Ο Τζορτζ Λόις πέθανε στο σπίτι του στο Μανχάταν στα 91 του χρόνια. O Ελληνοαμερικανός art director Τζορτζ Λόις, (George Lois) ο πιο διάσημος Ναυπάκτιος του κόσμου, ο οποίος δημιούργησε μερικά από τα πιο γνωστά εξώφυλλα ανδρικών περιοδικών στις ΗΠΑ τη δεκαετίας του 60, έφυγε από τη ζωή σε σε ηλικία 91 ετών.

Ο Γιώργος Λόης, «Ο Χρυσός Ελληνας της διαφήμισης» όπως τον έλεγαν, είχε γεννηθεί το 1931 στο Μανχάταν από γονείς με καταγωγή την Ορεινή Ναυπακτία, πάντα διαλαλούσε την ελληνικότητά του

Σύμφωνα με το δημοσίευμα του e-nafpaktia, ήταν ένα από τα τρία παιδιά των μεταναστών, τού Χαράλαμπου Λόη από την Καστανιά και τής Βασιλικής Θανασούλη από την Περίστα της Ορεινής Ναυπακτίας. Ο Τζορτζ και οι αδερφές του, Παρασκευή και Χαρίκλεια, μεγάλωσαν στο Μπρονξ. Ο γιος του ο Λουκάς επιβεβαίωσε τον θάνατο του πατέρα του, μόλις δύο μήνες μετά την απώλεια της μητέρα του, Ρόζμαρι.

Ο θάνατός του έγινε πρώτη είδηση τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αμερική.

Ο Τζορτζ Λόις γεννήθηκε το 1931 στη Νέα Υόρκη. Θεωρείται από τους πρωτοπόρους της «Δημιουργικής Επανάστασης» στον χώρο της αμερικανικής διαφήμισης την περίοδο 1950 – 1960 που συντελέστηκε στις εταιρείες της Madison Avenue, πριν φύγει για να ιδρύσει μια σειρά δικών του γραφείων στον χώρο. Τα εξώφυλλά για το Esquire ήταν μια γροθιά στο στομάχι της συντηρητικής λευκής Αμερικής. Εχει γράψει πλειάδα βιβλίωντα οποία έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία ανάμεσα σταοποίατα «George Be Careful», «Sellebrity», «Τhe Art of advertising», «George Lois on his creation of the Big Idea». Από τον εκδοτικό οίκο Assouline, ένα λεύκωμα με όλα τα εξώφυλλα του Esquire, ένας φόρος τιμής στον τολμηρό και αντικομφορμιστή Λόις.

Το e-nafpaktia και η «ΦΩΝΗ του ΠΛΑΤΑΝΟΥ» αποκλειστικά τον Ιούνιο του 2010 δημοσίευσαν άρθρο με την Ναυπακτιακή καταγωγή του και τον Σεπτέμβριο του 2016 επανήλθαν με το παρακάτω άρθρο:

«Τζωρτζ Λόης ο πιο διάσημος Ναυπάκτιος του κόσμου ένα μεγάλο κεφάλαιο για την Ναυπακτία παραμένει εντελώς αναξιοποίητο. Ο Τζωρτζ Λόης πού επισκέφτηκε πριν περίπου πενήντα χρόνια την γενέτειρα του πατέρα του την Καστανιά για μια και μοναδική φορά και την γενέτειρα της μητέρας του την Περίστα δεν την γνώρισε ποτέ.

Να μια μεγάλη ευκαιρία για την βραβευσή του από τον Δήμο Ναυπακτίας και το Υπουργείο Τουρισμού σε μια μεγάλη εκδήλωση στο λιμάνι και σε συνδυασμό με επίσκεψη στις γενέτειρες των γονιών του.

Σίγουρα μια τέτοια τελετή για τον διάσημο σε όλο τον κόσμο Ναυπάκτιο διαφημιστή θα αποτελούσε μια πρώτη είδηση για τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα ,τις εφημερίδες ,τα περιοδικά και τά μέσα κοινωνικής δικτύωσης της Ελλάδας της Ευρώπης και της Αμερικής για πολλά εκατομμύρια αναγνώστες και τηλεθεατές προβάλλοντας συγχρόνως τις φυσικές ομορφιές της Ναυπάκτου και της Ορεινής Ναυπακτίας

Η προβολή της Ναυπακτίας θα ήταν τεράστια και πιθανόν να μην χρειαστεί καμία διαφημιστική προβολή για μια τουλάχιστον δεκαετία».

