Γράφει ο Βασίλης Νάκας*

Λίγο πριν τις εκλογές, κι ο τόπος μας αρχίζει σιγά σιγά να αναμετράται με το παρελθόν του. Ένα παρελθόν που μοιάζει να εγκλωβίζει το παρόν και το μέλλον μας, εξαιτίας τής μυωπικής λογικής του.

Πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουμε ότι αυτή η κατάσταση αποδιοργάνωσης, που επικρατεί στον δήμο, μας επηρεάζει και μας συμπαρασύρει όλους. Η ανάγκη αλλαγής είναι πιο επιτακτική από ποτέ! Μια επιπλέον χαμένη πενταετία, και θα χάσουμε το τρένο των εξελίξεων για πολλά χρόνια, απομένοντας ουραγοί σε όλους τους ουσιώδεις τομείς. Διότι ουσιαστικές πολιτικές, για την υγιή ανάπτυξη ενός δήμου, δεν περιλαμβάνονται ούτε στα ψηφοθηρικά πισσώματα και οδικά μπαλώματα ούτε ακόμα ακόμα στις εικόνες εντυπωσιασμού.

Ο πολίτης, πλέον, θέλει έργα απτά. Έργα που να βελτιώνουν κάπως την κατατσαλαπατημένη ποιότητα ζωής του. Και το σημαντικότερο, έργα που να έχουν διαχρονική αξία, ώστε να τα παραδώσει ως παρακαταθήκη στα παιδιά του. Στον δήμο μας, τέτοιου είδους παρακαταθήκες έχουν πάρει τη μορφή ανεξόφλητων χρεογράφων. Κι ίσως για τον λόγο αυτό οι επόμενες γενιές θα μας οικτίρουν, καθώς θα τους έχουμε κληροδοτήσει έναν τόπο αποτελματωμένο, χωρίς υποδομή, στρατηγική και προοπτική.

Μήπως είναι καιρός να δώσουμε, μέσω τής εκλογικής ετυμηγορίας μας, την ευκαιρία στον τόπο μας να αλλάξει σελίδα; Εχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που παίζουν με τον πόνο τού πολίτη, όταν καταχερίζουν τους εμπόρους για τη μηδαμινή εμπορική κίνηση και τον σε κωματώδη κατάσταση τουρισμό, σε μια πόλη δίχως ελεύθερους χώρους πρασίνου και άθλησης.

Τα περιθώρια αντοχής και ανοχής των πολιτών έχουν πλέον εξαντληθεί! Οι εξελίξεις δεν μπορούν άλλο να περιμένουν, και τα προβλήματα ζητούν άμεσες λύσεις! Ο δοκιμαζόμενος αγροτο – κτηνοτροφικός τομέας, η φθίνουσα αλιεία μας απαιτούν παρεμβάσεις. Παρεμβάσεις ενός σχεδιασμού στρατηγικής συνεργασίας πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής, ώστε οι αλληλοεξαρτώμενοι αυτοί κλάδοι να αλληλοσυμπληρώνονται αποτελεσματικότερα, εξασφαλίζοντας επιπλέον εργασία και εισόδημα στους συνδημότες μας. Από την άλλη, η προστασία τού Αμβρακικού, σε συνέργεια με όμορους δήμους, και ο εμπλουτισμός των αλιευμάτων του ήταν κάτι που όφειλε να μπει σε τροχιά υλοποίησης εδώ και αρκετά χρόνια.

Στοιχειώδεις δράσεις, που, αν τίθεντο σε εφαρμογή, θα προσέδιδαν θετικό πρόσημο στο αναπτυξιακό ισοζύγιο του δήμου μας. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με την οργάνωση πολιτικών ανάδειξής του σε προορισμό ήπιων μορφών τουρισμού, θα προήγαν τον τόπο μας από παρία σε πρότυπο ανάκαμψης και επιχειρηματικότητας για την ευρύτερη περιοχή. Με απώτερο στόχο, την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των δημοτών σε επίπεδο υπηρεσιών υγείας, κοινωνικής αλληλεγγύης, εκπαίδευσης, κατάρτισης και ψυχαγωγίας.

Για να δούμε, επομένως, κι εδώ τις αλλαγές εκείνες που μας άξιζαν και μας αξίζουν, πρέπει να φυσήξει επιτέλους ένα νέο πνεύμα πολιτισμού στην οργάνωση και τη διοίκηση του δήμου. Το μόνο που μας άφησε το παρελθόν είναι η επίγνωση των λαθών του, και η συνειδητοποίηση της ανάγκης ανατροπής του, ώστε η Αμφιλοχία να μετεξελιχθεί σε σύγχρονο δήμο. Έναν δήμο που σέβεται και υπηρετεί τον πολίτη. Έναν δήμο που συναποφασίζει με τον πολίτη για τα φλέγοντα θέματά του. Είναι, λοιπόν, ανάγκη η αλλαγή να ξεκινήσει πρώτα από εμάς, τους πολίτες! Διότι είμαστε εμείς τώρα που θα αποφασίσουμε, αν θέλουμε να πρωταγωνιστούμε σ’ έναν δήμο που μας αξίζει… όπου αξίζει να διατρανώσουμε τα αιτήματά μας σαν την κραυγή των επιλογών μας.