Ο ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού Αλέξανδρος Μαλής είναι ο πρώτος «φιλοξενούμενος» του Agriniara.gr και όχι τυχαία.

Ένας Αγρινιώτης ποδοσφαιριστής με καταγωγή από τα Τριαντέικα ο οποίος έχει αναδειχθεί από τα τμήματα υποδομών του «Τίτορμου» και ήταν από τους καλύτερους της ομάδας την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο, όμως η ατυχία του «χτύπησε την πόρτα» όταν τραυματίστηκε και έχασε το τέλος της σεζόν.

Μιλώντας στους δημοσιογράφους Μπάμπη Τσιρώνη και Γιάννη Τσιρώνη στο Agriniara.gr, σε μία συνέντευξη «μαμούθ», αναφέρθηκε στο πως ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο, πως βρέθηκε στον Παναιτωλικό, τα χρόνια της παρουσίας του στην ομάδα, αλλά και σε πιο προσωπικά ζητήματα.

Αναλυτικά η συνέντευξη και… καλή τύχη σε όποιον επιλέξει να τη διαβάσει ολόκληρη. Πάντως αν ρωτάτε εμάς. Αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω!

Ολόκληρη η συνέντευξη:

Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο και πως έφτασες στον Παναιτωλικό;

«Στο παιδικό ήμουν στους Άτλαντες Αγρινίου. Δύο χρόνια πριν έρθω στον Παναιτωλικό έπρεπε να πάω σε αντρικό και πήγα στο Αγγελόκαστρο. Δεν δεχόταν όμως να με πάρουν μετά την προετοιμασία και έτσι μια χρονιά πήγε χαμένη χωρίς να παίξω ποδόσφαιρο. Την επόμενη χρονιά, ένα χρόνο πριν έρθω στον Παναιτωλικό, οι Άτλαντες κατέβασαν ομάδα στο Γ’ Τοπικό και εκεί είχα παίξει κάποια παιχνίδια, αλλά ξέρουμε όλοι πως είναι το Γ’ τοπικό. Δεν γίνονταν πάντα οι προπονήσεις και δεν την βάζω ούτε εκείνη την χρονιά σαν ποδοσφαιρική.

Την επόμενη χρονιά ο πατέρας μου είχε βρει τον κ. Νταλακούρα και του είχε πει να έρθω στον Παναιτωλικό. Έμεινα ένα μήνα και έκανα προπονήσεις με την ομάδα. Μετά έγινε το δυστύχημα με τον πατέρα μου και σταμάτησα, δεν ξανά ήρθα. Πέρασε λίγος καιρός όμως και βρήκα στον δρόμο τον κ. Νταλακούρα και του ζήτησα να έρθω να περάσω δοκιμαστικά για την Κ20. Έτσι και έγινε. Ήρθα, με είδαν οι προπονητές. Ο κ. Νταλακούρας ήταν από τους πρώτους που με διάλεξε και τότε ξεκίνησα με αυτόν προπονητή στην Κ20, σε μία χρονιά που είχε πάει πάρα πολύ καλά για τα τμήματα υποδομών του Παναιτωλικού (σ.σ. 2014/15). Ξεκίνησα αμυντικός μέσος και ο κ. Νταλακούρας με γύρισε στόπερ.

Μετά στην πρώτη ομάδα του Παναιτωλικού ήρθε ο κ. Πόντες. Είχα ξεκινήσει να κάνω κάποιες προπονήσεις με την πρώτη ομάδα αλλά είχα ένα πρόβλημα στον προσαγωγό και πήγε άλλος στη θέση μου. Έμεινα λίγο πίσω. Μετά ήρθε ο κ. Μαντζουράκης αλλά εκείνη τη χρονιά έμεινα και έπαιζα στην Κ20. Την επόμενη χρονιά που ξεκινούσε με προπονητή τον κ. Μαντζουράκη πήγαμε για προετοιμασία στην Ιταλία. Εκεί γίναμε επαγγελματίες εγώ, ο Μιχάι, ο Βακράκος και ο Γιαννιώτης».

Από επιθετικός, αμυντικός μέσος, στόπερ και… δεξί μπακ

Τι θέση έπαιζες όταν ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο:

«Ξεκίνησα να παίζω επιθετικός στους Άτλαντες και στις Μεικτές Αιτωλοακαρνανίας και μάλιστα ίνδαλμα μου ήταν ο Ρονάλντο ο Βραζιλιάνος. Το «φαινόμενο». Μοναδικός ποδοσφαιριστής. Σταδιακά γύρισα αμυντικός μέσος πριν έρθω στον Παναιτωλικό. Μετά στον Παναιτωλικό έγινα στόπερ».

Ως ένα παιδί από το Αγρίνιο και συγκεκριμένα από τα Τριαντέικα, όταν ήσουν μικρός μπορούσες να φανταστείς ότι θα γινόσουν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και θα έπαιζες στον Παναιτωλικό;

«Από μικρός το όνειρό μου ήταν να γίνω ποδοσφαιριστής. Δεν είχα τίποτα άλλο στο μυαλό μου. Η αλήθεια είναι μάλιστα ότι εκείνα τα δύο χρόνια μετά το παιδικό και πριν έρθω στον Παναιτωλικό, που δεν έπαιζα ποδόσφαιρο, νόμιζα ότι ήρθε το τέλος.

Την δεύτερη χρονιά όμως μου έδωσαν κίνητρο οι σχολικοί αγώνες που είχαμε πάει. Είχαμε φτάσει στα ημιτελικά και παίζαμε με μία ομάδα από την Ξάνθη στην οποία έπαιζαν και πολλοί παίκτες από την τότε Κ20 της Ξάνθης που αγωνιζόταν στην Super League.

