Ο Παναιτωλικός κατάφερε να μπει με το «δεξί» στο 2021 επικρατώντας με 2-1 επί του ΟΦΗ, με έναν τρόπο βγαλμένο από τα πιο όμορφα ποδοσφαιρικά παραμύθια. Δηλαδή με ανατροπή του σκορ μέσα σε ένα διάστημα μόλις δύο λεπτών, σε ένα παιχνίδι που μέχρι εκείνη τη στιγμή φαινόταν χαμένο.

Σίγουρα για να γίνει αυτό δεν έφτανε μόνο η ικανότητα, αλλά χρειαζόταν και η τύχη, που στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπερίσχυε κατά κράτος της πρώτης.

Ο «Τίτορμος» είχε ξεκάθαρα την τύχη με το μέρος του, χωρίς να είναι καλός στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης, αλλά έδειξε στοιχεία που μπορούν να τον οδηγήσουν σε καλύτερες ημέρες.

Οι επιλογές του «Κολοσσού» που τον δικαίωσαν

Η επιλογή του Δέλλα να ξεκινήσει το παιχνίδι με δύο παίκτες που έχουν αμφισβητηθεί αρκετά από τις πρώτες τους μέρες στο Αγρίνιο, τους Μεντίνα και Περέιρα, τον δικαίωσε. Ο Μεντίνα για πρώτη φορά φέτος έδειξε πολύ καλά στοιχεία με αρκετές προωθήσεις, ενώ ο Περέιρα ήταν σταθερός και έδειξε ότι αν προσαρμοστεί μπορεί να προσφέρει.

Οι Ταχάρ και Τσιγγάρας δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα στον άξονα, τουλάχιστον ανασταλτικά, αν και δημιουργικά η αδυναμία είναι εμφανέστατη.

«Κάτι κουρασμένα παλικάρια»

Παρόλ’ αυτά, στην έλλειψη δημιουργίας σημαντικό ρόλο παίζει και η φετινή παρουσία του Μάζουρεκ που θυμίζει κάτι από Ντάλσιο, όταν αυτός αγωνιζόταν ως δεκάρι στην αρχή της σεζόν 2019-20.

Ο Αργεντινός δείχνει κουρασμένος, βαρύς, σαν κάτι να τον ταλαιπωρεί και να μην μπορεί να αποδώσει στον αγωνιστικό χώρο. Ο τίτλος της ταινίας του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, «κάτι κουρασμένα παλικάρια», ταιριάζει γάντι στον βραχύσωμο μέσο του Παναιτωλικού. Το χαμένο πέναλτι ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα.

Επίσης η έλλειψη του Ντάλσιο από την ενδεκάδα (τραυματίας) μάλλον βγήκε σε καλό, αφού προτιμήθηκαν ποδοσφαιριστές στις φυσικές τους θέσεις και απέδωσαν σαφέστατα καλύτερα από τον Πορτογάλο που πέρυσι και φέτος δεν δικαιολογεί με τις εμφανίσεις του την εμπιστοσύνη που του δείχνουν οι εκάστοτε προπονητές. Σε όποια θέση και αν αγωνίζεται.

Η δουλειά που αρχίζει να φαίνεται

Από εκεί και πέρα, η δουλειά του Δέλλα και των συνεργατών του έχει αρχίσει να φαίνεται στο χορτάρι, όχι από το γεγονός ότι ο Παναιτωλικός παίζει καλό ποδόσφαιρο. Άλλωστε, δεν παίζει. Όμως δεν είναι και μάγοι για να πετύχουν κάτι τέτοιο από τη μία μέρα στην άλλη… Αλλά από το γεγονός ότι πλέον ο «Τίτορμος» αγωνίζεται ορθολογικότερα και με τους παίκτες να κάνουν στον αγωνιστικό χώρο αυτό που απαιτεί ο ρόλος τους.

Οι ακραίοι μπακ ανεβαίνουν, οι κόφτες μαρκάρουν, ο κεντρικός επιθετικός κινείται διαρκώς και ούτω καθεξής. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι στον Παναιτωλικό έχει προστεθεί κάτι που έλλειπε. Ποδοσφαιρική λογική…

Τα οφέλη του Παναιτωλικού

Εκτός από το τρίποντο και την ψυχολογική ένεση πάντως, τα «καναρίνια» κέρδισαν και κάτι ακόμη. Ο Βέργος που επίσης είχε αμφισβητηθεί πολύ πριν τα γκολ με τη Λάρισα, με την εξαιρετική του χθεσινή εμφάνιση, αν και δεν σκόραρε, έδειξε ότι ο Δέλλας μπορεί να περιμένει πολλά απ’ αυτόν. Το ίδιο και ο Μανθάτης που στο ντεμπούτο του έδειξε ότι θα δώσει ταχύτητα και ποιότητα στην μεσοεπιθετική γραμμή.

Το μεγαλύτερο όφελος όλων όμως είναι το δίδυμο Λιάβας – Κωνσταντόπουλος. Ο πρώτος χρίστηκε σκόρερ και για άλλη μία φορά ήταν πολύ καλός, σε μία θέση που δεν είναι η φυσική του και που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν πρέπει να αγωνίζεται, γιατί μπορεί να προσφέρει πολλά περισσότερα στο δεξί άκρο της άμυνας. Όσο για τον Κωνσταντόπουλο, σταθερά ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός του Παναιτωλικού για ένα ακόμη παιχνίδι, σε ηλικία μόλις 18 ετών.