Υπήρξε μία εποχή όπου το Ελληνικό κοινό διψούσε για γκάζια. Και αρκετοί εισαγωγείς, μη έχοντας να καλύψουν αυτή τη ζήτηση με επίσημες, εργοστασιακές σπορ προτάσεις, φρόντιζαν να δημιουργούν τις δικές τους μετατροπές, αποκλειστικά για την εγχώρια αγορά.

Εδώ δεν υπάρχει η έννοια του politically correct. Ναι μεν στις μέρες μας κάτι τέτοιο φαντάζει αφύσικο, δέκα χρόνια όμως πριν δεν βρώμαγε η αγορά από χιλιάρια τούρμπο, με τριψήφιο αριθμό ίππων και μπόλικη ροπή από χαμηλά. Στις εποχές της ύστερης μεταπολίτευσης το μόνο που συναντούσαμε σε αφθονία ήταν υποτονικά, μικρά μοντέλα και οδηγούς που έψαχναν το κάτι παραπάνω, χωρίς να ξεφύγουν πολύ οικονομικά. Δύο αταίριαστοι κόσμοι, όπου όμιλοι τύπου Θεοχαράκη φρόντιζαν ενίοτε να γεφυρώνουν.

Σε ένα βαθμό βοηθούσε η ενεργή εμπλοκή πολλών, σε αγώνες. Και ό ίδιος ο κόσμος, όμως, ήταν πιο δεκτικός. Μιλάμε για εποχές όπου τα περιοδικά βελτιώσεων συναγωνίζονταν σε πωλήσεις τον «Τηλεθεατή», που συνδύαζε οδηγό τηλεόρασης και τα κοσμικά, για τη μέση Ελληνίδα νοικοκυρά… Ως εκ τούτου, μία «εργοστασιακή» βελτίωση, με τη σφραγίδα και την εγγύηση του επίσημου εισαγωγέα αντιμετωπιζόταν, κατά κανόνα, με ενθουσιασμό.

Ονομασίες τύπου «Top Gun», όπου στα αυτιά ενός ξένου παραπέμπουν μόνο στην ομώνυμη ταινία του Tom Cruise, απέκτησαν με τον καιρό άλλη διάσταση εδώ. Έχοντας λοιπόν στο νου ζωντανές ακόμα τις μνήμες από εκείνες τις -όχι και τόσο μακρινές- εποχές, είπαμε να αφήσουμε τη νοσταλγία να μας θυμίσει κάποια από εκείνα τα «made in Greece» σπορ μοντέλα, τα οποία και σας παρουσιάζουμε.

Daewoo Lanos Extreme

Για να είμαστε ειλικρινείς, μία σπορ έκδοση του Lanos δεν αποτέλεσε ποτέ όνειρο για κάποια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Παρόλα αυτά, η Daellas θεώρησε πως κάτι τέτοιο θα αναβάθμιζε το κύρος της εταιρίας και παράλληλα την εμπορική πορεία του αυτοκινήτου. Φρόντισε λοιπόν να παρουσιάσει την εγχώρια έκδοση Lanos 1.4 Extreme.

Οπτικά, οι μετατροπές περιλάμβαναν μία πίσω αεροτομή, προβολείς ομίχλης, ζάντες αλουμινίου 14 ιντσών και ένα τιμόνι με επιλογέα της Momo. Από εκεί και πέρα, συναντούσαμε μία νέα εξάτμιση, πιο ελεύθερη αλλά και αισθητά πιο θορυβώδη, αλλαγές στη χαρτογράφηση του κινητήρα και, προαιρετικά, ανάρτηση της Bilstein. Αυτές οι αλλαγές το έκαναν σαφώς πιο ενδιαφέρον οδηγικά, με 90 -έναντι 75- ίππους, τσιμπώντας όμως το κόστος στα 3,6 εκ. δραχμές, εκεί που το απλό μοντέλο ξεκινούσε από τα τρία εκατομμύρια. Fun fact, σε εκείνο το τεύχος του Autocar, το καλοκαίρι του 2000, όπου φιλοξενούσαμε τη δοκιμή του αυτοκινήτου, δίπλα στον τίτλο Daewoo Lanos Extreme, ακολουθούσε ένα λακωνικό (όχι και τόσο).

Nissan Micra Challenge

Σε μία εποχή που μεσουρανούσαν τα Peugeot 106 Rallye και Fiat Punto GT, ο όμιλος Θεοχαράκη αποφάσισε πως δεν είναι δυνατό, με τόση αγωνιστική εμπλοκή, να μην έχει μία ανάλογη πρόταση από τη Nissan. Ως εκ τούτου, παρουσίασε το Micra Challenge, μία εγχώρια έκδοση, που δανειζόταν τεχνολογία από τη Nissan Motorsport Europe.

Το αυτοκίνητο βασιζόταν στο ταπεινό Micra των 1.3 λίτρων και 75 ίππων. Χάρη όμως στην προσθήκη ενός πιο άγριου εκκεντροφόρου και στην αλλαγή ολόκληρου του συστήματος της εξάτμισης, κέρδιζε 20 ίππους, αλλάζοντας τελείως τη συμπεριφορά του. Ο προγραμματισμός του εγκεφάλου, όπως και ο καταλύτης, παρέμεναν ως είχαν. Από την άλλη, όμως, η οδική συμπεριφορά αναβαθμιζόταν, χάρη στην προσθήκη μίας σπορ ανάρτησης, με αμορτισέρ Kayaba και ελατήρια Eibach.