Τα είχα πάει πολύ καλά και σκεφτόμουν, γιατί να μην δοκιμάσω να γίνω επαγγελματίας; Ήμουν πολύ τυχερός που υπήρχε ο κ. Νταλακούρας και με έφερε στον Παναιτωλικό. Πάντα ήθελα να παίξω στον Παναιτωλικό. Στην ζωή χρειάζονται και οι συγκυρίες και εμένα μου χαμογέλασε η τύχη μου. Είμαι πολύ τυχερός που βρήκα μπροστά μου τον κ. Νταλακούρα».

Αγαπημένος σου προπονητής δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια ο Γιάννης Νταλακούρας;

«Ο κ. Νταλακούρας είναι ο ποδοσφαιρικός μου πατέρας. Τον συμβουλεύομαι πάντα. Ό,τι και να κάνω θα μου πει τη γνώμη του και ό,τι μου έχει πει το έχω βρει μπροστά μου στην καριέρα μου».

Πρώτο παιχνίδι ως επαγγελματίας στον Παναιτωλικό… κόντρα στη Φιορεντίνα

Θυμάσαι την πρώτη σου προετοιμασία με την επαγγελματική ομάδα του Παναιτωλικού;

«Το πρώτο μου παιχνίδι ως επαγγελματίας με την φανέλα του Παναιτωλικού ήταν το φιλικό προετοιμασίας με την Φιορεντίνα στην Ιταλία. Ήταν μία μοναδική εμπειρία. Να είσαι ένα παιδί φοβισμένο και να μπαίνεις να παίξεις αντίπαλος με αυτούς τους παίκτες… Θυμάμαι μάλιστα ότι τα είχα πάει αρκετά καλά (σ.σ. το φιλικό είχε μεταδοθεί διαδικτυακά). Ήταν μεγάλη εμπειρία γιατί απέναντι σε τέτοιους ποδοσφαιριστές μπορείς να δεις και να συγκρίνεις και να καταλάβεις τι πράγματα μπορείς να κάνεις».

Ποιον μάρκαρες σε εκείνο το παιχνίδι;

«Εγώ μάρκαρα τον Μπόρχα Βαλέρο (σ.σ. το «δεκάρι» της ομάδας και ίσως ο ποιοτικότερος ποδοσφαιριστής της). Εξαιρετικός ποδοσφαιριστής. Μάλιστα σε εκείνη την Φιορεντίνα αγωνιζόταν και Αστόρι, ένας ποδοσφαιριστής που αργότερα έχασε τη ζωή του. Θυμάμαι όμως ότι σε εκείνο το παιχνίδι τον έβλεπα να του έρχεται η μπάλα από ψηλά, να κάνει κοντρόλ και να είναι αμέσως έτοιμη η μπάλα για πάσα. Τρομερή ποιότητα. Θαύμαζα τον τρόπο με τον οποίο έπαιζαν οι παίκτες της Φιορεντίνα».

«Με βοήθησε ο δανεισμός στη Γ’ Εθνική»

Το καλοκαίρι του 2017 δόθηκες δανεικός στον Αμφίλοχο στη Γ’ Εθνική. Πιστεύεις σε βοήθησε αυτό;

«Ο τρόπος με τον οποίο είχα πάει δανεικός τότε δεν ήταν και ο καλύτερος γιατί πιστεύω ότι ως μικρός είχα πράγματα να δώσω στον Παναιτωλικό. Εγώ ήθελα να πάω δανεικός γιατί ήξερα ότι τα παιχνίδια σε κάνουν καλύτερο.

Ήξερα εκείνη την εποχή ότι στον Παναιτωλικό δεν επρόκειτο να παίξω. Εμείς τότε στον Αμφίλοχο είχαμε πολύ έμπειρους παίκτες και σχεδόν όλα τα παιδιά είχαν περάσει από τον Παναιτωλικό. Ο Καλοκαίρης, ο Μανιάτης, ο Τσούνης μπροστά που έβαζε πολλά γκολ. Είχαμε βγει δεύτεροι και για 2-3 βαθμούς είχαμε χάσει τα μπαράζ ανόδου στη Β’ Εθνική. Σε αυτά έπαιξε τότε ο Βόλος που σήμερα βρίσκεται στην Super League.

Σίγουρα ένας δανεισμός βοηθάει έναν ποδοσφαιριστή γιατί με τα παιχνίδια γίνεσαι καλύτερος και πιστεύω με βοήθησε. Στον Αμφίλοχο είχα πάει σαν στόπερ αλλά έπαιξα σχεδόν όλα τα παιχνίδια σαν αμυντικός μέσος. Όταν επέστρεψα στον Παναιτωλικό ήμουν πιο απελευθερωμένος».

Πόντες, Μαντζουράκης, Χάβος, Δέλλας, Κάστρο, Αναστασίου… Αυτοί ήταν οι προπονητές που έχει αλλάξει η επαγγελματική ομάδα όσο είσαι εσύ σε αυτή. Ποιος σε βοήθησε περισσότερο;

«Με τον Πόντες δεν βρέθηκα πολύ γιατί ήμουν μόνο στην προετοιμασία ως μικρός. Δεν ήμουν επαγγελματίας ακόμη τότε. Όταν ήμουν δανεικός στον Αμφίλοχο παίζαμε τελικό Κυπέλλου ΕΠΣΑ στο γήπεδο του Παναιτωλικού με αντίπαλο την ΑΕΜ. Ο Δέλλας που ήταν τότε προπονητής του Παναιτωλικού είχε δει το παιχνίδι, ρώτησε για εμένα και του είπαν αυτό το παιδί είναι δικό μας. Είπε τον θέλω για προετοιμασία και κάπως έτσι γύρισα στον Παναιτωλικό.

