Σε ανακοίνωση για τη σημερινή Παγκόσμια Μέρα Δασών, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Η φετινή Παγκόσμια Μέρα Δασών βρίσκει τη χώρα μας με επιπλέον 2,5 εκατομμύρια καμένα στρέμματα μόνο το 2023 και το 2024 σε περιοχές της Ελλάδας που επανειλημμένως βρίσκονται στο έλεος των πυρκαγιών. Χιλιάδες ακόμη στρέμματα δασικών εκτάσεων θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων της λεγόμενης “πράσινης” μετάβασης των ΑΠΕ, του τουρισμού, των logistics, της διαχείρισης των απορριμμάτων και ό,τι άλλο χρειάζεται το κεφάλαιο. Τα πάρκα ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών διευρύνονται ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές, ενώ εντείνεται η συνεχιζόμενη πίεση για αλλαγή της χρήσης των δασών σε όλη τη χώρα, τα οποία αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα και κερδοφόρα διέξοδος για υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια.

Οι καταστροφές αξιοποιούνται από την κυβέρνηση της ΝΔ, με την ουσιαστική συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων αστικών κομμάτων, ως “ευκαιρία” για κερδοφόρες επενδύσεις. Αυτές εξυπηρετεί ο αποχαρακτηρισμός χιλιάδων στρεμμάτων δασικών εκτάσεων, ιδιαίτερα στα νησιά, όπως για παράδειγμα με την απόφαση να μην θεωρείται ο ασπάλαθος δασικό είδος.

Για άλλη μια χρονιά, συνεχίζεται η απουσία ουσιαστικών μέτρων αντιπυρικής προστασίας και σύγχρονου αντιπυρικού σχεδιασμού, η διάσπαση της πρόληψης από την κατάσβεση, οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό στις αρμόδιες κρατικές δασικές υπηρεσίες, που έχουν την ευθύνη της προστασίας και διαχείρισης των δασών, αλλά και στην Πυροσβεστική, που έχει την ευθύνη της κατάσβεσης των δασικών πυρκαγιών.

Το πρόγραμμα “ΑΙΓΙΣ”, που προβάλλεται ως λύση, δεν εξυπηρετεί την αντιπυρική προστασία, αλλά αποτελεί εξειδίκευση της “πολιτικής ανθεκτικότητας” του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δηλαδή την προσαρμογή των υποδομών και μέσων στην πολεμική προετοιμασία (κοινή δήλωση για τη συνεργασία ΕΕ – ΝΑΤΟ, σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους, στρατηγικής της ΕΕ για την ασφάλεια και την άμυνα).

Την ίδια στιγμή, βρίσκεται σε εξέλιξη η πολιτική εκχώρησης της διαχείρισης των δασών σε επιχειρηματίες, ξυλοβιομηχάνους και ξυλέμπορους, με τις τρεις υπουργικές αποφάσεις που θα εντείνουν την εκμετάλλευσή τους, αφού θα μπορούν και με κρατική επιχορήγηση να κόβουν και να απομακρύνουν από το δάσος, δέντρα, κλαδιά, θάμνους, κάθε είδους δασική βλάστηση, για τη μετατροπή τους κυρίως σε πέλετ ή για την παραγωγή ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας και τη δημιουργία αγοράς βιομάζας. Οδηγούν έτσι, σε ραγδαία υποβάθμιση των δασών, αυξάνοντας τους κινδύνους για πλημμυρικά φαινόμενα.

Παράλληλα, μειώνονται τα κονδύλια από το λεγόμενο εθνικό σχέδιο αναδασώσεων, ενώ το πρόγραμμα “αντιNERO” οδηγεί σε αποσπασματικά και αναποτελεσματικά έργα αποψιλωτικών καθαρισμών που, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τη μετάδοση των δασικών πυρκαγιών, αλλά αποτελούν τις περισσότερες φορές και παράγοντα υποβάθμισης των δασών.

Η Παγκόσμια Μέρα Δασών είναι επίσης μια ευκαιρία αποκάλυψης των καταστροφικών για τα δάση αποτελεσμάτων από τη δράση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ΝΑΤΟ, ΕΕ κ.λπ., αλλά και της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Το ΚΚΕ αναδεικνύει ότι η αιτία που οξύνει και τα προβλήματα των δασικών οικοσυστημάτων, της δασικής γης, όλων των φυσικών πόρων, είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Παλεύει ενάντια στη στρατηγική της λεγόμενης “πράσινης” εκμετάλλευσης και καταστροφής των δασών, της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων. Αγωνίζεται για την κατάργηση όλου του αντιδραστικού πλαισίου για τα δάση και τη χρήση γης γενικότερα, που εξυπηρετεί το κεφάλαιο και τις κερδοφόρες επιδιώξεις του.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται σταθερά στην πρώτη γραμμή του αγώνα, ενάντια στα νέα μέτρα που σχεδιάζει η κυβέρνηση, στον αγώνα για τη λήψη μέτρων ουσιαστικής προστασίας των δασών.

Η αξιοποίηση των δασών, της γης και της χρήσης της προς όφελος των κοινωνικών αναγκών μπορεί να υλοποιηθεί μόνο στο πλαίσιο ενός ριζικά διαφορετικού τρόπου παραγωγής και οργάνωσης της κοινωνίας, με τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, τον εργατικό έλεγχο, του σοσιαλισμού, που θα εξασφαλίσει την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών και από τις δασικές πυρκαγιές. Προϋποθέτει την κοινωνική ιδιοκτησία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της βιομηχανίας, του τουρισμού, των δασών, γενικότερα της γης και των φυσικών πόρων, διασφαλίζοντας την ισόρροπη επίδραση του ανθρώπου στη φύση και την ανάπτυξη της παραγωγής με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.

Η ελπίδα για την προστασία των δασών βρίσκεται στην οργανωμένη παρέμβαση του εργατικού – λαϊκού κινήματος, σε γραμμή σύγκρουσης και ανατροπής με τους μονοπωλιακούς ομίλους και το κράτος του κεφαλαίου, που εντείνει την εμπορευματοποίηση της γης και των δασών και που αποτελεί την αιτία χειροτέρευσης συνολικά της ζωής του λαού».