Με μια μαζική εκδήλωση, οι Οργανώσεις Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τίμησαν τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν, σημειώνοντας ταυτόχρονα την αποφασιστικότητά τους να συνεχιστεί το έργο του και σήμερα, στο δρόμο της ανατροπής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού.

Ο χώρος της Δημοτικής Αγοράς στο Αγρίνιο, γέμισε με λαϊκό κόσμο και νεολαία το απόγευμα της Πέμπτης 15 Φεβρουαρίου, που με ενδιαφέρον παρακολούθησε την εκδήλωση, ενώ το άνοιγμά της πραγματοποίησε ο Τίμος Παπανικολάου, μέλος της ΕΟΕ της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας, του ΤΓ Αιτωλoακαρνανίας του ΚΚΕ και Δημοτικός Σύμβουλος Αγρινίου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Την κεντρική ομιλία, πραγματοποίησε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Αναφερόμενος στον Λένιν, ο Μάκης Παπαδόπουλος σημείωσε χαρακτηριστικά σε σχέση και με το σήμερα:

«100 χρόνια μετά το θάνατό του, ο Λένιν και o δρόμος της νικηφόρας σοσιαλιστικής επανάστασης που χάραξε, εξακολουθεί να αποτελεί το μεγάλο φόβο της εξουσίας του κεφαλαίου και τη μεγάλη ελπίδα των λαών. Τα αφιερώματα των αστικών εφημερίδων προσπαθούν να κρύψουν αυτό το φόβο και ρωτούν αφ υψηλού: “Τι έχει να μας πει σήμερα ο Λένιν; Τι σχέση έχει η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης με το 1924; Υπάρχουν σήμερα τα ίδια κοινωνικά αδιέξοδα;”
Θέτουν με θράσος αυτά τα ερωτήματα, τη στιγμή που στις διπλανές σελίδες τους διαβάζουμε ότι η φωτιά του πολέμου απλώνεται απ’ το έδαφος της Ουκρανίας μέχρι τη Μέση Ανατολή, ότι η ύφεση αγκαλιάζει την Ευρωζώνη, ότι όμιλοι υψηλής τεχνολογίας απολύουν χιλιάδες εργαζόμενους. Ότι και αν γράψουν, δεν μπορούν να κρύψουν ότι αυτό το σύστημα μόνο πιο αντιδραστικό, μόνο πιο σάπιο, πιο επικίνδυνο για τους λαούς μπορεί να γίνει.
Ούτε ο ψηφιακός μετασχηματισμός, ούτε η τεχνητή νοημοσύνη μπορούν να καταργήσουν τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Αντίθετα με ότι προβάλλει η αστική προπαγάνδα, η ανάπτυξη της τεχνολογίας οδηγεί στην όξυνση όλων των αξεπέραστων αντιφάσεων του καπιταλισμού, στην όξυνση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου – εργασία».

Να «δένει» η θεωρία με την πράξη!

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στην ανάγκη ύπαρξης επαναστατικής θεωρίας, που θα συνοδεύεται από αντίστοιχη πράξη καθημερινά (που πέτυχε ο Λένιν και το ΚΚ των Μπολσεβίκων), ως απαραίτητο στοιχείο και στο παρόν, υπογραμμίζοντας: «Η ικανότητα των μπολσεβίκων να απαντήσουν σωστά στα μεγάλα πολιτικά διλήμματα που έκριναν τελικά τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης το 1917 δε διαμορφώθηκε ασφαλώς τυχαία. Στηρίχτηκε σε μια μακρόχρονη, επίμονη προσπάθεια δημιουργικής ανάπτυξης της επαναστατικής θεωρίας του Μαρξ και του Ένγκελς.