Κάποια παιδιά πήγαν δανεικοί και δεν γύρισαν ποτέ πίσω. Εγώ και εκεί στάθηκα τυχερός γιατί με είδε ο Δέλλας και αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι στην καριέρα μου, γιατί με έφερε πίσω στον Παναιτωλικό και με καθιέρωσε. Με αυτόν έπαιξα 21 παιχνίδια. Δεν είναι μόνο ο Δέλλας βέβαια. Είναι και ο Μπορμπόκης και ο Μπουρουτζίκας. Όλη η προπονητική ομάδα με βοήθησε πάρα πολύ τότε γιατί είχα πεσμένη ψυχολογία και με βοήθησαν πάρα πολύ ώστε να βελτιωθώ. Εκείνη τη χρονιά μάλιστα (σ.σ. 2018/19, πρώτη σεζόν με τον Δέλλα στο «τιμόνι» από το καλοκαίρι, έχοντας κάνει προετοιμασία) έπαιξαν και άλλα παιδιά εκείνη τη χρονιά και η ομάδα είχε πορεία για Ευρώπη.

Αν κερδίζαμε κάποια παιχνίδια όπως εκείνο με τη Λάρισα που κερδίζαμε 2-0 και έληξε 2-2, θα παίρναμε και την ψυχολογία και ίσως τα καταφέρναμε. Μάλιστα η ομάδα έβγαλε και παίκτες τότε. Έβγαλε εμένα, τον Μιχάι, τον Τσιγγάρα, τον Λιάβα, τον Ντουάρτε κλπ. Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό για τον Παναιτωλικό».

«Ο Δέλλας πήρε “διαλυμένη ομάδα”»

Άρα ο Δέλλας σε βοήθησε περισσότερο;

«Ο Δέλλας βοήθησε πολύ τον Παναιτωλικό γενικά. Την περσινή χρονιά δεν την μετράω γιατί όταν παίρνεις μία “διαλυμένη ομάδα”, είναι πολύ δύσκολο να την επαναφέρεις. Θυμάμαι εκείνη τη χρονιά δεν είχα παίξει καθόλου μέχρι να έρθει ο Δέλλας και με τον Άρη που είχα κάνει πολύ κακό παιχνίδι, είχα κάνει και το πέναλτι, είχα πάθει και θλάση λόγω άγχους και πίεσης για να δείξω πράγματα».

Μιας και αναφέρεις τον Άρη, στην καλή σεζόν του Δέλλα στον Παναιτωλικό που η ομάδα κυνηγούσε εξάδα, είχες βάλει γκολ στο μοναδικό διπλό (1-2) στο Χαριλάου. Πως αισθάνθηκες;

«Θυμάμαι όλη τη φάση του γκολ. Δεν ήξερα τι να κάνω. Αν ήξερα να κάνω τις κωλοτούμπες του Σισέ θα τις έκανα (σ.σ. γέλιο)! Ήταν πολύ ωραίο συναίσθημα γιατί υπήρχε και κόσμος δικός μας που είχε έρθει να δει το παιχνίδι στο Χαριλάου και μετά όλα τα μηνύματα που έπαιρνα. Η αγάπη του κόσμου είναι τρομερή. Ο κόσμος έβλεπε την προσπάθεια όλης της ομάδας και όλα πήγαιναν πολύ καλά».

Με αφορμή την παρουσία του κόσμου στην οποία αναφέρθηκες, σας επηρεάζει άμεσα για να παίξετε καλύτερα;

«Εννοείται αυτό! Όταν έχεις τον κόσμο 90 λεπτά να φωνάζει ή γενικά όταν βλέπεις το γήπεδο γεμάτο, αλλάζει όλη η ψυχολογία. Θυμάμαι το πρωτάθλημα με τα μέτρα κατά της covid-19 ήταν σαν να παίζαμε φιλικά. Με τι ψυχολογία να παίξεις; Τώρα με τον κόσμο είναι άλλο πράγμα. Πανηγυρίζει μαζί με τον κόσμο. Υπάρχει ένα δέσιμο. Προσωπικά με επηρέασε και η επιστροφή των οργανωμένων.

Ο κόσμος είναι ο 12ος παίκτης και όσο περισσότερος υπάρχει στο γήπεδο, τόσο το καλύτερο. Θυμάμαι την πρώτη χρονιά του Δέλλα με το γήπεδο γεμάτο, το κίνητρο ήταν τεράστιο. Ο κόσμος σε ωθεί. Σε ένα λάθος που μπορεί να κάνω, αν πάρω ένα χειροκρότημα ή ένα “δεν πειράζει”, γιατί εμείς τα ακούμε όλα μέσα στο γήπεδο, θα με βοηθήσει.

Νομίζω ότι ο Παναιτωλικός έχει την καλύτερη επαρχιακή έδρα. Δεν υπάρχει αυτή η ατμόσφαιρα. Θυμάμαι και πριν αγωνιστώ για την ομάδα όταν πήγαινα στο γήπεδο σαν μικρό παιδί τα συνθήματα. Η ομάδα χρειάζεται τον κόσμο της και τους οπαδούς της».

