Με αφορμή την επίθεση που δέχθηκε ο 13χρονος γιος του στην κεντρική πλατεία στο Αγρίνιο από ανήλικους Ρομά που τον λήστεψαν, ο πατέρας του παιδιού με ανοικτή επιστολή του, στέλνει το δικό του μήνυμα.
«Το πρώτο έντονο συναίσθημα βλέποντας από τα 10 μέτρα περίπου όλο αυτό και για κάποια ώρα μετά, ήταν ο Θυμός. Αργότερα , βλέποντας αφενός μεν τις ηλικίες των ανήλικων δραστών , αλλά και συνειδητοποιώντας το θράσος με το οποίο έδρασαν σε ώρα μεγάλης παρουσίας κόσμου και στο κεντρικότερο σημείο της πόλης, τον θυμό διαδέχθηκε η απογοήτευση ,η θλίψη αλλά και ο φόβος», αναφέρει χαρακτηριστικά για το συμβάν.
Τονίζει μάλιστα ότι «ο σκοπός που μοιράζομαι αυτές τις σκέψεις είναι πρώτον να γνωρίζουν οι γονείς κινδύνους που μπορεί να απειλήσουν τα παιδιά τους, ακόμη και σε ώρα και σε τόπο που δεν φαντάζονται και μετά οι αρμόδιοι να σκεφτούν και να κάνουν κάτι παραπάνω για την πρόληψη τέτοιων περιστατικών, από το σχεδόν τίποτα που κάνουν τώρα».
Μεταξύ άλλων τονίζει μάλιστα ότι «είναι δικαίωμα των παιδιών μας να συνεχίσουν να είναι -όσο το επιτρέπει η ηλικία τους – παιδιά. Τα παιδιά πρέπει να παίζουν και να χαίρονται και όχι να ληστεύουν και να ληστεύονται».
Αναλυτικά η επιστολή του:
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ- ΓΟΝΕΙΣ- ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ
Τετάρτη βράδυ περίπου 21.30 ο μικρότερος από τους 3 γιούς μου ηλικίας περίπου 12 ετών , παίζοντας με συνομηλίκους του ποδόσφαιρο στην μέση της Κεντρικής πλατείας του Αγρινίου , δέχθηκε επίθεση από 6 ανήλικα άτομα ΡΟΜΑ – θα μπορούσε και να μην είναι και σε καμία περίπτωση δεν δαιμονοποιούμε τους Ρομά, άλλωστε εκείνην την ώρα έπαιζαν και παιδάκια Ρομά μαζί με τον γιό μου – τα οποία , του άρπαξαν το τσαντάκι που έφερε περασμένο χιαστί στον ώμο του. Μέσα είχε κινητό και μερικά άλλα πράγματα. Όλο αυτό κράτησε λιγότερο από μισό λεπτό με αποτέλεσμα εγώ και η μητέρα του που καθόμασταν σε παρακείμενη καφετέρια να μην προλάβουμε να το αποτρέψουμε.
Το πρώτο έντονο συναίσθημα βλέποντας από τα 10 μέτρα περίπου όλο αυτό και για κάποια ώρα μετά, ήταν ο Θυμός. Αργότερα , βλέποντας αφενός μεν τις ηλικίες των ανήλικων δραστών , αλλά και συνειδητοποιώντας το θράσος με το οποίο έδρασαν σε ώρα μεγάλης παρουσίας κόσμου και στο κεντρικότερο σημείο της πόλης, τον θυμό διαδέχθηκε η απογοήτευση ,η θλίψη αλλά και ο φόβος. Φόβος όχι μόνο για τα δικά μου παιδιά , αλλά και για τα παιδιά όλων μας. Χθες ήταν το δικό μου παιδί, προχθές κάποιο άλλο και αύριο ίσως κάποιο παιδί ακόμη.
Ο σκοπός που μοιράζομαι αυτές τις σκέψεις είναι πρώτον να γνωρίζουν οι γονείς κινδύνους που μπορεί να απειλήσουν τα παιδιά τους, ακόμη και σε ώρα και σε τόπο που δεν φαντάζονται και μετά οι αρμόδιοι να σκεφτούν και να κάνουν κάτι παραπάνω για την πρόληψη τέτοιων περιστατικών, από το σχεδόν τίποτα που κάνουν τώρα. Είτε μιλάμε για τον Δήμο Αγρινίου ως οργανισμό, είτε για το κράτος. Η καταστολή να μην είναι τόσο απαραίτητη στο μέλλον είναι μία ευχή. Ο Δήμος για παράδειγμα θα μπορούσε ίσως με την παρουσία και μόνο της Δημοτικής Αστυνομίας σε 2-3 κεντρικά σημεία της πόλης να λειτουργεί προληπτικά τουλάχιστον σε ώρες μεγάλης κίνησης. Χθες ήταν στην κεντρική πλατεία, αύριο θα είναι στο Πάρκο και οπουδήποτε αλλού.
Είναι δικαίωμα των παιδιών μας να συνεχίσουν να είναι -όσο το επιτρέπει η ηλικία τους – παιδιά. Τα παιδιά πρέπει να παίζουν και να χαίρονται και όχι να ληστεύουν και να ληστεύονται. Η προσέγγιση και παρέμβαση του κράτους που περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην καταβολή επιδομάτων , βλέπουμε ότι δεν φέρνει αποτέλεσμα.
Η ασφάλεια σε όλες τις νόμιμες και κόσμιες δραστηριότητές μας είναι δικαίωμα συνταγματικώς κατοχυρωμένο για όλους, μικρούς και μεγάλους.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω και να συγχαρώ ολόψυχα τα παλικάρια της ομάδας ΔΙΑΣ οι οποίοι κινήθηκαν άμεσα – παρά την εμφανώς μειωμένη σε σχέση με παλιότερα δύναμή τους – εντόπισαν και προσήγαγαν τους ανήλικους παραβάτες στην ασφάλεια επιστρέφοντάς μας τα κλεμμένα. Επίσης να ευχαριστήσω τα στελέχη της Ασφάλειας Αγρινίου που είχαν υπηρεσία για τον τρόπο που αντιμετώπισαν τόσο εμάς ως θύματα όσο και τους ανήλικους δράστες ,νουθετώντας και συμβουλεύοντάς τους.
Ευχαριστώ.
Μ.Π. ιδιωτικός υπάλληλος
