Ο 25χρονος Γιάννης Καμπούρης μιλάει αποκλειστικά στο ethnos.gr για το πως τα σκυλιά του τον έσωσαν από τα δόντια της αρκούδας στην Αγία Άννα Καστοριάς

Τ​α ξημερώματα της Τρίτης 30 Ιουνίου ο Γιάννης Καμπούρης μαζί με τα δύο σκυλιά του – ένα ενήλικο πιστό θηλυκό κυνηγόσκυλο πλοτ και ένα κουτάβι γκέκα – ξεκίνησε για την καθιερωμένη ανίχνευση των περασμάτων αγριογούρουνων στον ορεινό όγκο Βοΐου. Το χωριό του Γιάννη είναι η Αγία Άννα, που απέχει 25 χιλιόμετρα από την Καστοριά και είναι σκαρφαλωμένο σε υψομετρο 850 μέτρων. Στο χωριό μένουν 25 ψυχές που φυλλούν Θερμοπύλες στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Στην πλειονότητα τους οι κάτοικοι είναι ηλικιωμένοι και ο Γιάννης είναι από τους ελάχιστους νέους που έχουν μείνει στον τόπο τους και προσπαθούν να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια.

Ως άλλος… Μόγλης

Έχει φτιάξει ζωντανά, ένα μικρό μποστάνι και μαζί με τα θηράματα αποτελούν την κυρία πηγή εσόδων του. Μεγαλωμένος στην άγρια φύση ο 25χρονος Γιάννης σαν άλλος… Μόγλης έχει μάθει από μικρός να μην φοβάται τίποτα και να συμβιώνει με τα άγρια ζώα της περιοχής, μεταξύ αυτών και με τις αρκούδες. Η εμπειρία όμως που έζησε πριν από μία εβδομάδα παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή και όπως του είπαν και οι γιατροί στα νοσοκομεία Καστοριάς και Παπανικολάου Θεσσαλονίκης που νοσηλεύτηκε στάθηκε πολύ τυχερός μέσα στην ατυχία του.

Ο Γιάννης Καμπούρης δέχτηκε επίθεση από μια μεγάλη ενήλικη αρκούδα η οποία αφού τον πέταξε κάτω του κατάφερε μία δυνατή δαγκωματιά στο μπράτσο του δεξιού του χεριού συντρίβοντας τα οστά. Χρειάστηκε πολύωρη χειρουργική επέμβαση στο νοσοκομείο Παπανικολάου Θεσσαλονίκης για να σωθεί όχι μόνο το χέρι του αλλά και η ζωή

«Ξαφνικά είδα την αρκούδα»

Ο ίδιος μίλησε στο ethnos.gr μία ημέρα από το εξιτήριο που πήρε από το νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη: «Ηταν ξημερώματα και μαζί με τα δύο σκυλιά μου βγήκαμε για τα περάσματα αγριογούρουνων. Είχα πάνω από μία ώρα που είχα απορροφηθεί από τα αγριογούρουνα που περνούσαν από πέρασμα που ήταν στα δεξιά μου. Ακουσα έναν θόρυβο στα αριστερά μου. Σκέφτηκα πως ήταν κάποιο αγριογούρουνο. Μετά από λίγο σταμάτησε και δεν έδωσα σημασία. Ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά μου μία μεγάλη ενήλικη αρκούδα που έτρεξε κατά πάνω μου».

«Προστάτεψα το κεφάλι μου»

Σε ερώτηση για το πως προφυλάχθηκε και εάν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το όπλο του είπε: «Το όπλο μου ήταν εκπαιδευτικό. Δεν σκέφτηκα και δε μπορούσα να χρησιμοποιήσω όπλο. Δεν έτρεξα. Δεν έκανα σπασμωδικές κινήσεις. Ολα έγιναν μέσα σε δευτερόλεπτα. Έβαλα τα χέρια μου για να προστατέψω το κεφάλι μου και το πρόσωπο μου. Με πέταξε με δύναμη κάτω. Και ευτυχώς δε με δάγκωσε στο κεφάλι αλλά στο μπράτσο του δεξιού μου χεριού. Μου τα έσπασε όλα. Νόμιζα πως μου έκοψε το χέρι…».

Το πλοτ και ο γκέκας που τον έσωσαν…

Οι στιγμές ήταν κρίσιμες και η αντίδραση των δύο σκυλιών του ήταν σωτήρια για τη ζωή του: «Το ενήλικο θηλυκό πλοτ που είναι πολύ πιστό μόλις με πέταξε κάτω η αρκούδα της έκανε επίθεση στην πλάτη. Ισως και να την δάγκωσε. Από κοντά και ο γκέκας. Μπορεί να είναι κουτάβι αλλά είναι μεγαλόσωμος. Η αρκούδα εξαγριώθηκε με το πλοτ. Για καλή μου τύχη άφησε εμένα και άρχισε να κυνηγάει το πλοτ. Απομακρύνθηκαν και παρά τα σοβαρά τραύματα που είχα τραβήχτηκα σε ασφαλές σημείο».

Η λεπτή χειρουργική επέμβαση

Οι ώρες που ακολούθησαν ήταν κρίσιμες. Ο 25χρονος έχανε πολύ αίμα και εκτός από το βαθύ τραύμα στο μπράτσο του η αρκούδα τον είχε τραυματίσει στα πόδια και στο σώμα. Τις πρώτες ώρες οι γιατροί στο νοσοκομείο Καστοριάς ήταν επιφυλακτικοί ακόμα και για τη ζωή του, αλλά μετά από λίγες ώρες σταθεροποίησαν την αιμορραγία και κρίθηκε απαραίτητη η μεταφορά του στο νοσοκομείο Παπανικολάου Θεσσαλονίκης όπου με την ευθύνη του γνωστού χειρουργού Χρήστου Σινωπίδη υποβλήθηκε σε λεπτή χειρουργική επέμβαση για να μην χάσει το χέρι του. Οι γιατροί μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες τα κατάφεραν και ο Γιάννης που την Δευτέρα πήρε εξιτήριο νιώθει την ανάγκη να τους πει μέσω του ethnos.gr ένα μεγάλο ευχαριστώ αλλά και να εκφράσει ένα παράπονο:

Το ευχαριστώ και το παράπονο

«Ευχαριστώ τους χειρουργούς στο Παπανικολάου. Ευχαριστώ όλους τους γιατρούς και στην Καστοριά, το νοσηλευτικό προσωπικό και όσους μου στάθηκαν. Δυστυχώς δε μπορώ να πω το ίδιο και για όλους όσους ευθύνονται για την επιθετική συμπεριφορά των άγριων ζώων στην περιοχή μας. Από τον «Αρκτούρο» ή αλλού δε με πήραν ούτε ένα τηλέφωνο για να μου περαστικά. Ο πληθυσμός των αρκούδων έχει αυξηθεί, τα ζώα δεν βρίσκουν τροφές και έχουμε αυτά τα αποτελέσματα».