«Δεν έβγαινα από το σπίτι – Ούτε να κοιμηθώ δεν μπορούσα»

Τι διαφορές πιστεύεις έχουν οι ξένοι παίκτες που έρχονται στον Παναιτωλικό σε σχέση με τα παιδιά που βγαίνουν από τα σπλάχνα του;

«Στους ξένους είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Μπορεί κάποιος ποδοσφαιριστής να θέλει να μάθει τα πάντα για την πόλη και την ιστορία μιας ομάδας, αλλά μερικές φορές κάποιοι βλέπουν την ομάδα σαν ένα “σκαλοπάτι” για κάτι καλύτερο. Για παράδειγμα κάποιοι δεν καταλαβαίνουν την ιδιαιτερότητα κάποιων αγώνων όπως πχ με τον ΠΑΣ Γιάννινα που είναι τοπικό ντέρμπι.

Οι Έλληνες πρέπει να δείξουμε στον ξένο κάποια πράγματα. Να τον βοηθήσουμε εμείς που ξέρουμε την ιστορία και ειδικά όσοι είμαστε από εδώ και ξέρουμε τι σημαίνει Παναιτωλικός. Για παράδειγμα τα προηγούμενα χρόνια, όταν μπορεί να μην πήγαιναν καλά τα πράγματα, ένας ξένος παίκτης μπορεί να πήγαινε χαλαρά για τον καφέ του. Εγώ δεν έβγαινα από το σπίτι!

Ειδικά πέρυσι που η ομάδα δεν πήγαινε καθόλου καλά και φτάσαμε να παίξουμε μπαράζ για την παραμονή, έβγαινα έξω και έπαιρνα καφέ σε πλαστικό για να γυρίσω σπίτι. Ούτε να κοιμηθώ δεν μπορούσα το βράδυ.

Στο τελευταίο παιχνίδι (σ.σ. 1-0 με την Ξάνθη) χωρίς να έχω παιχνίδια στα πόδια μου, μπήκα και έπαιξα με τρομερό άγχος. Αισθανόμασταν στις πλάτες μας μια ολόκληρη πόλη».

«Με τον Αναστασίου δεν αδικήθηκε κανείς»

Πιστεύεις ότι ο Παναιτωλικός μπορεί να βασιστεί σε δικούς του ποδοσφαιριστές και να έχει έναν κορμό από τις υποδομές του; Υπάρχουν πολλές αντικρουόμενες απόψεις…

«Πιστεύω ότι μπορεί. Ανάλογα βέβαια και τις χρονιές και τι υπάρχει στις ακαδημίες. Όταν ήμασταν εμείς στην Κ20 και ήμασταν 3οι σε όλη την Ελλάδα δεν ήξερες ποιον να κάνεις επαγγελματία πρώτο. Σίγουρα υπάρχουν παιδιά που μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα και να στηριχτεί πάνω τους. Να αποτελέσουν τον κορμό. Σίγουρα βέβαια χρειάζονται ακόμη περισσότερα παιδιά και γι’ αυτό απαιτείται υπομονή, αλλά και να υπάρχουν και έμπειροι παίκτες που θα πλαισιώνουν αυτά τα παιδιά. Ποδοσφαιριστές από τους οποίους ένα παιδί που ανεβαίνει από τα τμήματα υποδομής μπορεί να μάθει πράγματα. Χρειάζεται μία μίξη δηλαδή από έμπειρους ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και ντόπιους.

Δεν γίνεται να ανεβάζεις ταυτόχρονα δέκα νέους παίκτες γιατί δεν είμαστε ο Άγιαξ ή η Μπαρτσελόνα. Πρέπει όμως παιδιά που έχουν ποιότητα, όπως για παράδειγμα ο Χρήστος Μπελεβώνης, να παίρνουν τις ευκαιρίες τους, να βελτιώνονται δίπλα σε έμπειρους ποδοσφαιριστές και σταδιακά να αγωνίζονται ακόμη περισσότερο. Όταν ένας προπονητής βλέπει τη βελτίωση στα παιδιά της ομάδας, τότε αυτό βοηθάει γιατί όταν θα χρειαστεί έναν ποδοσφαιριστή θα πει, “γιατί να πάρουμε αυτόν; Έχουμε τον Μαλή”, για παράδειγμα. Βέβαια αν ένας μικρός δεν πάει καλά, δεν μπορεί και η ομάδα να επιμένει σε αυτόν. Ίσως χρειαστεί να πάει δανεικός, να πάρει παιχνίδια και να γυρίσει πιο έτοιμος.

Με τον Αναστασίου όλοι οι παίκτες δοκιμάστηκαν. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να πει “ήμουν αδικημένος”. Όσοι δεν έδωσαν αυτά που θα έπρεπε να δώσουν πήγαν δανεικοί ή έφυγαν, αλλά έπαιξαν. Πιστεύω δεν αδικήθηκε κανείς».

«Είμαστε η πιο καθαρή ομάδα – Άδικο το πρόστιμο από την Επιτροπή Δεοντολογίας»

Πως βίωσες εσύ ως ποδοσφαιριστής της ομάδας αυτό το θέμα που έσκασε τους τελευταίους μήνες και απειλούσε με υποβιβασμό τον Παναιτωλικό για παράνομο στοιχηματισμό;

«Αυτό το πράγμα με άγχωσε πολύ. Βρισκόμουν στην Αθήνα για την θεραπεία που ακολουθώ για το πόδι μου. Είχα το άγχος για το πως επιστρέψω και μετά προστέθηκε και αυτό για το που θα βρίσκεται η ομάδα. Όχι μόνο εγώ. Νομίζω όλος ο κόσμος αγχώθηκε. Κρατήσαμε την ομάδα εύκολα στην κατηγορία στο γήπεδο και τελικά να κινδυνέψουμε από κάτι τέτοιο;

Είναι κρίμα πάνω απ’ όλα για τον κ. Κωστούλα που έχει φτιάξει όλα αυτά τα πράγματα για τον Παναιτωλικό και την πόλη. Είμαι περήφανος που παίζω σε αυτή την ομάδα που πάντα πορεύεται μόνη της και δεν εξαρτάται από κανέναν. Είμαι κρίμα να δυσφημίζεται η ομάδα από ένα χαζό στοίχημα και να κινδυνεύει από το πουθενά.

