Ένας παίκτης που πανηγύρισε δύο ανόδους με τον ΑΟ Αγρινίου, ο Μιχάλης Σταμουλάκης, μίλησε στη σελίδα της ομάδας στο facebook.
Ο Μιχάλης Σταμουλάκης αγωνίστηκε δύο χρόνια με τα χρώματα της Αγρινιώτικης ομάδας. Την αγωνιστική περίοδο 2011 – 12 όταν αυτή κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Α΄ ΕΣΚΑΒΔΕ και επανήλθε στις Εθνικές Κατηγορίες και τη σεζόν 2014 – 15 όταν ήρθε η άνοδος από τη Γ΄ στη Β΄ Εθνική Κατηγορία.
Ο 39χρονος guard αναφέρθηκε στις δύο σεζόν που αγωνίστηκε με τον ΑΟ Αγρινίου, στην πορεία προς την Α2 Εθνική Κατηγορία και στην επόμενη μέρα της ομάδας.
Αναλυτικά:
Μιχάλη το καλοκαίρι του 2008 επέστρεψες στο Αγρίνιο. Πως πήρες την απόφαση να αγωνιστείς με τα χρώματα του Α.Ο. Αγρινίου το 2011;
Μετά από δύο χρόνια στη Γ.Ε. Αγρινίου και ένα χρόνο στη Βόνιτσα αποφάσισα το 2011 να αγωνιστώ στον Α.Ο. Αγρινίου, γιατί το πλάνο της ομάδας που ήταν να μαζέψουν ότι καλύτερο μπορούν από το Αγρίνιο και δύο μεταγραφές για να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα, ήταν ιδιαίτερα ελκυστικό. Ήταν μια ομάδα που θα πάλευε για το πρωτάθλημα και κάθε παίκτης θα ήθελε να αγωνιστεί εκεί. Από τη στιγμή που με ήθελαν, δεν ήταν δύσκολο να πω το “ναι”.
Εκείνη τη χρονιά η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Α΄ ΕΣΚΑΒΔΕ και επέστρεψε στις Εθνικές Κατηγορίες. Τι θεωρείς ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο για την κατάκτηση του αήττητου πρωταθλήματος;
Χωρίς αμφιβολία η προπόνηση που κάναμε. Από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας δουλεύαμε σε ρυθμούς ομάδας Εθνικών Κατηγοριών. Υπήρχαν μέρες που κάναμε μέχρι και τέσσερις προπονήσεις. Παίζαμε πολύ δυνατά φιλικά κόντρα σε αντιπάλους μεγαλύτερων κατηγοριών. Και φτάσαμε σε ένα επίπεδο φυσικής κατάστασης, που ουσιαστικά στο 3ο δεκάλεπτο τελείωναν όλα τα παιχνίδια, με αποτέλεσμα το 24 – 0 που έγραψε το “κοντέρ” στη λήξη της περιόδου. Υπήρχε μια Διοίκηση που τα είχε όλα λυμένα και ένας προπονητής που δε σε άφηνε καθόλου να χαλαρώσεις. Ακόμα θυμάμαι παιχνίδια που νικήσαμε με διαφορά 60 πόντων και μετά από δύο μέρες είχαμε εννιά σελίδες με παρατηρήσεις και λάθη που βλέπαμε στο βίντεο. Πως να μην πάρεις το πρωτάθλημα μετά από όλα αυτά;
Το καλοκαίρι του 2014 τι μέτρησε και επέστρεψες να αγωνιστείς ξανά στην ομάδα;
Οι λόγοι είναι πολλοί και διαφορετικοί. Το 2014 τραυματίστηκα στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς με τη Γ.Ε. Αγρινίου. Έκανα το χειρουργείο και στη συνέχεια οι άνθρωποι του Α.Ο. Αγρινίου με προσέγγισαν για να πάω στην ομάδα και να αγωνιστώ στη Γ΄ Εθνική. Το θεώρησα πολύ τιμητικό από την άποψη ότι εκείνη την περίοδο ήμουν τραυματίας και δεν ήξερα καν αν θα μπορούσα να αγωνιστώ. Το δέλεαρ της συμμετοχής μετά από χρόνια σε μια Εθνική Κατηγορία και το γεγονός ότι θα ήθελα να είμαι μέλος στην “ανοικοδόμηση” της ομάδας της Πόλης μου που συμμετέχει στη Γ΄ Εθνική (είχε μείνει με ένα δελτίο αυτό του Δημήτρη Μήτσου) με έκαναν να πω το “ναι”. Και σίγουρα δικαιώθηκα από την επιλογή μου.
Τι πιστεύεις ότι έφερε τότε την άνοδο σε μια χρονιά αρκετά δύσκολη;
Όταν προπονητής είναι ο Γιάννης Διαμαντάκος ότι θετικό συμβαίνει είναι θέμα δουλειάς και πολλών ωρών προπόνησης. Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωσή μας τότε. Εδώ όμως θέλω να τονίσω και κάτι πολύ σημαντικό. Και αφορά τη Διοίκηση της ομάδας εκείνη την περίοδο. Επειδή δεν είχαμε το μεγάλο ρόστερ οι άνθρωποι του Συλλόγου φροντίζανε η αποκατάστασή μας μετά τα παιχνίδια να είναι ιδανική. Με μασάζ, πισίνα και γιατρό συνέχεια στο γήπεδο. Όταν λοιπόν έχεις όλες τις παροχές και τη σωστή προπόνηση ακόμα και ένας “τρελός” στόχος, όπως αυτός της ανόδου, για τον οποίο δε μίλαγε κανένας στην αρχή της χρονιάς, έρχεται.
