Την 15η Μαΐου, γιορτάζει ο Άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης, πολιούχος της επαρχίας Βάλτου στο Χαλκιόπουλο. Τα προηγούμενα χρόνια η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας και ο Δήμος Αμφιλοχίας, με ιδιαίτερη λαμπρότητα και τη συμμετοχή των τοπικών Αρχών και πιστών από την περιοχή και όλο το νομό διοργάνωναν διήμερες λατρευτικές εκδηλώσεις στη μνήμη του Αγίου Ανδρέα του Ερημίτη.
Φέτος λόγω της πανδημίας οι λατρευτικές εκδηλώσεις δεν πραγματοποιήθηκαν, όμως τελέσθηκε η θεία λειτουργία (χωρίς κόσμο λόγω των μέτρων κατά της εξάπλωσης του κορωνοϊού) στο σπήλαιο του Αγίου, καθώς μία τόσο σημαντική εορτή για τον Βάλτο και τον διευρυμένο Δήμο Αμφιλοχίας δεν μπορεί να ξεχαστεί.
Δείτε το εντυπωσιακό βίντεο των όσων συνέβησαν σαν σήμερα, πριν από χρόνια, στο παλαιό Χαλκιόπουλο, μέσα από τον φακό του Ανδρέα Κουτσοθανάση:
Το σπήλαιο του Αγίου Ανδρέα του Ερημίτη
Στην περιοχή του ορεινού Βάλτου, κοντά στη λίμνη των Κρεμαστών που είναι το φυσικό σύνορο των νομών Αιωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας, βρίσκεται το χωριό παλαιό Χαλκιόπουλο, πέντε χιλιόμετρα βορειοανατολικά του οποίου βρίσκεται το σπήλαιο του Αγίου Ανδρέα του Ερημίτη.
Η διαδρομή από το χωριό ως το σπήλαιο είναι από ένα βατό χωματόδρομο και καταλήγει σε ένα ξέφωτο. Εκεί ο προσκυνητής αφήνει το αυτοκίνητο και με τα πόδια παίρνει το μονοπάτι, ακολουθώντας μία φανταστική σε φυσικό κάλλος διαδρομή πάνω από τη λίμνη των Κρεμαστών.
Σε 20 περίπου λεπτά φτάνει στο σπήλαιο.
Μπαίνοντας σ’ αυτό βλέπει μία κόγχη κι ένα τέμπλο που συνθέτουν το χώρο του ιερού βήματος. Στην κόγχη ιστορείται η Πλατυτέρα με τέσσερεις ιεράρχες, παραστάσεις που τοποθετούνται χρονικά στον 14ο αιώνα.
Πίσω από το ιερό βήμα το φυσικό σπήλαιο συνεχίζεται κι εκεί βρίσκεται ο τάφος του αγίου, τα λείψανά του, όμως, φυλάσσονται σε λειψανοθήκη στο ναό του χωριού νέου Χαλκιόπουλου.
Ο βίος του Αγίου Ανδρέα του Ερημίτη
Πηγή: Χρήστος Γερ. Σιάσος
Ο Άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης γεννήθηκε το 1209 στο Μονοδένδρι της Ηπείρου, καταγόταν από φτωχική οικογένεια και εργαζόταν στα κτήματα του πατέρα του.
Μετά από τις δουλειές παρακολουθούσε όλες τις ακολουθίες ιερές της εκκλησίας. Όταν μεγάλωσε παντρεύτηκε και απέκτησε πολλά παιδιά. Δημιούργησε μια χριστιανική οικογένεια και φρόντιζε για την σωστή ανατροφή των παιδιών με στόχο να βαδίσουν στο δρόμο του Θεού.
Ο Ανδρέας, αγαπώντας την ασκητική ζωή, εγκατέλειψε την οικογένειάτου για να βρεθεί σε κάποια έρημο για περισσότερη προσευχή, άσκηση και ησυχία. Η ζωή του «γέμισε» από θλίψη, στεναχώρια, πείνα και κακουχίες˙και όλα αυτά τα υπέμεινε για να σώσει την ψυχή του.
Αφού γύρισε κάποια ιστορικά για την εποχή μοναστήρια, εγκαταστάθηκε σε σπηλιά ψηλά στο βουνό Καλάνα του Βάλτου, σε ύψος 1520 μέτρων, κοντά στο χωριό Χαλκιόπουλο.