Είμαστε η πιο καθαρή ομάδα και αποτελούμε παράδειγμα. Μπορεί να μην πέσαμε, αλλά υπάρχει το πρόστιμο. Θα πρέπει να απαλλαγεί και από αυτό γιατί είναι τελείως άδικο. Η ομάδα δεν έχει συμμετάσχει σε τίποτα. Είναι πολύ άδικο να συμβαίνει αυτό για μία ομάδα όπως ο Παναιτωλικός, που έχει μείνει μακριά από το παρασκήνιο.

Και το πρόστιμο στον Κορνέλιους είναι πολύ άδικο. Εδώ βλέπουμε σε παιχνίδια της Πρέμιερ Λιγκ ποδοσφαιριστές να παίρνουν κίτρινη γιατί κάθονται ή γιατί έβγαλαν τη φανέλα. Πόσο μάλλον ο Κορνέλιους που πήρε την κάρτα στο πέναλτι.

Θυμάμαι σε έναν παλιότερο αγώνα της Ρεάλ είχε πάει ο Ράμος να εκτελέσει ένα φάουλ, καθυστέρησε και πήρε κάρτα για να συμπληρώσει. Αμέσως μετά πήγε να εκτελέσει ο Τσάμπι Αλόνσο και έκανε το ίδιο, για να πάρει κάρτα για τον ίδιο λόγο».

Ωραία. 40 χιλιάρικα δηλαδή. Είκοσι και είκοσι…

«Που να τα βρούμε; (σ.σ. γέλιο) Τέλος πάντων… Υπάρχει κόσμος που προσπαθεί να λερώσει το όνομα του Παναιτωλικού. Δεν θα τα καταφέρει όμως γιατί ο Παναιτωλικός δεν βρίσκεται πουθενά. Οι ποδοσφαιριστές της ομάδας είμαστε περήφανοι που αγωνιζόμαστε εδώ γιατί ξέρουμε. Ξέρουμε τι γίνεται στο ελληνικό πρωτάθλημα με τις μικρότερες ομάδες. Εμείς χαιρόμαστε γιατί είμαστε μακριά από αυτά και ξέρουμε ότι όσο είναι στην ομάδα ο κ. Κωστούλας τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί».

«Θαύμαζα τον Μιχάι – Πολύ καλή συνεργασία με Λάρσον»

Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου συμπαίκτης όλα αυτά τα χρόνια στον Παναιτωλικό; Με ποιον πιστεύεις ότι βρίσκεσαι καλύτερα στο γήπεδο;

«Θα πω ποιον θαύμαζα περισσότερο και θα σου κάνει εντύπωση. Θαύμαζα τον Μιχάι. Είναι ένα παιδί που ερχόταν τρεις ώρες πριν την προπόνηση και δούλευε όλη μέρα. Ο τρόπος που δουλεύει ο Μιχάι και τώρα που είναι στον ΠΑΟΚ, γιατί το ξέρω, είναι παράδειγμα για όλους τους νεαρούς παίκτες.

Θυμάμαι τον θαύμαζα και έλεγα “μπράβο… πως το κάνει κάθε μέρα”. Δούλευε συνέχεια και ψαχνόταν για να γίνει καλύτερος. Γι’ αυτό πήγε και στον ΠΑΟΚ. Δεν πήγε τυχαία εκεί.

Από εκεί και πέρα αυτός με τον οποίο βρισκόμουν καλύτερα μέσα στο γήπεδο ήταν ο Άργκους, ενώ τώρα έχω πολύ καλή συνεννόηση με τον Λάρσον. Πιστεύω φάνηκε αυτό και στα παιχνίδια που παίξαμε μαζί. Πέντε παιχνίδια έπαιξα μπακ με τον Λάρσον δίπλα μου σαν δεξί στόπερ και κρατήσαμε το μηδέν και στα πέντε. Είχαμε πάρα πολύ καλή συνεργασία.

Πιστεύω με τον Λάρσον, είτε σαν στόπερ, είτε σαν μπακ στην ίδια πλευρά, θα συνεχίσουμε να έχουμε μία καλή συνεργασία γιατί είναι ένας παίκτης που βγάζει πολύ ηρεμία και ψυχραιμία και αυτό βοηθάει πάρα πολύ».

«Μου αρέσει να παίζω δεξί μπακ»

Τελικά, στόπερ, αμυντικός μέσος ή δεξί μπακ είναι η αγαπημένη σου θέση;

«Σαν δεξί μπακ νομίζω βγάζω όλη μου την ενέργεια. Πιο εύκολη θέση είναι το στόπερ γιατί δεν έχει τόσο τρέξιμο, αλλά νομίζω με τα χαρακτηριστικά που έχω σαν μπακ μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα. Σαν στόπερ πιστεύω πρέπει να βελτιώσω κάποια πράγματα. Να αποκτήσω περισσότερη εμπειρία και να βελτιώσω την αντίληψή μου. Είναι πράγματα που γίνονται. Τη δεδομένη στιγμή όμως μου αρέσει να παίζω μπακ. Είμαι πιο ελεύθερος να κάνω πράγματα επιθετικά και να τρέξω. Κάνω σε κάθε παιχνίδι 12 χιλιόμετρα. Μου αρέσει αυτό το πράγμα γιατί βγάζω όλη μου την ενέργεια.

