Να ολοκληρωθεί μέσω ΣΔΙΤ το φράγμα – Με τον ίδιο τρόπο να γίνουν επιτέλους τα συνοδά έργα και τα υπόλοιπα αρδευτικά που έχει ανάγκη η αγροτική Αιτωλοακαρνανία, ζητά η «Ένωση Αγρινίου». Αναλυτικά η ανακοίνωσή της:

«Με την ολοκλήρωση του έργου θα ωφεληθούν ιδιαίτερα οι αγρότες μας, οι οποίοι θα έχουν χαμηλότερο κόστος παραγωγής αλλά και τη δυνατότητα να παραγάγουν μεγαλύτερη και καλύτερη ποιότητα προϊόντων. Κερδισμένο, όμως, θα είναι και  το περιβάλλον γιατί  θα σταματήσουμε να δημιουργούμε προβλήματα  στον υδροφόρο ορίζοντα με τις συνεχείς άντλησης υπογείων υδάτων μέσα από τις γεωτρήσεις. Και  βεβαίως,  θα ωφεληθεί η οικονομία της περιοχής αλλά και η εθνική μας οικονομία από το σύνολο της ανάπτυξης που θα προέλθει».

Αυτά δήλωνε, μεταξύ άλλων, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Σπήλιος Λιβανός στις 29 Ιουλίου, όταν ανακοίνωνε από τη γέφυρα του Νέστου στους Τοξότες την κατασκευή μέσω ΣΔΙΤ ενός από τα μεγαλύτερα αρδευτικά έργα της χώρας, το οποίο και, όπως ο ίδιος τόνιζε, θα αρδεύει χιλιάδες στρέμματα αγροτικής γης και θα  αλλάξει τη μορφή στην εκεί πεδιάδα και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της.

Το ίδιο ζητάμε κι εμείς!

«Oι παρεμβάσεις αυτές είναι κορυφαία προτεραιότητα για την κυβέρνηση. Το νερό είναι ο πιο πολύτιμος φυσικός πόρος για τη γεωργία και η σημασία του έχει πολλές διαστάσεις, όπως το κόστος παραγωγής, η ποιότητα των προϊόντων, η αξία των χωραφιών και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Στο Υπουργείο σε συνεργασία με το Γενικό Γραμματέα κ Παπαγιαννιδη, την κυρία Καλογήρου και όλους τους εμπλεκόμενους εκπονούμε ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο για να ξεκολλήσουμε επενδύσεις που για διάφορους λόγους «λιμνάνζουν» και δεν έχουν την εξέλιξη που προσδοκούμε σε αρδευτικά, αλλά και να δημιουργήσουμε μια νέα γενιά μικρών, μεσαίων και μεγάλων έργων».

Αυτά δήλωνε ο υφυπουργός τότε και κυβερνητικός εκπρόσωπος σήμερα κ. Γιάννης Οικονόμου, κατά την ίδια επίσκεψη στο Νέστο.

To ίδιο ζητάμε κι εμείς!

Να ξεκολλήσουν έργα και επενδύσεις που λιμνάζουν δεκαετίες τώρα, να μειωθεί το κόστος παραγωγής για τους αγρότες, να δοθεί η δυνατότητα άρδευσης σε εκτάσεις που παραμένουν ακαλλιέργητες, να ενισχυθεί η ίδια η παραγωγή και η οικονομία του τόπου.

Δυστυχώς, στον πλουσιότερο νομό σε υδάτινους πόρους, υπάρχουν αμέτρητα στρέμματα καλλιεργήσιμης γης που δεν αρδεύονται.

Είτε επειδή ποτέ δεν κατασκευάστηκε αρδευτικό δίκτυο είτε γιατί η κακή διαχείριση και η εν συνόλω πολιτική που ακολουθήθηκε επί σειρά ετών, είχε ως αποτέλεσμα την απαξίωσή τους. Συνεπώς και την απαξίωση της ίδιας της παραγωγής. Αυτό παρά τις προσπάθειες που συχνά εκτείνονται μέχρι τη χρήση του νερού των δικτύων ύδρευσης στη γεωργία και την κτηνοτροφία, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Το περιβόητο Φράγμα των Αχυρών, για το οποίο έχουν διατεθεί εκατομμύρια ευρώ, αποτελεί ίσως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αναποτελεσματικότητας, …αλλά και το ιδανικό πεδίο εφαρμογής του ίδιου μοντέλου, αυτού των ΣΔΙΤ δηλαδή, ώστε να ολοκληρωθεί επιτέλους το έργο.

Για την ιστορία θυμίζουμε ότι το έργο ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του 1990.

Η πρώτη εταιρία που ανέλαβε το έργο πτώχευσε έχοντας προχωρήσει το 10% περίπου του έργου. Η επαναδημοπράτησησή του έγινε το Δεκέμβριο του 2006, με εθνικούς πόρους.

Ακολούθησαν αλλεπάλληλες χρηματοδοτήσεις, εργολαβίες που για διάφορους λόγους σταματούσαν.

Τόσα χρόνια μετά, παραμένουν σε εκκρεμότητα βασικά ζητήματα, που σχετίζονται όχι μόνο με την ολοκλήρωση του κυρίως έργου, αλλά και με τα συνοδά. Ακόμη και με τους αναδασμούς.

Δεν είναι, όμως, μόνο το φράγμα των Αχυρών.

Αφού η πολιτεία έστρεψε αλλού το βλέμμα και για δεκαετίες ξέχασε την Αιτωλοακαρνανία, αφού το κεντρικό κράτος δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει νερό άρδευσης για τους αγρότες, …ας το κάνει με τη διαδικασία των ΣΔΙΤ.

Καθόλου δεν απασχολεί τον αγρότη το πως…. Αρκεί να γίνουν τα απαραίτητα έργα. Αρκεί να μπορεί να σχεδιάσει την εκμετάλλευσή του, να μπορεί να καλλιεργήσει.

Διότι σήμερα, δεν μπορεί να το κάνει. Δυστυχώς, ακόμη κι αν το χωράφι του είναι δίπλα από τη μεγαλύτερη λίμνη ή τον μεγαλύτερο ποταμό της χώρας.

Η κατάσταση, αλώστε, είναι γνωστή: χωμάτινα έργα που κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του ’60, αφημένα στην τύχη τους, ΤΟΕΒ που υπολειτουργούν, «μπαλώματα» στα μεγαλύτερα έργα και σπατάλη εκατομμυρίων, χωρίς αποτέλεσμα. Σπατάλη και υδάτινων πόρων, με τις διαρροές και το απαρχαιωμένο σύστημα που σήμερα υπάρχει.

Η εικόνα που ακολουθεί αποτελεί ενδεικτικό παράδειγμα ενός “σύγχρονου” άλλοτε αρδευτικού, …στη σημερινή του κατάντια…