Στη σπηλιά αυτή ο Άγιος έζησε τριάντα ολόκληρα χρόνια, τρέφονταν με καρπούς δένδρων και άγρια χόρτα, μέλημά του ήταν πάντα οι ολονύκτιες προσευχές, νηστείες και η μελέτη των βίων των Αγίων Πατέρων της εκκλησίας.
Ο διάβολος άρχισε να τρομοκρατεί τον Άγιο με διάφορους τρόπους, όμως αυτός με τη δύναμη του Σταυρού έδιωχνε τους δαίμονες από τη σπηλιά, νικούσε τον κάθε πειρασμό. Η Αγιότητά του εξαπλώθηκε σε όλη την περιοχή του Βάλτου και της Ακαρνανίας. Χριστιανοί, καθημερινά, πήγαιναν στη σπηλιά για να πάρουν την ευλογία του και να του ζητήσουν μια συμβουλή.
Με ταπείνωση, αγάπη και στοργή μιλούσε σε όλους και για όλους ήταν ο πνευματικός πατέρας, ο Θεοφόρος δάσκαλος, ο γιατρός των ψυχών. Τα χρόνια περνούσαν και ο Άγιος ένιωσε τις δυνάμεις του να τον εγκαταλείπουν ώσπου μια μέρα σταμάτησε και να μιλά˙ήταν η 15η Μαΐου 1282, ο Άγιος την ημέρα αυτή παρέδωσε το πνεύμα του στον Άγιο Θεό μας σε ηλικία 73 ετών.
Θαύμα μεγάλο έγινε όπου στον ουρανό φάνηκαν αναμμένες λαμπάδες που σταματούσαν στο σπήλαιο ακριβώς πάνω από το λείψανο του Αγίου Ανδρέα. Ήταν πραγματικά ένα θαύμα, και όλο αυτό το μεγάλο θέαμα έγινε αντιληπτό σε όλα τα γύρω χωριά έως την μακρινή Άρτα.
Στο Δεσποτάτο της Ηπείρου, Βασίλισσα ήταν η ευσεβής Θεοδώρα, μετέπειτα η Αγία Θεοδώρα πολιούχος της Άρτας. Όταν έμαθε το γεγονός, το θάνατο του Αγίου, με συνοδεία αξιωματούχων και πιστών πήγαν στο σπήλαιο, ασπάστηκαν το λείψανο του Αγίου Ανδρέα παίρνοντας την ευλογία του,στη συνέχεια το κήδεψαν με τιμές εκεί, στο σπήλαιο της μετανοίας του. Μετά από όλα αυτά, η Βασίλισσα Θεοδώρα έδωσε εντολή και κτίστηκε ο Ιερός Ναός του Αγίου Ανδρέα του Ερημίτη κάτω στο χωριό.
Τα Άγια και Ιερά λείψανα του Αγίου Ανδρέα, το 1794, ο ευλαβής ιερέας Ιωάννης Γεροδήμος τα πήρε και με τις οδηγίες του τότε Επισκόπου Αγράφων Δοσίθεου, τα μετέφερε στο Καρπενήσι προκειμένου να τοποθετηθούν σε αργυρές θήκες.
Στη συνέχεια, ο ιερέας επέστρεψε στο χωριό και με την προτροπή του Αγίου έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του τα οποία δόθηκαν στα Μοναστήρια του Προσσού, της Αγίας Παρασκευής Σαρδηνίων, της Τατάρνης, της Βαρετάδας και στην Ιερά Μονή Ρέθα.
Τα θαύματα του Αγίου Ανδρέα
Τα θαύματα του Αγίου φθάνουν μέχρι στις ημέρες μας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση κάποιου πιστού, ο οποίος επικαλούμενος τον Άγιο Ανδρέα έγινε καλά από το άγχος και το φόβο που είχε. Άλλο θαύμα έκανε ο Άγιος όταν μία μάνα αρρώστησε βαριά το παιδί της προσευχήθηκε πάνω από τον τάφο του Αγίου και το παιδί της έγινε καλά.
Δείτε φωτογραφίες από τα προηγούμενα χρόνια:
