε τόσο τόσο
που σχύσθει ο ουρανός στα δυο και βγήκε το φεγγάρι
να φέξει στο λαφόπουλο στη μάννα του να πάει».
Αυτού του ίδιου φεγγαριού το ιλαρό φως που οδήγησε το χαμένο “λαφάκι” του στη στοργική αγκαλά της μάνας, ας φωτίζει απόψε και τον δικό του δρόμο, κι ας τον οδηγήσει με σιγουριά στο επέκεινα προς τον Πατέρα των Φώτων.