Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος *

Σε μια εποχή βαθιάς (και άτακτης) υποχώρησης των ανθρωπιστικών αξιών, τίποτε, ακόμα και το πιο αντιανθρώπινο φαινόμενο δε φαίνεται να παραξενεύει, να ανησυχεί και να κινητοποιεί τους πολίτες, έστω τους πιο ευαίσθητους και συνειδητοποιημένους πολίτες.

Η κατάσταση αυτή δεν είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Ελληνικής πραγματικότητας, αλλά γενικευμένο στην Ευρώπη και στην υφήλιο, ιδιαίτερα τελευταία 10-15 χρόνια. Είναι η δυναμική του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού φιλελευθερισμού, που στη χώρα μας τώρα εκφράζει με κραυγαλέο και απόλυτο τρόπο η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Είχε προηγηθεί η εποχή της επίπλαστης προσωρινής ευημερίας(δανειοκρατίας) της κοινωνίας που ύπουλα και σχεδιασμένα είχε αποκόψει τους πολλούς κι ανυποψίαστους από κάθε ανησυχία, από κάθε αναζήτηση για το κοντινό και παραπέρα μέλλον, για την εξέλιξη των επόμενων γενεών.

Σ’ αυτήν την περίοδο του καταναλωτισμού και του αρχοχωριατισμού ενσωματώθηκε και αφομοιώθηκε ή απενεργοποιήθηκε η κοινωνική και πολιτική αριστερά. Ακολούθησε η περίοδος που ο λαός κλήθηκε να περάσει απ’ το ταμείο για να πληρώσει πανάκριβα τα απατηλά που είχαν προηγηθεί, ακολούθησαν δηλαδή τα χρόνια των σκληρών μνημονίων(ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ), της μειωμένης δημοκρατίας, της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, της ανθρωπιστικής κρίσης. Σήμερα η μεγάλη κοινωνική αριστερά δε βρίσκει απαντήσεις, ούτε στο ΚΚΕ που αναμασά τα χιλιοειπωμένα και δε δίνει καμία προοπτική στη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία, ούτε στην απελπισμένη και παραπαίουσα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί πλέον υπόδειγμα πολιτικής αναξιοπιστίας. Υπάρχουν βέβαια και κάποια μικρά(αριθμητικά) αριστερά σχήματα που αυτοτυραννιούνται με θρησκευτική εμμονή στη ματαιότητα της ιδεατής πολιτικοϊδεολογικής καθαρότητας επιλέγοντας «ασκητικούς» δρόμους. Δυστυχώς η μεγάλη κοινωνική αριστερά στις τελευταίες εκλογές (Σεπ. 2015, Ιούλ. 2019, Μάης 2023) κατά μεγάλο της μέρος επέλεξε την αποχή. Ακόμα, η πανδημία του Covid 19 συνετέλεσε και στην απομάκρυνση πολλών ενεργών πολιτών από τις κινηματικές δράσεις. Η μεγάλη κοινωνική αριστερά όμως έχει ανάγκη την μεγάλη συνάντηση, τα μεγάλα ακροατήρια, την αξιοποίηση των πολλών δυνατοτήτων της επιστήμης και του πνευματικού κόσμου, το σμίξιμο της νεολαίας με το ευρύ λαϊκό κίνημα, τη σύνδεση των κοινωνικών προβλημάτων με την προοπτική της δίκαιης κοινωνίας. Η μεγάλη κοινωνική αριστερά έχει ανάγκη να πορευτεί με την ανοιχτή σύγχρονη πολιτική αριστερά που έχει βασικά της χαρακτηριστικά τις συνεργασίες και τον πλουραλισμό. Μπροστά στον επελαύνοντα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό φιλευλευθερισμό με τις πολλές αλλόκοτες φαινομενικά πολιτικοϊδεολογικές παραφυάδες* του η ανάγκη πολιτικής έκφρασης σε κεντρικό επίπεδο της μεγάλης κοινωνικής αριστεράς είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να παραμείνει όρθια η Ελληνική κοινωνία, να αντισταθεί και να διεκδικήσει.

Το πρώτο βήμα είναι η μεγάλη αλλά πληγωμένη απ’ τις μνημονιακές προδοσίες κοινωνική αριστερά να χειραφετηθεί εκ νέου πολιτικά. Σήμερα αυτήν την ευκαιρία στην κοινωνία τη διατυπώνει η πρόταση του ΜΕΡΑ 25 – ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ.

Για να επαναφέρουμε την αισιοδοξία στους αγωνιζόμενους συμπολίτες μας αλλά και σε όλους τους δημοκράτες κι αγνούς πατριώτες να δώσουμε τη δυνατότητα στη φωνή του ΜΕΡΑ 25-ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ να κάνει το μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό πολλαπλασιασμό για όσα έχουμε ανάγκη στην προσπάθειά μας για αξιοπρεπή ζωή σε μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα.

Αυτή η νέα αισιοδοξία θα είναι η αντιδυναμική των «πραγμάτων»!

*Κοινωνική αριστερά: Μεγάλο τμήμα του Ελληνικού πληθυσμού που δε συμμετέχει στην οργανωμένη πολιτική ζωή(δεν είναι κομματικά μέλη), αλλά έχει πλήρη κοινωνική, πολιτική και ιδεολογική συνείδηση για τον αλληλέγγυο άνθρωπο. Η πλειονότητα αυτών των πολιτών, σε πλήρη απογοήτευση, μετά το δημοψήφισμα του 2015, απέχουν από τις εκλογές.

*Οικονομικός φιλελευθερισμός: Στη σύγχρονη εκδοχή του είναι η επιλογή στήριξης της οικονομικής ολιγαρχίας σε βάρος της λαϊκής οικονομίας χωρίς στοιχειώδεις κανόνες προστασίας των αδυνάτων και με περιφρόνηση του κράτους πρόνοιας, των δημόσιων αγαθών και της αλληλέγγυας κοινωνίας. Όλα αυτά στο πλαίσιο της παγκοσμιοποιημένης αγοράς των γιγάντων του παγκόσμιου πλούτου. Αυτές τις πολιτικές υποστηρίζουν τα κομβικά όργανα του ιμπεριαλισμού (κυβερνήσεις των υπερδυνάμεων, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, Π.Ο.Υ., Ε.Ε., Ε.Κ.Τ. και οι κυβερνήσεις των χωρών στις διάφορες εκδοχές τους).

• Αλλόκοτες πολιτικοϊδεολογικές παραφυάδες: Πολιτικά σχήματα, δήθεν αντισυστημικά, που εμφανίζονται παροδικά, ανώδυνα ή και ενισχυτικά για το σύστημα για συγκεκριμένη χρονική περίοδο, με συντηρητικό ή ακροδεξιό προσανατολισμό. Σήμερα τέτοια σχήματα είναι τα μονοπρόσωπα μορφώματα, «Ελληνική Λύση», «Νίκη», «Πλεύση Ελευθερίας» κ. ά. δημοσκοπικά μη ανιχνεύσιμα. Τέτοιο μονοπρόσωπο μόρφωμα συγκεκριμένης πολιτικής και χρονικής σκοπιμότητας υπήρξε το «Ποτάμι».

*Ο Γιώργος Παληγεώργος είναι οικονομολόγος-συγγραφέας
υπ. βουλευτής του  ΜΕΡΑ 25-ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΗΞΗ στην Αιτωλοακαρνανία