Δυστυχώς τόσο η Δημοτική αρχή Λουκόπουλου όσο και η Δημοτική αρχή Γκίζα το αγνόησαν.

Οι γονείς του Τζορτζ Λόις κατάγονταν και οι δύο από γειτονικά χωριά της Ορεινής Ναυπακτίας (ο πατέρας του ζούσε μέχρι τα 14 στην Καστανιά και η μητέρα του ήταν από την Περίστα).

Στο βιβλίο μου «George, be careful», το τελευταίο κεφάλαιο είναι ουσιαστικά μία ωδή στην πρώτη μου επίσκεψη σε αυτόν τον τόπο, πίσω στο 1965 – μία από τις αξέχαστες εμπειρίες της ζωής μου. Θυμάμαι ότι τα βράδια κοιμόμουν στο ίδιο μικρό στρώμα πάνω στο οποίο κοιμόταν ο πατέρας μου ως παιδί. Από το 1975, οπότε και έχασα τη μητέρα μου, δεν αντέχω να επιστρέψω. Θα πω όμως αυτό: Ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου Αμερικανό. Είμαι Greek-American και κατ’ αυτόν τον τρόπο απαιτώ να αναφέρονται στο πρόσωπό μου όλα τα μέσα ενημέρωσης εδώ στην Αμερική.

«Ο πατέρας μου ήταν παπαδοπαίδι. Ο πατέρας μου, Χαράλαμπος Λόης, γεννήθηκε στο χωριό Καστανιά της Ναυπάκτου. Όταν ήταν παιδί έβοσκε πρόβατα. Ο παππούς μου πούλησε κάποια κοπάδια και τον έστειλε σε ηλικία 13 ετών, το 1907, ολομόναχο στην Αμερική. Στα 20 του χρόνια άνοιξε ένα ανθοπωλείο πολυτελείας στην Μπρόντγουεϊ. Όπως όλοι οι μετανάστες εκείνης της γενιάς ήταν ένας μικρός ήρωας, δούλεψε, έμαθε άπταιστα τη γλώσσα. Όταν ήρθε στις ΗΠΑ δεν ήξερε κανέναν. Στα 27 του συνάντησε έναν Κώστα Αθανασούλη που ήταν αγρότης . Εκεί γνώρισε την κόρη του. Στα 28 του, του προξένεψαν μια ξανθιά, γαλανομάτα Ελληνίδα της Αμερικής που μαγείρευε υπέροχα. Είχαν έναν θαυμάσιο γάμο με τη μάνα μου. Όχι μόνο δεν πήρε προίκα αλλά έδωσε χρήματα στον παππού μου».

Παράλληλα, όπως κάθε «νικητής» αισθάνεται υπερήφανος για αυτό που είναι, πόσο μάλλον για την καταγωγή του. Η ελληνική του «ρίζα» ήταν κάτι για το οποίο δοκιμάστηκε από νωρίς, στους δρόμους του Μπρονξ. Σε αυτή τη συνοικία μεγάλωσε ο μετέπειτα διαφημιστής και σχεδιαστής εξωφύλλων μεγάλων περιοδικών, όπως το αμερικάνικο Esquire, και έπρεπε να υπερασπιστεί την εθνικότητά του σε μία εποχή, τη δεκαετία του 1930 και του ’40, που το να είσαι Ελληνας δεν ήταν και κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα.

Εν έτει 1954, ο 23χρονος Ελληνοαμερικανός Τζορτζ Λόις, έπιασε δουλειά στην περίφημη διαφημιστική εταιρεία Doyle Dane Bernbach. Την πρώτη ημέρα, το αφεντικό του ζήτησε να του φέρουν όλα το υλικό από τα γυρίσματα μιας ρεκλάμας για φαγητό. Εκείνος δεν δίστασε να αφήσει τις τσιπούρες του σποτ πάνω στο γραφείο του διευθυντή του με ένα σημείωμα που έλεγε «Όπως ζητήσατε» και την υπογραφή του. Ηταν μια έμπνευση της στιγμής που τον οδήγησε σε μια μεγαλειώδη καριέρα στη διαφήμιση με κορυφαίες καμπάνιες όπως εκείνη της Xerox (με έναν χιμπατζή που έβγαζε συνεχώς φωτοτυπίες για να αποδείξει πόσο εύκολο ήταν), του MTV (I want my MTV) και του πρωτοεμφανιζόμενου σχεδιαστή Tommy Hilfiger.