Ποιες είναι οι στιγμές της ομάδας που θυμάσαι από την παρουσία σου στον Α.Ο.Α.;
Προφανώς όταν αγωνίζεσαι σε μια ομάδα δύο χρόνια και παίρνεις ισάριθμες ανόδους έχεις πολλά καλά να θυμάσαι. Από το αήττητο πρωτάθλημα της ΕΣΚΑΒΔΕ μέχρι τις νίκες κόντρα στην Α.Ε. Λάρισας, που ήμασταν η μοναδική ομάδα που την κέρδισε, τον ισχυρό Αίολο Αστακού και την Καστοριά, μια ομάδα με τετραπλάσιο μπάτζετ, που νικήσαμε τη 2η αγωνιστική μέσα στο Αγρίνιο σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε στην παράταση.
Ποια ήταν η πιο καλή και η πιο δύσκολη στιγμή στα δύο χρόνια που αγωνίστηκες στην ομάδα;
Η πιο καλή στιγμή είναι σίγουρα η λήξη κάθε χρονιάς, που μας έβρισκε να έχουμε εκπληρώσει τους στόχους μας. Σε προσωπικό επίπεδο το παιχνίδι με την Καστοριά με τα δύο τρίποντα που έβαλα στο τελευταίο λεπτό ήταν η κορυφαία στιγμή. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν αποφάσισα να φύγω τη δεύτερη χρονιά, αλλά υπήρχαν σοβαροί λόγοι που μου επέβαλλαν να το κάνω.
Πέρα από την πιο καλή και την πιο δύσκολη στιγμή υπάρχει και η πιο τυχερή και αυτή ήταν όταν δεν ήμουν μέλος του Α.Ο. Αγρινίου και ήταν ένα χρόνο πριν επιστρέψω. Αγωνιζόμουν στη Γ.Ε.Α. και είχαμε προπόνηση στο Δ.Α.Κ. Αγρινίου. Ο Α.Ο.Α. μόλις είχε ηττηθεί στη Μεσσήνη για το πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής στο Νότιο Όμιλο – ήταν η τελευταία χρονιά πριν πάει στο Βόρειο Όμιλο – και το ανέφερε ο Τεπετίδης στη συνέντευξή του.
Ο προπονητής μας ο Θόδωρος Σταυροθανάσης είχε ένα προσωπικό πρόβλημα και δε μπόρεσε να είναι στην προπόνηση και είχαμε αναλάβει οι μεγαλύτεροι να κάνουμε το πρόγραμμα που μας είχε υποδείξει. Την ίδια ώρα στην αίθουσα τύπου οι παίκτες του Α.Ο.Α. βλέπανε σε βίντεο τον αγώνα με τη Μεσσήνη. Ακόμα και τώρα που το λέω δε μπορώ να το πιστέψω. Οι φωνές του κόουτς Διαμαντάκου είχαν καλύψει όλο το γήπεδο. Εμείς που ήμασταν έξω δε μπορούσαμε να ακούσουμε ο ένας τον άλλο και συνεννοούμασταν με νοήματα. Πραγματικά ήταν η στιγμή που δε θα ήθελα με τίποτα να είμαι μέσα σε εκείνη την αίθουσα.
Παρακολουθώντας την πορεία της ομάδας περίμενες ότι θα φτάσει να αγωνίζεται στην Α2 Εθνική Κατηγορία;
Χωρίς να το παίζω μετά Χριστόν προφήτης ναι το περίμενα. Και το κατάλαβα όταν επέστρεψε ο κόουτς Διαμαντάκος στο Αγρίνιο την τρίτη χρονιά της ομάδας στη Β΄ Εθνική. Γνωρίζοντάς τον ήξερα ότι δε μπορεί να γύρισε χωρίς να έχει πάρει τα εχέγγυα για κάτι καλό και… υψηλό την επόμενη χρονιά. Εάν σε αυτό βάλεις και το γεγονός ότι η Διοίκηση παραμένει σταθερή και συνεπής στις υποχρεώσεις της, ήταν θέμα χρόνου να το ζήσουμε κι αυτό.
Τι πιστεύεις για το μέλλον της ομάδας;
Δε μπορώ να κάνω κρίσεις και προβλέψεις ειδικά στην εποχή που ζούμε. Το τέλος της πανδημίας θα αφήσει πολλά κατάλοιπα σε πολλούς τομείς και οι ζωές μας θα επηρεαστούν προσωπικά και επαγγελματικά. Θεωρώ όμως ότι οι άνθρωποι που είναι στην ομάδα, θα φροντίσουν να παρουσιάσουν σε συνεργασία με τον προπονητή μια αξιοπρεπή ομάδα και τη νέα χρονιά στην Α2. Και ίσως τώρα να πρέπει ο κόσμος να στηρίξει περισσότερο από ποτέ με τα νέα δεδομένα που θα δημιουργηθούν.
Αν και συζητάς με τον κόσμο του Α.Ο.Α. και με τους ανθρώπους της ομάδας, τι θα ήθελες να τους πεις μέσα από αυτή τη συνέντευξη;
Πάνω απ’ όλα να τους ευχαριστήσω για το γεγονός ότι με έκαναν μέλος της ομάδας για δύο χρόνια. Να έχουν υγεία και να θυμούνται ότι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανέναν. Μη βγάλουν τα “πόδια έξω από το πάπλωμα”. Συνετά και τη νέα χρονιά να προσπαθήσουν να κάνουν το καλύτερο για την ομάδα.
