Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού, κατά τον πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, 14 Αυγούστου 2023.
Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
παιδιά μου ἐν Κυρίω ἀγαπημένα,
«Τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον καί προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα». Αὐτήν ἑορτάζουμε ὅλοι οἱ πιστοί σήμερα σέ κάθε γωνιά τῆς πατρίδος μας. Στίς πόλεις, στά χωριά, στά βουνά, στά νησιά, στούς μεγαλόπρεπους ναούς καί στά φρεσκοασβεστωμένα ξωκκλήσια. Παντοῦ ἡ ὀρθόδοξη καρδιά κτυπάει γιά τήν ἀγαπημένη Μάνα τοῦ κόσμου, πού σήμερα ἀφήνει τήν τελευταία της πνοή στήν πολυστέναχτη γῆ μας, ἀλλά πού ἀπό τώρα πλέον ζεῖ στόν οὐρανό, προσευχόμενη γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα στό θρόνο τοῦ Παιδιοῦ της καί Θεοῦ μας.
Σ’ αὐτή τήν «ἀμετάθετον ἐλπίδα» στρέφουμε τά βλέμματά μας ὅλοι. Καθώς βλέπουμε τήν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεώς Της, θαυμάζουμε τό πῶς ὁ Υἱός της τήν κρατάει τρυφερά στήν ἀγκαλιά Του, ἐκείνη πού Τόν κράτησε τόσο τρυφερά στή δική της. Ἐλπίζουμε ὅτι μέσα στήν ἀπροσμέτρητη ἀγάπη τους καί στίς ἀνοιγμένες ἀγκαλιές τους χωράνε καί οἱ δικές μας ἱκεσίες καί ἐλπίδες.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ζοῦμε σέ μία ἐποχή πού περισσεύει ἡ ἀπελπισία καί ἡ ἀπόγνωση, πού κάθε μέρα αὐξάνει ἡ ἐγκληματικότητα, πού ἡ καρδιά μας παγώνει ἀπό τήν τρομοκρατία, πού βιώνουμε τόν ποικιλόμορφο ρατσισμό, πού ὑποφέρουμε ἀπό τήν ἀδικαιολόγητη ἀδικία, πού φοβόμαστε ἀπό τήν προοπτική τῆς ἀνεργίας. Καταφέραμε μέ τήν ἁμαρτία μας, μέ τήν πλεονεξία μας καί μέ τόν ἐγωισμό μας νά κάνουμε ἕναν κόσμο ἀπάνθρωπο, ἐπικίνδυνο γιά μᾶς καί τά παιδιά μας. Ὀφείλουμε νά παραδεχθοῦμε ὅτι στηρίξαμε τήν ἀξία μας σ’ αὐτά πού ἔχουμε καί ὅχι σ’ αὐτό πού εἴμαστε. Κυνηγήσαμε τό ἐφήμερο καί χάσαμε τό αἰώνιο. Προσπαθήσαμε νά γεμίσουμε τά σπίτια, τά ψυγεῖα καί τά πορτοφόλια μας καί ἀδειάσαμε τίς ψυχές μας ἀπό ἀνθρωπιά καί ἀγάπη. Χορτάσαμε, ἀλλά δέν εὐτυχήσαμε. Ἐπενδύσαμε, ἀλλά ἐπενδύσαμε στό ψέμα, στήν αὐταπάτη τοῦ εὔκολου, στή λάμψη τῆς βιτρίνας, στήν ἀσφάλεια τοῦ δανεικοῦ. Ἡ ἐπένδυσή μας, ὅπως συμβαίνει μέ ὅλα τά πρόσκαιρα, ἔληξε, ἀπέτυχε, δέν ἀπέδωσε τό προσδοκώμενο. Θελήσαμε ν’ ἀγοράσουμε εὐτυχία καί τελικά καταφέραμε νά ψωνίσουμε μόνο προβλήματα.
