Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Χριστίνα Σταρακά, έγραψε το παρακάτω άρθρο για την εθνική τραγωδία που συγκλόνισε την Ελλάδα και δεν πρέπει να ξεχαστεί.

Ακολουθεί το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών:

Τέμπη, ένας χρόνος μετά: Η μάχη του φωτός απέναντι στο σκότος

«Μαμά έρχομαι..»

«Πάρε με όταν φτάσεις..»

Μια τόσο συνηθισμένη, οικεία στιχομυθία μεταξύ εκατομμυρίων γονιών με τα παιδιά τους ανά τον κόσμο. Και όμως για κάποιους από αυτούς, ο χρόνος σταμάτησε στις 28 Φεβρουαρίου του 2023, με το ρολόι να δείχνει 23:22.

Τέμπη. Ένας χρόνος ακριβώς μετά το τραγικό δυστύχημα. Ένας χρόνος από τότε που 57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μπαίνοντας στη μοιραία αμαξοστοιχία. Ένας χρόνος και μία ανοιχτή πληγή συνεχίζει να αιμορραγεί και δεν θα κλείσει ποτέ για μερικούς συμπολίτες μας.

Τι να πεις στον γονιό που ήξερε πως το παιδί του ήταν εκεί μέσα, που γέμισε με εκατοντάδες κλήσεις ένα κινητό τηλέφωνο όσο πήγαινε στα Τέμπη και του φαινόταν αιώνας ο χρόνος που δεν περνά. Ένα γονιό που έψαχνε στα χαμένα να βρει ό,τι πολυτιμότερο είχε και δεν μπορούσε ανάμεσα στη στάχτη..

Στο σήμερα, η έρευνα για το δυστύχημα παραμένει ανοιχτή και η ανακάλυψη της αλήθειας ομοιάζει με μια μάχη του φωτός απέναντι στο σκότος.

Σκότος, μπορούν να χαρακτηριστούν όσα έλαβαν χώρα με απόλυτη ευθύνη της κυβερνητικής πλειοψηφίας, στο πλαίσιο της περιβόητης εξεταστικής επιτροπής για τα Τέμπη. Η τελευταία ολοκλήρωσε πρόωρα τις εργασίες της την περασμένη Τρίτη, με τρόπο που αποτελεί σφαίρα στην καρδιά της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και ταυτόχρονα δίνει λαβές σε κάθε αντισυστημικό, με βασικό επιχείρημα το «όλοι ίδιοι είναι». Ήταν τέτοια η σπουδή της κυβέρνησης για να συγκαλύψει ευθύνες και να ρίξει άρον άρον αυλαία στην επιτροπή, παρά το γεγονός ότι εκκρεμεί η αποστολή της δικογραφίας από το Συμβούλιο Εφετών Λάρισας και πριν ακόμα καταθέσουν οι εμπειρογνώμονες των οικογενειών όσων χάθηκαν. Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, που από την πρώτη στιγμή επέμενε να μιλάει για σύσταση προανακριτικής επιτροπής ώστε να προχωρήσει η ποινική δικαιοσύνη, αποχώρησε εκφράζοντας τη διαμαρτυρία του για την πρόωρη διακοπή της εξεταστικής, αρνούμενο να νομιμοποιήσει μια διαδικασία – παρωδία και προσβολή στη μνήμη των θυμάτων.

Σκότος, είναι όταν η ελληνική κυβέρνηση απέρριπτε κυνικά το αίτημα της ευρωπαϊκής εισαγγελίας για έρευνα σε βάρος δύο ελλήνων υπουργών, οχυρωμένη πίσω από τη θεωρία περί «ανθρώπινου λάθους», στην προσπάθεια της να σώσει τον μοιραίο πρώην Υπουργό Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή. Ο τελευταίος εμφανίστηκε ενώπιον της επιτροπής με υψωμένο το δάχτυλο ενώ παράλληλα προκαλούσε την κοινή γνώμη, λέγοντας πως ο πόνος των συγγενών των θυμάτων είναι βουβός. Ήταν ο ίδιος που είχε παραιτηθεί για τα μάτια του κόσμου μετά το δυστύχημα, αναλαμβάνοντας δήθεν την πολιτική ευθύνη, για να αναβαπτιστεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ των τελευταίων εκλογών, φυσικά με τις ευλογίες του Μαξίμου. Σκότος, είναι όταν ακούγαμε τον Άδωνι Γεωργιάδη να δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρουν τους πολίτες τα Τέμπη.

Ζοφερές στιγμές σαν αυτές, είναι που η Ελλάδα ξεγυμνώνεται και γίνεται όλο και πιο άσχημη στα μάτια μας, καθώς βλέπουμε τον κυνισμό της κάθε εξουσίας, το τέρας του αυταρχισμού και της ατιμωρησίας που προσπαθεί εναγωνίως να συγκαλύψει ενόχους και ευθύνες με κάθε μέσο και τίμημα.

Ως αχτίδα φωτός από την άλλη, φαντάζουν ενέργειες όπως η συγκέντρωση 750.000 υπογραφών στο ψήφισμα για ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης Υπουργών. Ένα πολύ σημαντικό γεγονός και ένα ισχυρό μήνυμα που δείχνει ότι η κοινωνία είναι ακόμα ζωντανή και αντιδρά. Αχτίδα φωτός είναι οι εκπρόσωποι των γονιών των θυμάτων που με ανεξάντλητη ψυχική δύναμη, έβαλαν τον πόνο τους σε μια βαλίτσα και ταξίδεψαν έως τις Βρυξέλλες αναζητώντας δικαιοσύνη για τις 57 ψυχές των Τεμπών. Αχτίδα φωτός είναι όσοι παλεύουν καθημερινά για την αλήθεια και το δίκιο από κάθε μετερίζι απέναντι σε σάπια και διεφθαρμένα συστήματα, δεν παζαρεύουν, δεν ντιλάρουν, δεν εξαγοράζονται. Γιατί δείχνουν ότι «δεν είναι όλοι ίδιοι», δείχνουν ότι υπάρχει και μια «άλλη» Ελλάδα.

Η τραγωδία των Τεμπών είναι μια εθνική τραγωδία που δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Είναι χρέος μας σε όσες καρδιές σταμάτησαν εκείνο το μοιραίο βράδυ, σε όσους έμειναν πίσω, «νεκροί-ζωντανοί», να δίνουν τον αγώνα να μάθουν το γιατί. Σε όσους έχουν ακόμα εφιάλτες καθώς και εκείνους που ακόμα πολεμάνε με τα χειρουργεία. Είναι χρέος μας στις οικογένειες των 57 θυμάτων και των 180 τραυματιών. Να μην ξεχάσουμε. Να μην πάμε παρακάτω χωρίς να πάρουμε απαντήσεις και να αποδοθούν ευθύνες. Να ξεπλύνουμε αυτήν την ντροπή. Για να μην την ξαναζήσουμε ποτέ.