Η μεγαλύτερή του επιτυχία ήταν όμως τα εξώφυλλα του Esquire της χρυσής δεκαετίας 1962-1972 που έμειναν στην ιστορία για τα ευφυή, προκλητικά τους μηνύματα. Το 2008 το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης παρουσίασε έκθεση με 40 από αυτά τα οποία αγόρασε για τη μόνιμη συλλογή τ ου

Ο Λόις πέτυχε γιατί κατάφερνε να αποφέρει στους πελάτες του κέρδη. Ενα πρώτο παράδειγμα ήταν η Xerox, όταν και έμαθε την Αμερική να βγάζει φωτοτυπίες. «Οταν κάναμε τη διαφήμιση που έδειχνε έναν χιμπαντζή να βγάζει φωτοτυπίες, όλη η χώρα έκανε σαν τους ήρωες της διαφήμισης», μας εξήγησε.

Ο ελληνικής καταγωγής διαφημιστής έγινε στη δεκαετία του ’60 ο άνθρωπος που οδήγησε στην επιτυχία ακόμα ενός μίντια, που καθιερώθηκε ως ένα από τα πιο πετυχημένα brands του 20ού αλλά και του 21ου αιώνα. Το MTV. Εγινε και ο δημιουργός του σλόγκαν που ταυτίστηκε με την καθιέρωση του μουσικού καναλιού: «Θέλω το MTV μου» («I want my MTV»). Επεισε μάλιστα τον τραγουδιστή των Rolling Stones, Μικ Τζάγκερ, να πει πρώτος στο τηλεοπτικό σποτάκι του σταθμού το σλόγκαν του.

Από την καριέρα του Λόις δεν έλειψαν και οι καμπάνιες τεσσάρων γερουσιαστών. Αλλά η εκστρατεία που του έμεινε περισσότερο στο μυαλό, ήταν αυτή του Μπόμπι Κένεντι, ο οποίος αποφάσισε ότι δεν μπορούσε να «τρέξει» προεκλογική καμπάνια στη Μασαχουσέτη όπου ήταν γερουσιαστής ο αδελφός του που δολοφονήθηκε, οπότε σκέφτηκε να δοκιμάσει στη Νέα Υόρκη.

Πότε πήγατε στην Ελλάδα πρώτη φορά;

– Σε ηλικία 30 ετών, παρέα με τον πατέρα μου. Είχαν βγει συγχωριανοί από τα σπίτια και φώναζαν με δάκρυα στα μάτια «Ο Χαράλαμπος γύρισεεεεε» γιατί είχαν να τον δουν πολλά χρόνια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις φωνές τους, το καλωσόρισμα στην πατρίδα. Η ελληνική μου καταγωγή με βοήθησε όσο τίποτα άλλο να επιτύχω. Με έκανε πιο ευέλικτο, να μην παίρνω τίποτα ως δεδομένο, να αμφισβητώ. Στο απόγειο της καριέρας μου με αποκαλούσαν «Ο Χρυσός Ελληνας της διαφήμισης». Ηταν ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής. Ενιωθα ότι κάτι κέρδιζε και η πατρίδα από τις επιτυχίες των Ελληνοαμερικανών. Εκείνη την εποχή μάλιστα αυτός ο εργασιακός χώρος ήταν στα χέρια σνομπ Αμερικανών, ένα πριβέ κλαμπ. Οι άνθρωποι διαφορετικής καταγωγής δεν ήταν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτοι.

Το πιο τολμηρό πράγμα που έκανα τότε πέραν της δουλειάς – και μη σας φανεί αστείο- ήταν ότι δεν παντρεύτηκα Ελληνίδα αλλά Πολωνίδα, κάτι που σόκαρε τους γονείς μου και ολόκληρη την ελληνική κοινότητα της Νέας Υόρκης. Τότε, το 1950 ήταν ανήκουστο να διαλέξεις νύφη άλλης εθνικότητας. Ήμουν 19 ετών και αποφασισμένος ότι βρήκα τη γυναίκα της ζωής μου. Είμαστε μαζί 60 χρόνια. Κάναμε δύο γιους, τον Χαράλαμπό μου, τον έχασα σε ηλικία 20 ετών από καρδιά. My leventi… Ηταν το πιο σκληρό πράγμα στη ζωή μου που με έμαθε ότι όλα είναι φθαρτά. Ο δεύτερος γιος μου ο Λουκάς με βοηθά σήμερα στη δουλειά μου.

