Τέτοια σκηνοθεσία ούτε η Επίδαυρος το κατακαλόκαιρο δεν έχει γνωρίσει. Η ιδέα για την συρρίκνωση των Πανεπιστημιακών Τμημάτων στο Αγρίνιο και το Μεσολόγγι βγήκε από το κεφάλι της υπουργού Παιδείας (όπως είχε βγει η Αθηνά από το κεφάλι του Δία) υπό την μορφή του Στρατηγικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Πατρών, τον οποίο το υπουργείο Παιδείας -ώ του θαύματος!- αμέσως αποδέχθηκε. Έπρεπε όμως να εκδοθεί Προεδρικό Διάταγμα για τις καταργήσεις και τις συγχωνεύσεις Τμημάτων, το σχέδιο του οποίου τελικά εκδόθηκε και -ώ του δευτέρου θαύματος!- η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Πατρών το έκανε δεκτό με ενθουσιασμό.
Στην αυλή λοιπόν των θαυμάτων του υπουργείου Παιδείας και του Πανεπιστημίου Πατρών, απέμειναν μόνο δύο Τμήματα στο Αγρίνιο και αυτά με πολύ θολό μέλλον. Τα άλλα εξαφανίζονται είτε δια της συγχωνεύσεως είτε δια της οδού προς την Πάτρα. Εκτός από τα θαύματα, με το προεδρικό Διάταγμα αποκαλύφθηκε και ένα ταχυδακτυλουργικό: το Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος, που περιλαμβανόταν στα μηχανογραφικά, βρίσκεται δια της συγχωνεύσεως στα χωράφια της Γεωπονικής Σχολής. Και το δραματικό ερώτημα που προκύπτει για τα Πανεπιστημιακά Τμήματα του Αγρινίου, είναι: Καλά, πώς τα πετσοκόψατε έτσι;
