Γράφει ο Γιώργος Βαρεμένος*

Μια δυνατή στιγμή στο “ The Crown ” είναι εκείνη του ιστορικού περιστατικού με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Φάγκαν. Αυτό το κατά Αλεξίαν Έβερτ (για να δώσω στο κείμενο και μία εσσάνς ελληνικού κληρονομικού μεγαλείου) τρωκτικό του Ταμείου Ανεργίας.

Πρώην ελαιοχρωματιστής και διακοσμητής, χωρισμένος και βουτηγμένος στην ταπείνωση ακόμη και μπρός στα δυό του παιδιά, όταν επιχειρεί να δείρει τον φίλο της πρώην γυναίκας του και φεύγει ηττημένος. Αυτή λοιπόν η κατσαρίδα των καταθλιπτικών προαστίων των μεγαλουπόλεων, κατορθώνει να μπει δυό φορές στο παλάτι και, την δεύτερη, να έλθει face to face με την βασίλισσα και το νυχτικό της.

Σκαρφάλωσε από την υδρορροή, αλλοιώς τί κατσαρίδα θα ήταν. Στο σημείο αυτό δεν έχει καμμιά σημασία αν διημείφθη πραγματικά η συγκεκριμένη στιχομυθία, απ’ τη στιγμή που είναι τόσο αληθινή στην ουσία της: ότι ζήτησε δηλ. από την βασίλισσα να βοηθήσει για να ξεμπερδέψουν με αυτή την bitch του πολιτικού στερεώματος, ονόματι Θάτσερ, που θέλει να πατήσει με τα τακούνια της όλα τα εκατομμύρια των κατσαρίδων του Ηνωμένου Βασιλείου.

Μπροστά σ’ αυτή την, κατά τον Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, κόρη μπακάλη (ο Α. Παπανδρέου χρησιμοποιούσε πιο ελευθεριάζουσα έκφραση) με τα αβυσσαλέα μικροαστικά απωθημένα, ακόμη και μια βασίλισσα με τα αμύθητου πλούτου παλάτια, έμοιαζε αριστερή. Πατώντας πάνω στον πόλεμο των Φώκλαντ, που έγινε στην άλλη άκρη του κόσμου και στοίχισε δισεκατομμύρια, έκατσε στο σβέρκο ενός λαού για 11 χρόνια.

Διαιρώντας τη χώρα κοινωνικά και γεωγραφικά (περιθωριοποιώντας Σκωτία, Ουαλία και την αποβιομηχανοποιημένη Β. Αγγλία) και στήνοντας παρτυ στο Σίτυ του Λονδίνου, χωρίς να χαραμίζει ούτε τα αποφάγια για τα τρωκτικά της κοινωνίας. Έγινε το μεγάλο όνομα των Συντηρητικών, συνδέοντάς το με τον όρο θατσερισμός, αλλά και οι απόγονοι δεν πάνε πίσω.

Ο Μπόρις Τζόνσον, εν μέσω πανδημίας και ενώ αρνούνταν κάποια εκατομμύρια λίρες για το πρόγραμμα σχολικών γευμάτων του Μάρκους Ράσφορντ, εξήγγειλε ένα κολοσσιαίο τετραετές πρόγραμμα εξοπλισμών, κόστους 16,5 δισ. λιρών. Τη στιγμή που η Βρετανία ετοιμάζεται να πληρώσει ακριβά το μάρμαρο της εξόδου από την Ε.Ε.

Αυτού του οχήματος που χρησιμοποίησαν σύγχρονοι τσαρλατάνοι της πολιτικής, όπως ο Νάιτζελ Φάρατζ, για να κάνουν καριέρα και μετά να καταφύγουν στη θαλπωρή του Ευρωκοινοβουλίου. Από πού θα βρει τα λεφτά ο Μπόρις το κρατάει μυστικό. Δεν τις βλέπω καλά τις κατσαρίδες…. Αυτός έχει το άλλοθι της δημιουργίας θέσεων εργασίας μέσω του γιγάντιου αυτού προγράμματος. Εμείς παραγγέλνουμε φρεγάτες χωρίς, όπως δήλωσε ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Χριστοδούλου, να ενημερωθεί η στρατιωτική ηγεσία και να συζητηθεί τί είναι το πιο πρόσφορο να κάνουμε. Παραγγείλαμε F35: άγνωστο πότε θα τα παραλάβουμε και με δεδομένη την απαξίωση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, σε αντίθεση με την Τουρκία που είναι ικανή να μετέχει σε μεγάλες συμπαραγωγές.

Συμπέρασμα: Σε πολέμους, σε πανδημίες, ακόμη και σε έκτακτα καιρικά φαινόμενα, είναι γνωστό ποιοι θα πληρώσουν πρώτοι το μάρμαρο και ποιοι είναι τα πραγματικά τρωκτικά.
Όσο για τα πρόσωπα που συνέδεσαν το όνομά τους με τον παραληρηματικό νεοφιλελευθερισμό, δεν είναι μόνο ένα: Θατσερισμός, ρηγκανισμός, τραμπισμός κι ο θεός να σε φυλάει, ιδίως όταν τέτοια φαινόμενα συμπέσουν με πολέμους, πανδημίες και με κάθε είδους συμφορά.

ΥΓ: Η Μάργκαρετ Θάτσερ κατηγορούσε βασικό συνεργάτη της ότι δεν διέθετε το δολοφονικό ένστικτο για να διακριθεί. Serial killers της πολιτικής…

*Ο Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας
και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.