Πρός τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα.
Κάθε πρωτοχρονιὰ ἀποτελεῖ, συγχρόνως, τέλος καὶ ἀρχή. Κατὰ τή στιγμὴ ποὺ ἕνας κύκλος τοῦ χρόνου ὁλοκληρώνεται καὶ ἕνας καινούργιος διανοίγεται ἐνώπιόν μας, ἔχουμε τὴν εὐκαιρία νὰ πραγματοποιήσουμε ἕναν ἀπολογισμὸ τοῦ παρελθόντος, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀνανεώσουμε τίς ἐλπίδες μας γιὰ τὸ μέλλον.
Εἶναι γεγονὸς πὼς ἡ χρονιὰ ποὺ πέρασε μᾶς ἐπεφύλαξε δοκιμασίες, οἱ ὁποῖες προκάλεσαν πόνο καὶ ἀπόγνωση σὲ πλῆθος συνανθρώπων μας, ὅπως καὶ σὲ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους. Εἴδαμε τὸ φυσικὸ περιβάλλον τῆς πατρίδας μας νὰ ὑφίσταται σοβαρὲς καταστροφές ἀπό τίς πυρκαγιές, περιουσίες συμπατριωτῶν μας νὰ καταστρέφονται ἀπὸ τίς πλημμύρες, νέους ἀνθρώπους νὰ χάνουν τὴν ζωή τους σὲ πολύνεκρα δυστυχήματα. Παρόμοιες εἶναι καί οἱ εἰδήσεις ἀπό κάθε ἄκρη τῆς γῆς. Ἡ φρίκη στά πεδία τῶν μαχῶν αὐξάνεται, τό φυσικό περιβάλλον ἀπειλεῖται, οἱ σχέσεις τῶν ἀνθρώπων δοκιμάζονται ἀπό τήν μοναχικότητα καί τήν σκληροκαρδία.
Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία πὼς οἱ ἀπογοητευτικὲς αὐτὲς καταστάσεις πολιορκοῦν τὴν ψυχή μας καὶ ὁδηγοῦν ἑκατομμύρια ἀνθρώπων στὴν κατήφεια καὶ τὴν ἀπαισιοδοξία. Ὅλοι μας αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά ἀφήσουμε πίσω μας ὅλα ὅσα μᾶς ταλαιπωροῦν καί νά ἀνοίξουμε μιά νέα ὁλόλευκη σελίδα στή ζωή μας, γεμάτη ἐλπίδα καί ἀποφασιστικότητα γιά ἕνα καλύτερο μέλλον. Τό βράδυ τῆς πρωτοχρονιᾶς, μετρήσαμε ὅλοι ἀντίστροφα τίς τελευταῖες στιγμές τοῦ περασμένου χρόνου, μέ τήν προσδοκία, τό παλιό νά παρέλθει καί κάτι τό καινούριο νά γεννηθεῖ.
Ἰδοὺ, λοιπόν, ἐνώπιόν μας ὁ νέος χρόνος. Ἰδοὺ ἡ πρώτη καινούρια καί μεγάλη εὐεργεσία πού μᾶς χαρίζει σήμερα ὁ Θεός. Ἰδοὺ ἡ μεγάλη μας εὐκαιρία νά δώσουμε νέα ὀρμή στά ὄνειρά μας, νά δυναμώσουμε τήν ἀποφασιστικότητά μας γιά κάτι καλύτερο, νά μεταβάλλουμε τήν ἀέναη ροή τοῦ χρόνου, ἀπό διαδικασία φθορᾶς σέ εὐκαιρία εἰσόδου στήν αἰωνιότητα.
Ναι, ἀδελφοί μου. Κανείς δέν ἔχει τήν δυνατότητα νά σταματήσει τόν χρόνο. Ὁ καθένας ὅμως ἀπό μᾶς μπορεῖ νά τοῦ δώσει νόημα καί νά τόν μεταβάλει σέ καιρό διόρθωσης τῶν λαθῶν, ὑπέρβασης τῶν παθῶν καί ἐκπλήρωσης τοῦ πόθου γιά μιά ἀνώτερη καί πληρέστερη ζωή. Πόθου τόν ὁποῖον φύτεψε ὁ Πλάστης καί Θεός μας στήν ἀνθρώπινη ψυχή ἀπό τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας μας. Ἡ κάθε στιγμή τοῦ νέου ἔτους ἀποτελεῖ πρόσκληση ἀνανέωσης τῆς ὕπαρξῆς μας. Κάθε ἡμέρα καί κάθε ὥρα τῆς νέας χρονιᾶς ἀποτελεῖ εὐκαιρία ἕνωσης μέ Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος ὑπέστη τήν φθορά τοῦ χρόνου, ὅμως, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του, ὁ θάνατος δέν τόν νίκησε, ὅπως δέν μπορεῖ νά νικήσει ἐκείνους πού ζοῦν ἑνωμένοι μαζί του.
Αὐτή ἡ βεβαιότητα τῆς ζωῆς εἶναι σέ θέση νά μᾶς γεμίσει μέ δύναμη καί αἰσιοδοξία μπροστά στίς ὅποιες δυσκολίες καί στά ὅποια ἔμπόδια φέρει στό δρόμο μας ἡ νέα χρονιά. Γνωρίζουμε πώς ἡ ἀπληστία θά συνεχίσει νά πληγώνει τόν κόσμο μας, οἱ τεχνολογικές ἐξελίξεις θά συνεχίσουν νά ἀμφισβητοῦν τήν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἡ μοναξιά καί ὁ φόβος θά συνεχίσουν νά κτυποῦν τήν πόρτα ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων σέ ὁλόκληρο τόν πλανήτη. Κάθε ἀπειλή ὅμως θά προσφέρει καί μιά εὐκαιρία ἀνανέωσης τῆς ἐμπιστοσύνης μας πρός τόν Δημιουργό μας Θεό, ἀλλά καί μία εὐκαιρία προσωπικῆς ἐνδυνάμωσης προκειμένου νά συμβάλουμε μέ ἀκεραιότητα καί ὑπευθυνότητα, στό μέτρο τῶν δυνάμεών μας, στήν διαμόρφωση ἑνός καλύτερου κόσμου.
Ἄς εὐχηθοῦμε, λοιπόν, στή νέα ὁλόλευκη σελίδα πού ὁ χρόνος ἀνοίγει ἐνώπιόν μας σήμερα, μαζί μέ τίς πρωτοχρονιάτικες εὐχές, νά γραφεῖ ὡς ἐπικεφαλίδα ἡ ἀποφασιστικότητα νά μεταβληθοῦμε ἀπό ἀδιάφορους καί παθητικούς ἀποδέκτες τῶν ἐξελίξεων, σέ δυναμικούς πρωταγωνιστές. Μέσα σέ ἕνα κόσμο διχασμοῦ καί ἀβεβαιότητας, ἄς περπατήσουμε μέ σύνεση καί σοφία Θεοῦ, ἐκμεταλλευόμενοι τήν κάθε ἡμέρα. Ἄς μετατρέψουμε τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ καινούριου χρόνου σέ ἀφετηρία προσωπικῆς ἀναγέννησης, προκειμένου νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μᾶς θέλει συνεργούς στό σχέδιό Του γιά τήν μεταμόρφωση τῆς ζωῆς σέ παράδεισο.
Ὁ παντοδύναμος Κύριος τῆς ἀγάπης ἄς εὐλογεῖ καθ’ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς νέας χρονιᾶς τίς οἰκογένειές σας, τὴν πατρίδα μας καὶ τὸν κόσμο ὁλόκληρο.
Μέ ὅλη μου τήν πατρική ἀγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