Ο 28χρονος τερματοφύλακας του Παναιτωλικού, Νίκος Μελίσσας, τόνισε ότι στο Αγρίνιο βάζουν πάνω από όλα την ομάδα και ότι αυτό είναι το κυρίαρχο συστατικό των «κυανοκίτρινων» στη σεζόν.

Είναι ο «φύλακας-άγγελος» του Παναιτωλικού και ένα από τα πιο αγαπητά παιδιά στο Αγρίνιο. Ο λόγος για τον Νίκο Μελίσσα που «τρέχει» τη 2η σεζόν του στο Αγρίνιο και σε περίπου 18 μήνες δύναται να ειπωθεί πως τα… έζησε όλα. Τα περσινά «καρδιοχτύπια», το άγχος του μπαράζ με την Ξάνθη και τη φετινή πορεία που δείχνει αντιστρόφως ανάλογη.

Ο 28χορονος πορτιέρε μίλησε στο Gazzetta για την ομάδα, τον ίδιο αλλά και τα «πιστεύω» του γύρω από το πώς θα μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο, για εμάς και τα παιδιά μας.

-Τι θυμάσαι περισσότερο από το 2021;

«Κρατάω, κατά χρονική σειρά, την μαχητικότητα που δείξαμε στα τελευταία ματς της περασμένης σεζόν. Ηταν μία δύσκολη κατάσταση για την ομάδα, που δεν αρμόζει στον Παναιτωλικό αλλά τελικά καταφέραμε και έμεινε η ομάδα. Το καλοκαίρι κάναμε μία νέα αρχή και στους πρώτους μήνες της νέας περιόδου έχουμε δουλέψει καλά και στοχευμένα. Αλλωστε αυτό φαίνεται και στο γήπεδο.

Παίζουμε καλό ποδόσφαιρο και μπορούμε να κοντράρουμε τον οποιοδήποτε αντίπαλο. Στόχος μας είναι να κρατάμε τα όσα θετικά έχουμε κάνει ως τώρα, να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να παρουσιαζόμαστε συνεχώς καλύτεροι. Νομίζω άλλωστε πως το δείχνουμε αυτό. Τον τελευταίο μήνα είμαστε σε καλή κατάσταση και έχουμε την εικόνα που πρέπει να έχει ο Παναιτωλικός. Προηγουμένως αδικούσαμε τους εαυτούς μας και κατ’ επέκταση την ομάδα».

-Τι άλλαξε φέτος σε σχέση με πέρσι;

«Υπάρχει ένα ξεκάθαρο πλάνο και γίνεται πολύ καλή δουλειά. Μέσα και έξω από το γήπεδο. Φέτος το δυνατό μας σημείο είναι η εργατικότητα που δείχνουμε, η προσήλωση που έχουμε και το σύνολο. Το σύνολο είναι που μετράει περισσότερο και αυτό είναι που μας χαρακτηρίζει. Σημαντική είναι και η παρουσία του κόσμου στο γήπεδο. Μας βοηθάει πάρα πολύ και είναι κομβικό που γύρισαν. Θέλω να ξέρουν πως σε κάθε ματς θα δίνουμε και την ψυχή μας».

-Ατομικά σε εσένα; Παρουσιάζεσαι σε καλή κατάσταση. Αλλαξε κάτι με τον Κώστα Παγανιά, που έχτε πλέον προπονητή τερματοφυλάκων;
«Γίνεται πολύ καλή δουλειά και η οποία δεν αφορά μόνο το γηπεδικό κομμάτι αλλά και εκείνο της ανάλυσης. Με αυτόν τον τρόπο βελτιώνομαι και μαθαίνω καλύτερα τη θέση. Εξελίσσομαι. Εχουμε πολύ καλή τετράδα γκολκίπερ, υπάρχει ανταγωνισμός και αυτό μας βοηθάει να γινόμαστε καλύτεροι. Είναι πολύ σημαντικό αυτό».