Σ’ αὐτή τήν κατάσταση, λοιπόν, πού περιήλθαμε ἀναζητοῦμε λύση. Ἄν πιστεύουμε πώς ἡ λύση θά ἐπιτευχθεῖ μόνο μέ τά ἐργαλεῖα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, θά ἀποδειχθοῦμε ξανά προδομένοι. Ὅσο ὁ κόσμος καί ἡ κοινωνική μας διάρθρωση παραμένουν δέσμια τῆς ἁμαρτίας, ἐκφράζουν ἁπλῶς τά ἀνθρώπινα πάθη. Ὅσο προσπαθοῦμε νά βροῦμε λύσεις στά προβλήματά μας χωρίς Θεό, τόσο καί θά τά μεγαλώνουμε. Ὁ πιστός, ἐπειδή τό διαισθάνεται αὐτό, στρέφει τήν ἐλπίδα του στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἡ πιό ἀσφαλής πρόσβαση σ’ αὐτή τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ Θεοτόκος. Ἡ Παναγία ἐνσάρκωσε τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο μέ τήν κυοφορία τοῦ Θεανθρώπου Λυτρωτοῦ μας. Ἡ παρουσία τῆς Παναγίας στήν ἀνθρώπινη ἱστορία εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς θεϊκῆς προνοίας καί προστασίας γιά τόν κόσμο. Ἡ Παναγία μέ τήν ἀρετή της ἕλκυσε τόν Θεό, μέ τήν ἱκεσία της λύγισε τόν οὐρανό, μέ τή σιωπή της κήρυξε εὔγλωττα τήν πίστη μας, μέ τήν ὑπομονή της ἔδωσε σωτήριο νόημα στόν πόνο καί μέ τήν ἄνοδό της στόν οὐρανό φέρνει τήν κάθε ἀνθρώπινη προσευχή στό ὑποπόδιον τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Γίνεται λοιπόν ἡ Θεοτόκος ἡ ἀληθινή μας ἐλπίδα. Τίς φρικτές στιγμές πού στάθηκε κάτω ἀπό τό Σταυρό τοῦ Παιδιοῦ της, μέ τά θεανδρικά Του λόγια «γύναι ἴδε ὁ υἱός σου», παρέλαβε ἀπό Ἐκεῖνον τήν εὐλογημένη μητρότητα γιά κάθε πιστό πού στέκει πάνω στόν ἴδιο Γολγοθᾶ. Σάν ἀληθινή μάνα λοιπόν εἶναι βοηθός καί προστάτης ὅλων τῶν παιδιῶν της πού βρίσκονται στό σταυρό τοῦ πόνου, τῶν θλίψεων, τῆς ἀρρώστιας καί τῆς μοναξιᾶς. Ἔτσι γίνεται ὄντως ἡ ἀμετάθετος ἐλπίδα ὅλων μας.
Ἄν οἱ μάνες ὅλου τοῦ κόσμου εἶναι ἀνίκανες νά προδώσουν τά παιδιά τους, ἄν οἱ μάνες ὅλου τοῦ κόσμου μέσα στά πρόσωπά τους ἐκφράζουν τήν ἱερότητα τῆς ἀγάπης, αὐτό συμβαίνει πολύ περισσότερο μέ τήν οἰκουμενική, τήν καθολική καί παγκόσμια μάνα μας, τήν Παναγία. Ἡ Θεοτόκος μέ τήν ἀκαταίσχυντη μητρική προστασία της γίνεται ἡ ἀληθινή μας ἐλπίδα. Ἡ ἐλπίδα ὅχι μόνο γιά νά δραπετεύσουμε ἀπό τά ποικίλα προβλήματα πού μόνοι μας δημιουργήσαμε, ἀλλά καί ἡ μοναδική ἐλπίδα μέ τή δική της καθοδήγηση καί τίς δικές της προσευχές νά φτάσουμε στή μακαριότητα τοῦ Παραδείσου, γιά τήν ὁποία ὁ Κύριος μᾶς δημιούργησε.
«Τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον καί προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα» ἄς ἔχουμε στό μυαλό μας σέ κάθε δύσκολη περίσταση τῆς καθημερινότητάς μας. Ἐκείνη, στό πρόσωπο τῆς ὁποίας «νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι», εἶναι πρόθυμη νά προσευχηθεῖ γιά μᾶς, νά μᾶς παρηγορήσει καί νά μᾶς στηρίξει στόν ἀγώνα μας. Ἐμεῖς ἄς μιμούμαστε τή ζωή της, ἄς ἐπικαλούμαστε τή βοήθειά της, ἄς φροντίζουμε μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας νά παραμένουμε ἑνωμένοι μέ τόν Υἱόν της καί Θεό μας, ὅπως κι ἐκείνη παρέμεινε. Μέ τόν τρόπο αὐτό θά γιγαντώνεται μέσα μας ἡ ἐλπίδα ὅτι μέσα ἀπό κάθε κρίση θά βγαίνουμε πιό δυνατοί, πιό ὥριμοι, καί πιό ἄξιοι γιά ν’ ἀπολαμβάνουμε τίς ἀληθινές εὐλογίες τοῦ Θεοῦ. Τό εὔχομαι ὁλόθυμα σέ ὅλους σας. Χρόνια πολλά!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
