«Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στους φοιτητές και τις φοιτήτριες που σπουδάζουν και εντός της Αιτωλοακαρνανίας, αλλά και σε διάφορες άλλες Σχολές ανά την ελληνική επικράτεια ή το εξωτερικό. Από την πρώτη στιγμή της αναλήψεως των καθηκόντων μας αποτέλεσε προτεραιότητά μας να προσεγγίσουμε, να γνωρίσουμε και να στραφούμε προς όλους εκείνους τους νέους και τις νέες, οι οποίοι, μετά από πολύ κόπο και συστηματική προσπάθεια, πέτυχαν να εισέλθουν στις ανώτερες και ανώτατες σχολές και στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και να εκπληρώσουν τον καρδιακό τους πόθο και την επιθυμία να σπουδάσουν και να λάβουν ένα πτυχίο που θα τους ανοίξει τον δρόμο για την επαγγελματική τους αποκατάσταση και την ένταξή τους μέσα στην κοινωνία», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός, μιλώντας στους φοιτητές και τις φοιτήτριες που συμμετείχαν στην χριστουγεννιάτικη φοιτητική σύναξη της τοπικής μας Εκκλησίας.

Την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2024 η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας πραγματοποίησε την καθιερωμένη σύναξη των φοιτητών και φοιτητριών στο Πετροχώρι Θέρμου. Αρχικά, τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Δαμασκηνού.

Στη συνέχεια, μετά την παράθεση πρωινού, όλοι μαζί, ο Επίσκοπος, οι φοιτητές, οι φοιτήτριες και οι κληρικοί που τους συνόδευαν, κατευθύνθηκαν πεζοπορώντας στον πολυχώρο «Αλθαία», με την μοναδική θέα στη λίμνη Τριχωνίδα. Εκεί, ο Αρχιμ. Αμβρόσιος Γκουρβέλος, Κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών ανέπτυξε το θέμα: «”Ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη”. Ο άλλος στη ζωή μου».

Ο π. Αμβρόσιος ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνό για την πρόσκληση και παρουσίασε το θέμα της ομιλίας του, τονίζοντας ότι «συνάξεις όπως η σημερινή μας δίνουν την ευκαιρία να ακούσουμε κάτι έξω από την καθημερινή ρουτίνα, αλλά συγχρόνως ενισχυτικό στην καθημερινή μας ρουτίνα. Να δούμε τους εαυτούς μας, όχι όπως μας θέλουν οι οικείοι μας και η κοινωνία, αλλά όπως μας θέλει ο Θεός, ο Οποίος μας θέλει ειρηνικούς, χαρούμενους, αληθινούς, αγωνιστικούς, ευτυχείς και αγιαζόμενους. Συγχρόνως, οι Συνάξεις αυτές, είναι ευκαιρίες μιας κοινωνίας αδερφικής, επικοινωνίας εποικοδομητικής, ευκαιρίας διαπροσωπικών σχέσεων, ανταλλαγής απόψεων όχι ιδεολογικών αλλά βιωματικών, είναι ευκαιρίες φιλότιμης προσπάθειας να εντάξουμε τους εαυτούς μας στον Λειτουργικό χώρο της Εκκλησίας, και ευκαιρίες ενθαρρύνσεως, αφού και οι άλλοι αγωνίζονται όπως κι εγώ».

Στη συνέχεια παρουσίασε σκέψεις σχετικές με το θέμα «Ο άλλος στη ζωή μου», με βάση το αγιογραφικό χωρίο από την προς Εφεσίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου «ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη», το οποίο έχει ένα βαθύτατο νόημα.

Αναφέρθηκε στην δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου από τον Θεό, υπογραμμίζοντας ότι «ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό. Έχει κοινωνία με τα όμοιά του αλλά και τα ανόμοιά του. Τα όντα, τα άλλα δημιουργήματα, έχουν κοινωνία αγέλης τα ζώα και κοινωνία φυτών τα δάση. Ο άνθρωπος μόνος έχει κοινωνία προσώπων με τα όμοιά του και κοινωνία χρήσεως με τα ανόμοιά του, αφού όλος ο κόσμος πλάστηκε και χαρίστηκε από τον Δημιουργό στον άνθρωπο. Η κτίση, η άλογος έχει την άμεση φροντίδα του Δημιουργού. Έπλασε τα πάντα και προνοεί για τα πάντα. Ο άνθρωπος πέραν της πρόνοιας του Θεού έχει και την δυνατότητα της κοινωνίας με τον Θεό.

Άρα ο άνθρωπος κοινωνεί με τον Θεό, επικοινωνεί με τους ανθρώπους και διαχειρίζεται με σεβασμό την κτίση. Η έλλειψη κοινωνίας με το Θεό οδηγεί τον άνθρωπο στο χωρισμό απ’ Αυτόν. Η έλλειψη κοινωνίας με τους συνανθρώπους του, τον οδηγεί στην απομόνωση και η κατάχρηση της χρήσεως της κτίσης, τον κάνει καταστροφέα της. Είναι αυτό που ονομάζουμε καταστροφή του περιβάλλοντος. Ο άνθρωπος μαζί με τον Θεό είναι πλούσιος, ενώ χωρίς τον Θεό είναι πτωχός».