Σαν στόπερ με πιάνει μια τρέλα, θέλω να πάρω την μπάλα μπροστά και να τρέξω (σ.σ. γέλιο). Και σαν αμυντικός μέσος μου άρεσε η θέση, αλλά αν είχα να διαλέξω από αυτές τις τρεις, αυτή τη στιγμή θα προτιμούσα να αγωνίζομαι μπακ. Βέβαια εμένα δεν με νοιάζει. Και τερματοφύλακα να με βάλει ο προπονητής θα παίξω να βοηθήσω την ομάδα».

Είσαι μόλις 25 ετών αλλά έχεις ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς. Τι πιστεύεις ότι πρέπει να έχει ένας ποδοσφαιριστής για να ανταποκριθεί σε ανάλογες καταστάσεις;

«Το παν είναι να έχεις την ψυχική δύναμη γιατί σε έναν τραυματισμό παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ψυχολογία. Εγώ πήρα αυτούς τους τραυματισμούς σαν ένα μεγάλο μάθημα. Πριν από δύο χρόνια είχα κοιλιακούς προσαγωγούς επειδή έκανα ατομικές προπονήσεις στη Σερβία σε πλαστικό γήπεδο και η αλλαγή από πλαστικό σε φυσικό είναι ότι χειρότερο.

Τώρα έτυχε αυτό (σ.σ. ρήξη αχίλλειου τένοντα) το οποίο θα μπορούσα να το αποφύγω. Είχα τενοντίτιδες αλλά χρειάστηκε να παίξω με πόνους. Είχα κάνει μαγνητικές, έδειξαν ότι είχα πρόβλημα αλλά συνέχισα να παίζω. Δεν υπήρξε η κατάλληλη συνεννόηση και έπαθα αυτό που έπαθα. Δεν ήμουν δηλαδή απλά άτυχος. Θα μπορούσα να το αποφύγω.

Είμαι ένας ποδοσφαιριστής που και με πόνο θα έπαιζα. Μετά τα Γιάννενα είχα πει αρχικά ότι δεν μπορώ να παίξω. Τελικά έπαιξα, ήταν το ματς με τον Απόλλωνα και μάλιστα είχαμε κερδίσει».

«Όταν επιστρέψω το πόδι μου θα είναι καλύτερο από πριν»

Πιστεύεις ότι θα επιστρέψεις δυνατότερος μετά από αυτή τη δοκιμασία; Φοβάσαι ότι θα σε επηρεάσει και ίσως να φοβάσαι να βάλεις το «πόδι σου στη φωτιά»;

«Πιστεύω ότι όταν γυρίσω το πόδι μου θα είναι καλύτερο από το άλλο. Ίσως να φοβάμαι περισσότερο για το αριστερό παρά το δεξί. Πιστεύω επειδή σαν άνθρωπος είμαι “όλα ή τίποτα”, γι’ αυτό τραυματίστηκα κιόλας, από την πρώτη στιγμή που θα επιστρέψω θα βάζω το πόδι μου «στη φωτιά» κατευθείαν. Δεν φοβάμαι γιατί δουλεύω με τον κ. Σκορδή, έναν από τους καλύτερους στην Ελλάδα και είμαι σίγουρος ότι το πόδι μου θα είναι καλύτερο και από πριν».

Ωραία, άρα πάμε στην ουσία. Πότε επιστρέφεις;

«Αυτό θα είναι έκπληξη (σ.σ. γέλιο). Δεν θέλω να μιλήσω γιατί όταν μιλάω δεν πάνε καλά τα πράγματα. Είμαι πάντως πολύ αισιόδοξος».

«Να βελτιώσω την ντρίπλα και τη σέντρα μου»

Τι πιστεύεις θα έπρεπε να βελτιώσεις στο παιχνίδι σου;

«Σαν μπακ θα έπρεπε να έχω περισσότερο θάρρος να ανεβαίνω. Στα τελευταία παιχνίδια πιστεύω είναι κάτι που βελτίωσα και κερδίζεται με τον χρόνο. Πρέπει επίσης να βελτιώσω την ντρίπλα και τη σέντρα μου, Επειδή πήγα σε μία άλλη θέση πρέπει να δουλέψω περισσότερο σε κάποια πράγματα. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι αμυντικά σαν μπακ είμαι καλός. Ξέρω τι χρειάζεται και το στόπερ με το οποίο συνεργάζομαι και αυτό είναι σημαντικό.

Θυμάμαι στα παιχνίδια που έπαιξα με τον Λάρσον δίπλα μου είχαμε τέλεια επικοινωνία. Αν μου έφευγε ένας παίκτης ή έφευγε από αυτόν ένας παίκτης, ξέραμε τι χρειάζεται. Υπήρχε πολύ καλή συνεννόηση. Σαν στόπερ πιστεύω όμως πρέπει να βελτιώσω την αντίληψη και να μην έχω τον φόβο του λάθους. Όταν αγωνίζεσαι σαν κεντρικός αμυντικός έχεις πάντα τον φόβο μη κάνεις κάποιος λάθος και είσαι ο τελευταίος παίκτης. Χρειάζεται μεγαλύτερη άνεση γιατί αισθάνεσαι μεγαλύτερη ευθύνη.

Από άποψη προσόντων πιστεύω ότι και σαν στόπερ μπορώ να κάνω καλά πράγματα γιατί είμαι γρήγορος, είμαι δυνατός, ενώ και με τη μπάλα στα πόδια μου δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν πρέπει όμως να υπάρχει ο φόβος να βγεις μπροστά από έναν παίκτη, μη σου φύγει στην πλάτη κλπ. Αυτός ο φόβος σου χαλάει τη σκέψη και είναι αυτό που θα ήθελα να φτιάξω στο παιχνίδι μου.