Κυριολεκτικά ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που θα ήθελες να δεις μπροστά σου και εμείς τον τρίψαμε στο πρόσωπο της συντηρητικής λευκής Αμερικής που αγόραζε το περιοδικό. Το ίδιο έγινε και με το πιο αντιπολεμικό μου εξώφυλλο που είχε απλώς τη φράση «Θεέ μου νομίζω ότι πυροβολήσαμε ένα κοριτσάκι» πριν γίνουν οι αποκαλύψεις για το Μάι Λάι. Συνόψιζε όλο το πνεύμα του Πολέμου του Βιετνάμ, τις σφαγές των αμάχων σε μια περίοδο που πίστευαν ότι στέλνουμε τα Αμερικανάκια να πετσοκοπούν για την ελευθερία στον πλανήτη. Εγώ όμως που είχα πάει 2 χρόνια στον Πόλεμο της Κορέας, ήξερα από πρώτο χέρι την ιστορία που προσπαθούσαν να περάσουν στην κοινή γνώμη. Γι’ αυτό θεωρώ αλήτες τον Μπους και τον Τσέινι. Πριν από δύο χρόνια με φώναξαν να βγάλω μια ομιλία σε δημοσιογράφους των μεγαλύτερων αμερικανικών περιοδικών. Από το βήμα, τους επιτέθηκα λέγοντάς τους πως με την ανοχή τους ή τη συνεργασία τους κατάφεραν να περάσουν στην κοινή γνώμη ότι οι πόλεμοι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν είναι για το συμφέρον της ανθρωπότητας. Στο τέλος σηκώθηκαν όλοι και με χειροκρότησαν.

. Εγώ λ.χ. σας λέω πόσο υπερήφανος είμαι για την καταγωγή μου. Είμαι όμως και βαθιά Αμερικανός, Νεοϋορκέζος. Μπορούσα όχι μόνο να καταλάβω τον τρόπο σκέψης αλλά και να είμαι μπροστά από την εποχή μου. Το ίδιο ισχύει για όλους τους Ελληνες που τα καταφέρνουν εκτός συνόρων. Όπως ο Ωνάσης. Τον γνώρισα από κοντά το ’60. Άκουσε για μένα και του άρεσε που ήμουν Έλληνας και έβγαζα τη γλώσσα στους Αμερικανούς. Με φώναξε στο Ολύμπικ Τάουερ στην Πέμπτη Λεωφόρο. Ήταν ωραίος τύπος με απίστευτο χιούμορ και γούσταρε επίσης να προκαλεί. Παντρεύτηκε την Τζάκυ για να μπει στα ρουθούνια των Αμερικανών.

– Οι αδελφές μου ζούσαν πολύ μέσα στην ομογένεια, σε μια μικρογραφία της Ελλάδας. Εγώ ήμουν λίγο διαφορετικός. Πολιτικά ήμουν πάντοτε προοδευτικός και δεν το έκρυψα ποτέ.

Όταν έγινε η χούντα έκανα μια καμπάνια με τίτλο «Δάκρυα για την Ελλάδα» για να μαζέψω χρήματα για την ανατροπή των συνταγματαρχών. Η κίνησή μου βρήκε αντίθετους πολλούς Ελληνοαμερικανούς που συμπαθούσαν τη χούντα. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς ήταν δυνατόν να έχουν τέτοιες αντιλήψεις. Ο πατέρας μου ήταν βαθιά δημοκράτης. Σε μια εποχή ρατσιστικών εντάσεων στις ΗΠΑ, όποιοι του έλεγαν να μην προσλαμβάνει μαύρους υπαλλήλους στο ανθοπωλείο τους πέταγε έξω από το μαγαζί με τις κλωτσιές. Αυτός ο άνθρωπος μου έδωσε τις αρχές μου.

Το 1985 είχα κάνει μια επιτυχημένη εκστρατεία για λογαριασμό του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού με διάφορους μεγάλους σταρ του Χόλιγουντ και μου ζήτησαν να ετοιμάσω μια επανάληψη της καμπάνιας ,όταν τελικά έκλεισα ηθοποιούς και τραγουδιστές, με πήραν τηλέφωνο από την Αθήνα και μου την ακύρωσαν τελευταία στιγμή πριν αρχίσει το γύρισμα.

Πηγή: e-nafpaktia