Ο Μάκης Χάβος αποτελεί παρελθόν από τον «Τίτορμο», πληρώνοντας τις επιλογές που δεν τον δικαίωσαν, με αποτέλεσμα τα συνεχή ανεπιτυχή αποτελέσματα. Ο Παναιτωλικός από την άλλη πληρώνει τις δικές του επιλογές καθώς βρίσκεται στην προτελευταία θέση, έχοντας παιχνίδι ή παιχνίδια περισσότερα από εννιά (!) ομάδες της κατηγορίας.

Τα «καναρίνια» για ένα ακόμη παιχνίδι προβλημάτισαν έντονα στο Περιστέρι και έδειξαν ότι δεν είναι ομάδα. Διαθέτουν ποιοτικές μονάδες όπως ο Αριγίμπι, ο Ντίας, ο Μάζουρεκ και άλλοι, που όμως χάνονται μέσα σε ένα σύνολο που δεν μπορεί να βγάλει αυτοματισμούς και να δημιουργήσει.

Γιατί αυτή η τραγική εικόνα;

«Τις πταίει» όμως και γιατί υπάρχει αυτή η τραγική εικόνα που θυμίζει επικίνδυνα την περσινή τραγική σεζόν που η «παρτίδα» σώθηκε στο τέλος, με τον Μάκη Χάβο να συμβάλλει σημαντικά σε αυτό.

Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή γιατί δεν φταίει κάτι συγκεκριμένο, αλλά πολλά πράγματα μαζί. Αστοχίες σε επιλογές και εμμονές σε πρόσωπα και καταστάσεις που δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Ο Παναιτωλικός πρέπει σύντομα να τελειώνει με το θέμα προπονητή και αν είναι δυνατόν, αυτός να κάτσει και στον πάγκο με τον ΠΑΟΚ. Ναι, να κάτσει στον πάγκο και ας χάσει. Ας μην ξέρει την ομάδα 100%. Ας είναι απογοητευτική και η αγωνιστική εικόνα στο χειρότερο σενάριο.

Να ζήσει από μέσα τι είναι αυτό που δεν δουλεύει όπως πρέπει, όσο και αν μπορεί να μην είναι απολύτως «κατατοπιστικό» ένα παιχνίδι απέναντι σε μία ομάδα μεγαλύτερης δυναμικότητας.

Από εκεί και πέρα κανείς δεν μπορεί να αποδομήσει την προσφορά του Μάκη Χάβου στον Παναιτωλικό όσες φορές βρέθηκε στον πάγκο του. Πέτυχε σημαντικές νίκες, έσπασε αρκετά ρεκόρ, πήρε σημαντικές θέσεις, έπαιξε κατά καιρούς καλό ποδόσφαιρο και ενδεχομένως σε κάποιες στιγμές να αδικήθηκε.

Η απόφαση για λύση της συνεργασίας του με την ομάδα είναι προς όφελος του ίδιου αλλά και του Παναιτωλικού καθώς η κατάσταση σιγά – σιγά ξέφευγε και η εικόνα δεν άλλαζε. Πλήρωσε τις επιλογές του και τις εμμονές του (τέτοιες έχουν όλοι οι προπονητές, ακόμη και οι καλύτεροι στον κόσμο) και το όνομά του έχει ήδη γραφτεί στην ιστορία του συλλόγου.

Ο Παναιτωλικός πληρώνει και αυτός τις επιλογές του

Τώρα όμως και ο Παναιτωλικός πληρώνει τις δικές του επιλογές και πρέπει να φροντίσει να διορθώσει την κατάσταση.

Για μεταγραφές, αν θεωρήσουμε πως το πρόβλημα είναι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές σε κάποιες θέσεις, είναι λίγο αργά πλέον. Δεν είναι όμως αργά να δείξουν τι αξίζουν κάποιοι ποδοσφαιριστές που ενδεχομένως να έχουν αδικηθεί φέτος από τον χρόνο συμμετοχής τους, όπως και να «δουν» λίγο τον πάγκο άλλοι ποδοσφαιριστές που αποδεδειγμένα, εκ του αποτελέσματος ΔΕΝ ΑΞΙΖΟΥΝ αυτή τη στιγμή να βρίσκονται στην αρχική ενδεκάδα.