Τελική πινελιά η χρήση τροχών ελαφρού κράματος, με ελαστικά διαστάσεων 175/60 R13. Όσο για το κόστος, εκτοξευόταν εκείνη την εποχή κατά ένα περίπου εκατομμύριο δραχμές, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για μικρό αυτοκίνητο.

Nissan Almera Challenge

Όπως γράφαμε στο τεύχος 51, τον Ιανουάριο του 2001, «αν έχετε ήδη ένα τρίθυρο Almera, μπορείτε να πάτε στην αντιπροσωπεία για τη μετατροπή. Με 395.000 δρχ. έχετε νέα ανάρτηση, με αμορτισέρ Monroe και ελατήρια Eibach, ενώ σας αλλάζουν και την εξάτμιση. Σας την αλλάζουν μάλιστα ολόκληρη. Από την πολλαπλή εξαγωγής, μέχρι και το τελευταίο καζανάκι».

Το αποτέλεσμα αυτής της μετατροπής, μαζί με κάτι αλλαγές στο σύστημα τροφοδοσίας και στη χαρτογράφηση του εγκέφαλου, ανέβαζε την αποδιδόμενη ισχύ από τους 90 στους 110 ίππους. Προφανώς, για μία ακόμα φορά πίσω από την όλη μετατροπή κρυβόταν η ίδια η Ελληνική αντιπροσωπία. Εδώ δεν υπήρχαν επεμβάσεις στο αμάξωμα ή στο εσωτερικό. Εάν όμως δεν το αγόραζες εξαρχής ως Challenge αλλά πήγαινες εκ των υστέρων το Almera σου για τη σχετική αναβάθμιση, σε περίπτωση που του είχες ήδη τοποθετήσει προβολείς ομίχλης, σου έκοβαν 30.000 δραχμές από το τελικό κοστούμι…

SEAT Ibiza Top Gun

Τον καιρό όπου η Ελληνική αντιπροσωπία της SEAT βρισκόταν πολύ κοντά στους αγώνες (με ενιαία πρωταθλήματα κ.λπ.), φρόντιζε να μεταφέρει μία μικρή γεύση από το μηχανοκίνητο αθλητισμό και στο δρόμο. Εδώ θα μιλήσουμε για την τρίτη γενιά του Ibiza, που χάρη σε μία σειρά μετατροπές της SEAT Force, κυκλοφορούσε στους ελληνικούς δρόμους και ως Top Gun.

Το Ibiza Top Gun βασιζόταν στην αντίστοιχη sport έκδοση του μοντέλου, φέροντας επιπλέον ένα κιτ αεροδυναμικών βοηθημάτων, που ενίσχυε την εξωτερική του εμφάνιση. Ενδεικτικά αναφέρουμε το εμπρόσθιο σπόιλερ, την κυψελοειδή μάσκα, τους στρογγυλούς προβολείς ομίχλης και την οβάλ, χρωμιωμένη απόληξη της εξάτμισης.

Κάτω από το καπό, το πλαστικό φιλτροκούτι έδινε τη θέση του σε ένα βαρελάκι της BMC. Αυτό, μαζί με τις αλλαγές στη χαρτογράφηση του κινητήρα, για τις οποίες φρόντιζε η Revo Technic, ανέβαζαν τυπικά την ισχύ στους 115 ίππους. Την όλη εικόνα συμπλήρωνε μία σπορ ανάρτηση της Sachs, με ελατήρια χαμηλώματος 35 mm της Eibach. Μάλιστα, υπήρχαν δύο εκδόσεις, η Top Gun και η Top Gun ICE με τη διαφορά της δεύτερης να εστιάζεται στο καλύτερο ηχοσύστημα και στους τροχούς ελαφρού κράματος των 16 ιντσών.

Subaru Impreza 1.6 S-Turbo

Για ένα μοντέλο που από το WRX των 200+ έπεφτε ξαφνικά στο 1.6 των 95 ίππων, το κενό ισχύος στις επιμέρους εκδόσεις του Impreza, έδειχνε χαώδες. Ως εκ τούτου, φρόντισε η Ελληνική αντιπροσωπεία της Subaru να επαναφέρει την τάξη στο σύμπαν, με μία δική της μετατροπή.

Τη μεγάλη διαφορά, για την αναβάθμιση της ισχύος από τους 95 στους -σχεδόν διπλάσιους- 180 ίππους, έκανε η προσθήκη ενός τούρμπο. Παράλληλα όμως, για να είναι όσο το δυνατό πιο ολοκληρωμένη η μετατροπή, οι μηχανικοί της φίρμας φρόντιζαν επίσης να αλλάζουν χαρτογράφηση, έμβολα, μπεκ ψεκασμού και διάφορα άλλα. Συμπληρωματικά, πρόσθεταν μία διπλή εξάτμιση πίσω, μία μεσαίου μεγέθους αεροτομή, καθώς και πίσω δισκόφρενα, ώστε να αναβαθμίσουν παράλληλα το σύστημα πέδησης.

Το τελικό αποτέλεσμα, προφανώς υστερούσε αρκετά από το εργοστασιακό WRX. Απείχε όμως εξίσου και από το ατμοσφαιρικό 1.6, οπότε αρκετοί το βρήκαν ως μία καλή λύση για να επενδύσουν τα χρήματά τους.

Πηγή: drive.gr – Μιχάλης Κατωπόδης