Σχεδόν στην μέση του Αμβρακικού κόλπου, βρίσκεται ένα μικρό νησί που ελάχιστοι άνθρωποι ξέρουν. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι όσοι το επισκέπτονται μαγεύονται και σίγουρα δεν το ξεχνούν ποτέ. Ο λόγος για την Κορωνησία.
Αν και το μικρό νησί καταμεσής του Αμβρακικού είναι επίσης γνωστό ως Πέρα Νησί, φαίνεται πως το όνομα Κορωνησία έχει επικρατήσει για τα καλά. Άλλωστε, η ευρύτερη περιοχή είναι γνωστή και ως – μην τρομάζετε – Κορακονησία μιας και τα βράχια και οι αμμουδερές παραλίες της περιοχής είναι ιδανικό spot για τα κοράκια που αναζητούν σαν τρελά τα ψάρια που έχασαν τον δρόμο τους στα νερά του Αμβρακικού. Όπως και να έχει το όνομα του γραφικού οικισμού, το πολύ μικρό και γραφικό νησί δεν θα σταματήσει να είναι το κρυμμένο διαμάντι στον Αμβρακικό.
Ίσως, όμως, αυτό που είναι πιο εντυπωσιακό στην διαδρομή για την Κορωνησία είναι ο μακρύς ασφαλτοστρωμένος δρόμος μήκους κάτι λιγότερο από 20 χιλιόμετρα που ενώνει τον μικρό νησιωτικό οικισμό με την Άρτα και μοιάζει σαν να επιπλέει πάνω στην επιφάνεια του νερού δημιουργώντας μια ρομαντική εικόνα που σίγουρα θα ζήλευαν πολλοί σκηνοθέτες του Χόλιγουντ. Και όχι μόνο. Ειδικα, μάλιστα, αν πετύχετε και ηλιοβασίλεμα που χρυσαφίζει τα νερά με ένα ιδιαίτερο πορτοκαλοκίτρινο χρωμα, τότε δεν έχετε παρά να αφήσετε την σκέψη σας να χαθεί κάπου μεταξύ νερού και ήλιου.
Σε αντίθεση με άλλα παρόμοια μέρη ανά την Ελλάδα, η Κορωνησία μοιάζει βγαλμένη από ταινία και η ηρεμία του τοπίου αμέσως κυριεύει τις αισθήσεις προσκαλώντας σας να εξερευνήσετε αυτή την άγνωστη γωνία της Ελλάδας. Με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τους 160 μόνιμους κατοίκους, η Κορωνησία είναι ουσιαστικά ένα γραφικό ψαροχώρι σχεδόν στην μέση της λιμνοθάλασσας του Αμβρακικού και σαν κάθε γνήσιο ελληνικό ψαροχώρι που σέβεται τον εαυτό του φημίζεται για τις ψαροταβέρνες της με τις παραδοσιακές συνταγές και τα πλούσια θαλασσινά εδέσματα που έρχονται φρεσκότατα κατευθείαν από το μικρό λιμανάκι του νησιού.
Μια επίσκεψη, όμως, στην Κορωνησία δεν μπορεί παρά να μην περιλαμβάνει και την ιστορική εκκλησία της Γεννήσεως της Θεοτόκου. Ο σημερινός ναός αποτελεί το μοναδικό σωζόμενο τμήμα ενός πολύ παλιού μοναστηριού που ιδρύθηκε κάπου στον 10ο αιώνα από έναν μοναχό από την Κορυτσά. Από τότε και για πάρα πολλά χρόνια, η ιστορία της μονής χάνεται στα βάθη των αιώνων και κανείς δεν ξέρει μέχρι που έφτασε η φήμη του παλαιού βυζαντινού μοναστηριού. Δυστυχώς, όμως σήμερα, τίποτα δεν διασώζεται από τα παλαιότερα κελιά των μοναχών που ζούσαν στο μοναστήρι, καθώς όλα τα κελιά και το τείχος της μονής καταστράφηκαν συθέμελα κάπου στο 1910.
Παρόλο αυτά, μια επίσκεψη στην εκκλησία αξίζει και με το παραπάνω και, μιας και η εκκλησία είναι στο ύψωμα του μικρού νησιού, σας δίνεται η ευκαιρία να θαυμάσετε από πρώτο χέρι την περιμετρική θέα του Αμβρακικού. Να εύχεστε μόνο να είναι ο καιρός με το μέρος σας, ώστε να απολαύσετε το τοπίο με λιακάδα και καθαρό ουρανό. Από την άλλη, βέβαια, αν δεν είστε και τόσο τυχεροί, το σίγουρο είναι ότι η θαλασσινή ομίχλη θα δώσει μια ιδιαίτερη αίσθηση μυστηρίου στο ταξίδι σας, την οποία σίγουρα δεν θα ξεχάσετε εύκολα.
Αν πάλι θέλετε να εξερευνήσετε την φυσική ομορφιά της περιοχής, δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε και την λιμνοθάλασσα του Τσουκαλιού, όπου μπορείτε να θαυμάσετε από μακριά και διακριτικά πελαργούς, φλαμίνγκο και άλλα άγνωστα άγρια πουλιά της ελληνικής υπαίθρου που βρίσκουν ένα ασφαλές καταφύγιο στην ευρύτερη περιοχή του Αμβρακικού.