«Από παιδί είχα την “τρέλα” που χρειάζεται για να γίνεις τερματοφύλακας»

-Πώς αποφάσισες να γίνεις τερματοφύλακας; Συνήθως όταν ήμασταν παιδιά θέλαμε όλοι να παίζουμε σε άλλες θέσεις.

«Κοίτα, ο πατέρας μου ήταν το πρόσωπο που με προέτρεψε. Από μικρός είχα τα χαρακτηριστικά για να γίνω τερματοφύλακας και ήμουν ψήλος, κάτι που απαιτείται για τη θέση. Να σου πω την αλήθεια ως παιδί είχα μία τρέλα, με την καλή έννοια, η οποία και χρειάζεται για να γίνεις τερματοφύλακας. Μου άρεσε να έχω διαφορετική επιθυμία από τα άλλα παιδιά. Τα άλλα ήθελαν να βάζουν γκολ, εγώ ήθελα να τα πιάνω. Να κυλιέμαι στο γήπεδο (σ.σ. γέλια). Μην το… ψάχνεις. Ηταν μία αθώα, παιδική τρέλα».

-Ναι αλλά δεν σε επηρεάζει η πίεση; Το ένα λάθος που μπορεί να κάνει ο εκάστοτε τερματοφύλακας μπορεί και να μνημονεύεται για χρόνια, λόγω της θέσης που αγωνίζεται.

«Οχι, όχι. Είναι ένα απλό ατομικό λάθος, όπως όλα τα άλλα που γίνονται καθημερινά από όλους στο ποδόσφαιρο και όχι μόνο. Εχω μάθει να ζω με αυτή την παραπάνω , όπως λέγεται, πίεση του τερματοφύλακα. Εχεις δίκιο ότι το δικό μας λάθος ‘φαίνεται’ περισσότερο και μπορεί να στοιχίσει π.χ. μία νίκη για την ομάδα μας. Ομως λάθη γίνονται και θα γίνονται για πάντα. Εχω μάθει να ζω με την πίεση».

-Ποια είναι η απόκρουση που θυμάσαι περισσότερο;

«Η περσινή στο ματς με τον Παναθηναϊκό στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου, όπου σε ένα κοντινό σουτ απέκρουσα μαζί με το δοκάρι (σ.σ. είναι του Νγκμπακοτό στο 67′). Ναι, ναι εκείνη και γενικότερα όλο αυτό το παιχνίδι το έχω ξεχωρίσει. Για πολύ παλαιότερα, αν με ρωτάς γενικότερα, ξεχωρίζω και την απόκρουση στο πέναλτι του Κάτσε όταν ήμουν στη Λαμία και είχαμε αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο».

«Όλοι μας πρέπει πρέπει να κάνουμε έστω και μία μικρή κίνηση για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος»

-Πώς σκέφτεσαι τον εαυτό σου μετά από 10 χρόνια;

«Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο θα ήθελαν να έχω γεμίσει από στιγμές. Να νιώθω γεμάτος. Αλήθεια δεν ξέρω αν θα ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο όταν σταματήσω. Σε προσωπικό να έχω μία υπέροχη και υγιή οικογένεια. Τι πιο όμορφο;».

-Πρόσφατα ο Παναιτωλκός έκανε μία δράση κατά της γυναικοκτονίας, της μάστιγας που δυστυχώς ταλανίζει την εποχή μας.

«Ναι τα βλέπω που συμβαίνουν και δεν έχω λόγια. Δεν ξέρω τι να πω. Ως άνθρωπος είμαι ενάντια σε κάθε μορφή βίας και χαίρομαι που η ομάδα μου πήρε την πρωτοβουλία να στείλει αυτό το ‘μήνυμα’. Πιστεύω πως ήταν ‘ηχηρό’ και αυτό θέλαμε να πετύχουμε. Ο κάθε ένας από εμάς πρέπει να κάνει έστω και μία μικρή κίνηση για να βοηθήσει και να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος. Είναι απαραίτητο. Όλοι μαζί να τον αλλάξουμε προς το καλύτερο. Όπως και από όπου μπορούμε».