Ο Λένιν έκανε πράξη την προτροπή των κλασσικών ότι η θεωρία δεν είναι δόγμα, μα καθοδήγηση για επαναστατική δράση. Η θεωρητική του επεξεργασία επεκτάθηκε σε κρίσιμους τομείς για τη διαμόρφωση της επαναστατικής στρατηγικής. Μελέτησε και ανέδειξε την ανάπτυξη του καπιταλισμού στη Ρωσία του Τσάρου. Αποκάλυψε με τη θεωρία του για τον ιμπεριαλισμό την οικονομική και πολιτική ουσία του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Φώτισε ότι έχουμε πλέον περάσει διεθνώς στην ιστορική εποχή όπου πλέον ο καπιταλισμός “σαπίζει”», στην εποχή που έχουν διαμορφωθεί οι αντικειμενικές συνθήκες οι οποίες καθιστούν αναγκαία την επαναστατική ανατροπή του συστήματος.

Απέδειξε ότι η όξυνση της αντίθεσης κεφαλαίου – εργασίας, η όξυνση της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της από τους καπιταλιστές, χαρακτηρίζει όλα τα καπιταλιστικά κράτη ανεξάρτητα απ’ τη διαφορετική θέση τους στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Ασφαλώς τα διάφορα αστικά κράτη έχουν διαφορετική οικονομική, στρατιωτική και πολιτική ισχύ αφού οι καπιταλιστικές οικονομίες αναπτύσσονται ανισόμετρα. Όμως κάθε καπιταλιστικό κράτος θα ασκήσει υποχρεωτικά ιμπεριαλιστική πολιτική ανάλογα με την ισχύ του. Θα ενισχύσει υποχρεωτικά την ανταγωνιστικότητα των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων του, θα στηρίξει την εξαγωγή κεφαλαίου και εμπορευμάτων, θα πάρει μέρος στους ανταγωνισμούς για το ξαναμοίρασμα αγορών και εδαφών με οικονομική σημασία.

Ο Λένιν έδωσε πάνω σ’ αυτό το ζήτημα αποφασιστική ιδεολογική μάχη απέναντι στον Κάουτσκι που εμφάνιζε την ιμπεριαλιστική πολιτική ως μια προαιρετική επιλογή που απλά προτιμά το χρηματιστικό κεφάλαιο. Ο Κάουτσκι και γενικότερα οι οπορτουνιστικές θεωρίες αποσπούσαν και αποσπούν την ιμπεριαλιστική πολιτική από τα οικονομικά χαρακτηριστικά του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Έτσι, συχνά εμφανίζουν από τότε μέχρι σήμερα ως ιμπεριαλιστική πολιτική μόνο τις επιθετικές στρατιωτικές ενέργειες των πιο ισχυρών καπιταλιστικών κρατών».

Ο τροχός της ιστορίας θα γυρίσει μπροστά!

Αναδεικνύοντας, τέλος, και μια σειρά ζητήματα που απαντούν στην αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού – κομμουνισμού στις μέρες μας, υπογράμμισε:

«Σήμερα, έναν αιώνα μετά, έχουμε πλέον τη γνώση, το σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα, και θα βρούμε τη δύναμη για να ολοκληρώσουμε το έργο που ξεκίνησαν. Να ανοίξουμε ξανά το δρόμο για το σοσιαλισμό, την απάντηση στον 21ο αιώνα.

Δεν έχουμε αυταπάτες. Η άρχουσα τάξη θα αξιοποιήσει εναντίον μας κάθε δυνατό μέσο. Όμως έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης, στη δύναμη του λαού όταν αποφασίσει να βάλει τέλος στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Τιμάμε τα 100 χρόνια απ’ το θάνατο του Λένιν συνεχίζοντας αποφασιστικά στο δρόμο της ανατροπής. Είμαστε βέβαιοι ότι ο τροχός της Ιστορίας θα γυρίσει μπροστά! Είμαστε βέβαιοι ότι εμείς θα πούμε την τελευταία λέξη!».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την προβολή της σοβιετικής ταινίας «Ο Λένιν τον Οκτώβρη» του Μιχαήλ Ρομ, με την παραχώρηση της NEW STAR, που ευχαρίστησε στο άνοιγμα της εκδήλωσης για την προσφορά της, ο Τ. Παπανικολάου.

Στο χώρο λειτούργησε και βιβλιοπωλείο των εκδόσεων της Σύγχρονης Εποχής.