Πως σε βοήθησε περισσότερο ο τωρινός σου προπονητής στον Παναιτωλικό, ο Γιάννης Αναστασίου;

«Ο κόουτς έχει κάνει τρομερή δουλειά σε εμένα ειδικά στο θέμα της αυτοπεποίθησης για να μου δώσει να καταλάβω τι μπορώ να κάνω. Να δω τι προσόντα έχω. Το έχω δει και στα παιχνίδια αυτό. Για παράδειγμα με τον Περέα του ΠΑΣ Γιάννινα στο Αγρίνιο, είναι πολύ γρήγορος αλλά κάναμε σπριντ και έβγαινα μπροστά του σε όλες τις φάσεις. Δεν με πέρασε ούτε μία φορά. Αυτά είναι πράγματα που θα έπρεπε να τα ξέρω και να έχω την αυτοπεποίθηση. Σε αυτό το κομμάτι με βοήθησε τρομερά ο κ. Αναστασίου».

«Η ομάδα μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω»

Ποιος είναι ο μελλοντικός σου στόχος;

«Όταν βάζω στόχους και λέω πράγματα πάνε όλα στραβά (σ.σ. γέλιο). Οπότε αρχικά να επιστρέψω από τον τραυματισμό μου και να είμαι ακόμη καλύτερος από πριν. Από εκεί και πέρα δεν μου αρέσουν τα μεγάλα λόγια. Κάθε χρόνο μπαίνουμε με στόχο να μείνει η ομάδα και μετά βλέποντας αν μπορούμε το κάτι παραπάνω. Αν με ρωτήσεις αν πιστεύω ότι με τον Αναστασίου η ομάδα μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω, τότε ναι θα σου πω ότι μπορεί.

Με τους παίκτες που έχει τώρα η ομάδα και τις προσθήκες που πρέπει να γίνουν, με δεδομένο ότι έχει μείνει και ο κ. Αναστασίου, πιστεύω ότι η ομάδα μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω».

Υπάρχει κάποια υπόσχεση που θες να δώσεις για τη νέα σεζόν;

«Θα υποσχεθώ ότι θα γυρίσω καλύτερο από πριν και όπως και πριν θα δίνω τα πάντα για την ομάδα. Για να πετύχει ο Παναιτωλικός το καλύτερο και να κάνω χαρούμενο τον κόσμο αλλά και τους ανθρώπους που πιστεύουν σε εμένα και φυσικά τον προπονητή μου. Ο κ. Αναστασίου μου έδωσε μεγάλο κίνητρο και ένας από τους λόγους που θέλω να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό είναι και ο προπονητής, όπως φυσικά και ο κ. Κωστούλας που έχει κάνει τόσα πολλά για την ομάδα. Χωρίς αυτόν δεν θα έπαιζε ο Μαλής στον Παναιτωλικό. Ίσως να μην έπαιζα και μπάλα».

«Δεν μας λείπει τίποτα για μια θέση στην εξάδα»

Ποιο μπορεί να είναι το «ταβάνι» του Παναιτωλικού σαν φιλοδοξία;

«Σαν φιλοδοξία θα μπορούσαμε στοχεύσουμε να είμαστε στη θέση που πήρε ο ΠΑΣ φέτος. Μία θέση στην εξάδα δηλαδή. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα. Σε θέματα εγκαταστάσεων και οργάνωσης θεωρώ ότι είμαστε από τις κορυφαίες ομάδες στην κατηγορία. Θα μπορούσαμε να φτάσουμε σε αυτή τη θέση, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας. Να μην περνάει κανείς από το Αγρίνιο και από εκεί και πέρα να μπαίνουμε σε κάθε ματς για να κερδίζουμε κάθε ομάδα.

Μπορούμε να το κάνουμε. Φέτος κερδίσαμε τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό όταν πήγαινε εξαιρετικά στο πρωτάθλημα, ακόμη και την ΑΕΚ εκτός έδρας για πρώτη φορά. Δεν μας λείπει τίποτα. Δεν πρέπει να φοβόμαστε κανέναν αντίπαλο».

Το «ταβάνι» του Αλέξανδρου Μαλή ποιο μπορεί να είναι;

«Το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή είναι να παίξει στην Εθνική και σε ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Είναι μεγάλο πράγμα να βλέπεις τον Τσιμίκα να παίζει στη Λίβερπουλ, σε ομάδα που έφτασε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, και μάλιστα να παίρνει παιχνίδια. Να μην είναι απλά στο ρόστερ της ομάδας. Σε κάνει να σκέφτεσαι, “δεν θα μπορούσα και εγώ να παίξω σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα μια μέρα”; Δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν και οι συγκυρίες.

Σαν στόχο πάντα έχω μια μέρα να παίξω στο εξωτερικό ή να παίξω και στην Εθνική, αλλά όπως είπα, παίζουν ρόλο και οι συγκυρίες και μέχρι στιγμής τα πράγματα δεν έχουν πάει πολύ καλά με τους τραυματισμούς. Άρα αυτή τη στιγμή αυτό που θέλω είναι να πάει καλά ο Παναιτωλικός, γιατί όταν πηγαίνουν καλά τα πράγματα για την ομάδα, πηγαίνουν καλά και για τον ποδοσφαιριστή. Αν δεν πάει καλά η ομάδα, ότι και να κάνει ο ποδοσφαιριστής δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα».

«Ο Μπαράλες είναι σαν να σουτάρει με το κεφάλι»

Ποιοι αντίπαλοι που αντιμετώπισες σε δυσκόλεψαν περισσότερο;

«Αρκετοί ποδοσφαιριστές. Ο Μακέντα, ο Ελ Αραμπί, ο Μπαράλες… Ειδικά ο Μπαράλες είναι σαν να σουτάρει με το κεφάλι. Όταν παίζω απέναντι του σκέφτομαι ότι πρέπει να προσέξω πάρα πολύ τι πρέπει να γίνει μέσα στην περιοχή.