Αν δεν μπορέσουν να βελτιωθούν και να ανακάμψουν ώστε να προσφέρουν στο μέλλον, τότε όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, «η πόρτα είναι ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα». Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι.

Αποδεδειγμένα από τις μεταγραφές του καλοκαιριού του 2019 που παραμένουν στο ρόστερ, οι μόνοι που εν τέλη άξιζαν να βρίσκονται σε αυτό, βάσει της συνεισφοράς τους, είναι ο Κνετ και ο Αριγίμπι.

Επιλογές που προκαλούν ερωτήματα

Ο Ντάλσιο δεν έχει κάνει ούτε ένα καλό παιχνίδι ως βασικός για πάνω από ένα χρόνο με εξαίρεση κάτι φιλικά και παιχνίδια κυπέλλου με ομάδες μικρότερης κατηγορίας, παρόλα αυτά είναι βασικός και αναντικατάστατος. Ο Λιάβας δεν είναι στόπερ και όταν έπαιξε στην κανονική του θέση με τον Ατρόμητο, ως δεξί μπακ, ήταν ο καλύτερος του Παναιτωλικού σε ένα παιχνίδι που σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι, με εξαίρεση τον Κνετ, ήταν κάτω του μετρίου. Ο Μαλής έχει εξαφανιστεί από τις επιλογές ακόμη και όταν τα «καναρίνια» αγωνίζονται με τρία στόπερ. Ο Μεντόσα παίζει βαριά ένα 20λεπτο σε κάθε παιχνίδι και ο Βέργος πρέπει να αισθάνεται τυχερός όταν παίζει ένα πεντάλεπτο στο τέλος.

Από τους παίκτες που ήρθαν το Γενάρη και έσωσαν την περσινή «παρτίδα» (Ντάουντα, Ρόσα, Μουνιέ, Κέβιν, Τζανακάκης) έμεινε μόνο ο Τζανακάκης που είχε υπογράψει για δύο χρόνια. Από παίκτες που να ξέρουν το πρωτάθλημα και να ήταν βασικοί στις ομάδες τους ώστε να ενισχύσουν με τον καλύτερο τρόπο την ομάδα σε περίπτωση που αποχωρούσαν κάποιοι από τους προαναφερόμενους, ήρθε ΜΟΝΟ ο Βάντερσον και ο Μάζουρεκ. Ευτυχώς αποκτήθηκε και ο Καρασαλίδης στα στόπερ που ήταν επιτακτική η ανάγκη ενίσχυσης. Ο Μελισσάς εκ των πραγμάτων αποκτήθηκε για δεύτερος τερματοφύλακας και ακόμη δεν έχει αγωνιστεί.

Από τις υπόλοιπες μεταγραφές, ο Περέιρα αγωνιζόταν αναπληρωματικός στη δεύτερη ομάδα της Μπενφίκα στη Β’ Πορτογαλίας και για Ελλάδα ούτε λόγος. Ο Μεντίνα αναπληρωματικός στο Μεξικό, ο Αρσούρα αναπληρωματικός στην Αργεντινή και μάλιστα ανέτοιμος, ο Μεντόσα επίσης στην Αργεντινή αλλά τουλάχιστον με μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής από τους προηγούμενους, ο Ματσόλα επίσης και τέλος ο Γιάκολις στην Κύπρο.

Το δύσκολο έργο του διάδοχου του Χάβου

Ο νέος προπονητής του Παναιτωλικού λοιπόν θα κληθεί να κάνει αυτό που δεν πέτυχε ο Μακεδόνας τεχνικός και να δέσει αυτό το σύνολο ποδοσφαιριστών που, όπως φαίνεται, δεν έχουν προσαρμοστεί ακόμη στις ανάγκες του πρωταθλήματος και να το κάνει ομάδα.

Η λογική επιλογή λοιπόν θα ήταν τουλάχιστον ο επόμενος προπονητής να έχει εμπειρία από το ελληνικό πρωτάθλημα και να μπορέσει να βοηθήσει σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Σε κάθε περίπτωση, όποιος και να είναι αυτός, θα έχει μπροστά του πολύ δουλειά και ένα ακόμη πιο δύσκολο έργο για να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας και να αντιστρέψει την αρνητική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, σε αυτές τις πρώτες έξι αγωνιστικές.

Μπάμπης Τσιρώνης | Αρχισυντάκτης