Ο π. Αμβρόσιος αναφέρθηκε ξεχωριστά στο στάδιο της ενηλικίωσης του ανθρώπου και παρουσίασε πτυχές της ενήλικης ζωής, των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών μας. «Όλοι μας θέλουμε την αγάπη, αλλά πολύ δύσκολα τη δίνουμε εμείς. Όλοι μας θέλουμε την τιμή, αλλά δυσκολευόμαστε να τιμήσουμε τον άλλο. Όλοι μας θέλουμε την αναγνώριση, αλλά δύσκολα μπορούμε να πούμε καλό λόγο για τον άλλο. Όλοι μας θέλουμε να μας ακούει ο Θεός ή ο συνάνθρωπός μας, αλλά εμείς δυσκολευόμαστε να ακούσουμε τον άλλο. Όλοι μας θέλουμε την βοήθεια, αλλά δυσκολευόμαστε να βοηθήσουμε, προφασιζόμενοι προφάσεις εν αμαρτίες. Θέλουμε τον άλλο όπως τον θέλουμε εμείς και όχι όπως αυτός είναι. Όλα αυτά δημιουργούν πολλές δυσκολίες μέσα στην καθημερινή μας ζωή».
Συνεχίζοντας, παρέθεσε απόψεις πατέρων και συγχρόνων αγίων και γερόντων της Εκκλησίας σχετικές με το θέμα, υπογραμμίζοντας ότι «αν κρατήσουμε το “ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη”, θα λείψουν οι θυμοί, οι κραυγές που προέρχονται από διαφωνίες. Θα λείψουν οι κακίες και οι εκδικήσεις μεταξύ των ανθρώπων». Υπογράμμισε δε ότι οι Άγιοι μας είναι πάντα προσεκτικοί, διότι έχουν γευθεί την γλυκύτητα και την ειρήνη του Αγίου Πνεύματος.

Ολοκληρώνοντας, ο ομιλητής τόνισε, ότι «η βασική αρχή της συνύπαρξής μας με τον άλλον, είναι ο λόγος του Αποστόλου Παύλου “ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη” Να δεχόμαστε τον άλλο όπως είναι, με αγάπη. Διότι η αγάπη αποσκοπεί στο να μπορεί ο ένας να δίνει χαρά στον άλλον. Να στερούμε εγώ εκουσίως, για να έχει περισσότερα ο άλλος. Να θυσιάζω τον εαυτό μου για να νιώθει ο άλλος άνετα, να νιώθει ασφάλεια. Η αγάπη είναι μια δωρεά του Χριστού. Η αγάπη είναι μίμηση του Χριστού, διότι “αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς”. Επομένως όταν αγαπώ, σημαίνει ότι έχω πάρει δωρεά, έχω πάρει χάρη από τον Θεό, ότι μιμούμαι τον Χριστό. Η αγάπη είναι ένας συνεκτικός δεσμός που μας δένει με την Εκκλησία και ταυτόχρονα με τον Χριστό. Άρα η αγάπη είναι βασική προϋπόθεση να δεχθώ τον άλλο στη ζωή μου, να τον ανεχτώ, να συμπορευτώ μαζί του προς την Βασιλεία των Ουρανών».

Ακολούθησε ένας πολύ όμορφος και εποικοδομητικός διάλογος μεταξύ των νέων, του ομιλητή και του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον π. Αμβρόσιο για την παρουσία του και την εμπεριστατωμένη ομιλία του, καθώς και όλους τους συμμετέχοντες και τους ιερείς που επιμελήθηκαν την εκδήλωση και την φιλοξενία των νέων.

Με αφορμή την εορτή του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου προέτρεψε τους νέους και τις νέες να έχουν πνεύμα διακονίας σε όποιο χώρο ο καθένας υπηρετεί και δραστηριοποιείται. «Διάκονος είναι αυτός που προσφέρει χωρίς να αναμένει την ανταμοιβή. Αυτός που σπεύδει με αγάπη και ταπείνωση να διακονήσει τους άλλους, χωρίς να αναμένει πρωτοκαθεδρίες, αλλά γίνεται ο έσχατος πάντων».

Τους προέτρεψε να έχουν ομολογιακή διάθεση στη ζωή τους, τονίζοντας ότι «και η σημερινή σας παρουσία εδώ είναι μία έκφραση ομολογίας. Μη φοβηθείτε αν ίσως αντιληφθείτε κάποια στιγμή ότι είστε μειοψηφία. Μην τρομάξετε μπροστά στην πολεμική που ίσως εισπράξετε. Αυτός που μας ενδυναμώνει όλους είναι ο Χριστός. Αυτόν κηρύσσουμε και Αυτόν ομολογούμε και αλίμονο αν διαπραγματευτούμε την ομολογιακή μας διάθεση και συμβιβαστούμε».

Τέλος τους κάλεσε να μιμηθούν την συγχωρητικότητα του Αγίου Στεφάνου, λέγοντας ότι «δεν υπάρχει μεγαλύτερο προνόμιο και μεγαλύτερη δύναμη στον άνθρωπο από το να συγχωρεί αυτούς που τον πονάνε και να ανέχεται εκείνους που κινούνται εχθρικά απέναντί του. Η συγχώρηση είναι η απόδειξη της μεγαλύτερης δύναμης που μπορεί να έχει ο άνθρωπος μέσα του, γι’ αυτό πρέπει να συγχωρούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας».

Η σύναξη ολοκληρώθηκε με γεύμα που παρατέθηκε σε όλους τους συμμετέχοντες, οι οποίοι ευχαρίστησαν τον Σεβασμιώτατο για την πρόσκληση και την πρωτοβουλία και ανανέωσαν το ραντεβού τους για την επόμενη φοιτητική συνάντηση της τοπικής μας Εκκλησίας.