Η ευαισθητοποίηση για το πράσινο αντικατοπτρίζει σαφώς το επίπεδο ζωής μιας κοινωνίας. Η διαχείριση των σκουπιδιών και αντικειμένων όμως βρίσκεται στην κορυφή αυτού του επιπέδου.
Είναι καθαρά θέμα πολιτισμού. Τρόπου ζωής. Και στην κορυφή αυτής της διαχείρισης, βρίσκεται, όπως πάντα, η πολιτεία. Η οποία πολιτεία δεν είναι και το καλύτερο παράδειγμα. Δεν έχει το όμοιό της στην αντιμετώπιση του προβλήματος των απορριμμάτων. Ακριβώς η ίδια αντίληψη, με τον ασυνείδητο πολίτη να πετά τα μπάζα, τα σκουπίδια του ή ότι του είναι άχρηστο όπου βρει. Στο δρόμο, στο οικόπεδο του διπλανού, στο δάσος στην παραλία.
Το ότι βρωμίζει και ο ίδιος, εκείνη την στιγμή δεν του λέει κάτι και δείχνει να μην τον ενδιαφέρει. Αρκεί να είναι το δικό του «σαλόνι» καθαρό. Εξάλλου η αδιαφορίας από τα δικά του κατορθώματα ασυνειδησίας, φαίνεται πως μάλλον του ακούγεται πολύ μακρινή ιστορία που αφορά «πράσινα άλογα».
Ένα τραπεζάκι του λείπει για να γίνει μια υπαίθρια σαλονοτραπεζαρία στο 12ο χλμ Αγρινίου Καρπενησίου μετά την διασταύρωση προς Πυργί, όπου οι διερχόμενοι οδηγοί θα απολαμβάνουν τα τραγελαφικά αυτού του οδικού δικτύου, πίνοντας τον καφέ της παρηγοριάς.
Κείμενο – φωτογραφίες: potamoulanews