Και άλλοι ποδοσφαιριστές με έχουν δυσκολέψει φυσικά. Για παράδειγμα ο Βαλμπουενά, είναι 1.60 αλλά δεν μπορείς να τον σταματήσεις. Φεύγει από τη μία, μετά φεύγει από την άλλη. Δεν μπορεί να προβλέψεις τις κινήσεις του».

Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα, εκτός του Παναιτωλικού φυσικά…

«Ρεάλ Μαδρίτης… Όταν βλέπεις αυτή τη φανέλα είναι άλλο πράγμα».

Πιστεύεις ότι φέτος πήρε το πιο “καρυδάτο” Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας της; Το λέω γιατί στην αρχή δεν ήταν φαβορί. Έχασε μάλιστα και από την πρώην ομάδα του νυν συμπαίκτη σου, του Νταγκό (σ.σ. Σερίφ Τιρασπόλ).

«Έπαιζε από 20 λεπτά σε κάθε παιχνίδι και πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή η φανέλα είναι πολύ βαριά. Και φυσικά έχει και τρομερή ποιότητα που συνδυάζεται με την εμπειρία παικτών όπως ο Μπενζεμά, ο Μόντριτς, ο Κρος, ο Κασεμίρο και άλλοι. Ο Μπενζεμά που τα προηγούμενα χρόνια ήταν στη σκιά του Ρονάλντο πιστεύω ότι αξίζει και τη Χρυσή Μπάλα φέτος.

Τα τελευταία χρόνια βέβαια βγάζει και ποδοσφαιριστές. Για παράδειγμα ο Βινίσιους, δες πως πήγε στη Ρεάλ και πως είναι σήμερα. Πριν λίγα χρόνια ο Μπενζεμά έλεγε στους συμπαίκτες του να μη δίνουν τη μπάλα στον Βινίσιους γιατί κάνει βλακείες και τώρα συνεργάζονται τέλεια».

Στον ελεύθερο χρόνο σου, όταν δεν παίζεις ποδόσφαιρο, τι κάνεις;

«Τα προηγούμενα χρόνια γύριζα στο σπίτι και καθόμουν στον υπολογιστή ή έπαιζα στο playstation. Τέτοια πράγματα. Τώρα έχω μπει σε άλλο τρυπάκι. Πλέον κάνω πράγματα στο σπίτι. Μαγειρεύω, ακούω μουσική κλπ. Έχω αλλάξει. Παλιότερα γυρνούσα σπίτι μετά την προπόνηση και έπαιζα βιντεοπαιχνίδια. Είχα ακριβοπληρώσει τον υπολογιστή για να παίζω παιχνίδια. League of Legends, Call of Duty κλπ».

Δεν έπαιζες ποδοσφαιράκια; FIFA, Football Manager κλπ;

«Τώρα τελευταία με φίλους μου στην Αθήνα έπαιζα λίγο FIFA αλλά δεν είμαι πολύ καλός. Football Manager έπαιξα λίγο αλλά με νευρίασε που μου έχει 10 στην ταχύτητα και το έκλεισα (σ.σ. γέλιο – οι βαθμολογίες στο συγκεκριμένο παιχνίδι έχουν άριστα το 20). Γενικά πάντως νομίζω είναι αρκετά ψεύτικο. Προσπαθούσε να με αγοράσει ένας φίλος μου στην Λιντς και εγώ δεν πήγαινα. Δηλαδή τι; Δεν ήθελα να πάω Πρέμιερ Λιγκ; (σ.σ. ξανά γέλιο)».

Αν δεν έπαιζες μπάλα τι πιστεύεις ότι θα έκανες;

«Πιστεύω θα γινόμουν streamer. Θα έπαιζα παιχνίδια και θα έκανα unboxing (σ.σ. γέλιο). Πλάκα κάνω. Πάλι κάτι με τον αθλητισμό θα έκανα. Ίσως να γινόμουν γυμναστής. Δεν ξέρω».

«Δεν θα άλλαζα τίποτα – Τα λάθη με έκαναν αυτό που είμαι»

Κλείνοντας τη συνέντευξη θέλω να μας πεις κάτι. Αν ο 25χρονος Αλέξανδρος Μαλής είχε σήμερα μπροστά του τον 10χρονο εαυτό του, τι θα του έλεγε; Πιστεύεις ότι θα ήταν περήφανος για την εξέλιξή του;

«Πιστεύω θα ήταν περήφανος και αν γύριζα στο παρελθόν θα έκανα τα ίδια μέχρι να φτάσω εδώ. Δεν θα άλλαζα τίποτα. Ακόμη και τα λάθη που έχω κάνει μέχρι σήμερα με έκαναν αυτό που είμαι. Πιστεύω πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Το μόνο που θα έλεγα στον 10χρονο εαυτό μου θα ήταν “τα πας πολύ καλά” και “συνέχισε έτσι”. Δεν τα παράτησα ποτέ ακόμη και σε στιγμές που φαινόταν ότι δεν υπήρχε ελπίδα.

Ακόμη και τώρα που είχα τον τραυματισμό πιστεύω θα βρω τον δρόμο μου και θα κάνω τα πάντα για να πετύχω ότι καλύτερο μπορώ. Ακόμη και αν αποτύχω, σε ό,τι και αν κάνω, θα ξέρω ότι έχω δώσει τον καλύτερό μου εαυτό. Πάντα αυτό κάνω».