Γράφει ο Νίκος Τέλωνας*
Η σημερινή μας συνάντηση, δεν έμοιαζε σαν τις προηγούμενες. Αυτή τη φορά, δεν με περίμενες με ανοιχτά τα χέρια στην πόρτα του σπιτιού σου, όπως συχνά γινόταν τα τελευταία χρόνια. Δεν με αγκάλιασες με την έκδηλη στοργή του αιωνόβιου, προς ένα νεώτερο’ δεν με συνόδευσες κατά την αναχώρησή ως την εξώπορτα του –Μουσείου- σπιτιού σου.
Είχε φθάσει η δική μου σειρά –αλλά και υποχρέωση- να σε συνοδεύσω κατά την σημερινή προσωπική σου «Έξοδο» πορευόμενο από της γης εις τα άνω, προς συνάντηση των ηρώων εξοδιτών προγόνων σου.
Σεβάσμιε δάσκαλε, που ευσυνείδητα πορεύτηκες στους μοναχικούς δρόμους της ιστορικής έρευνα, σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου, τις πολύωρες ευχάριστες συζητήσεις μας , την αγάπη σου και τα θερμά καλά σου λόγια.
Ο Καζάς του Βάλτου, θα σε ευγνωμονεί, που εμπλούτισες την τοπική του ιστορία με πολλά άγνωστα ονόματα Βαλτινών ηρώων και ιδιαίτερα αιχμαλώτων μετά την πτώση του ηρωϊκού Μεσολογγίου.
Πορεύσου εν ειρήνη.
Είναι πολλοί εκείνοι, που μαζί με την Ρίκα και τον Φοίβο, θα σε θυμούνται όσο θα ζούνε.
Νικόλαος Χ. Τέλωνας
19 Μαϊου 2022
