Ο Παναιτωλικός κατάφερε χθες να πάρει έναν βαθμό «χρυσάφι» στο Βόλο απέναντι στην τοπική ομάδα και έχοντας ως απόλυτο πρωταγωνιστή τον Νίκο Μελίσσα, «πάτησε τον διακόπτη», για την αλλαγή της ψυχολογίας με το δεύτερο συνεχόμενο θετικό (όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι) αποτέλεσμα στο πρωτάθλημα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στα πρώτα λεπτά, όσο το παιχνίδι ήταν έντεκα εναντίον έντεκα, τα «καναρίνια» είχαν τον έλεγχο καθώς εκτός από την κατοχή της μπάλας, έδειχναν μεγαλύτερη διάθεση για να δημιουργήσουν. Αυτό από μόνο του δείχνει ότι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, έχουν αλλάξει πολλά, προς το καλύτερο.
Μετάλλαξη στον άξονα
Η ομάδα που σε σχεδόν κάθε παιχνίδι περιοριζόταν σε ρόλο κομπάρσου και με άξονα πιο soft και από… βιτάμ, στον Βόλο έβγαλε ψυχή, πάθος, δύναμη, ένταση και αν δεν έμενε με παίκτη λιγότερο, ίσως να μπορούσε να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω.
Η μετατόπιση του Ντάλσιο από τον άξονα, όπου ήταν εμφανής η αδυναμία του Πορτογάλου να ανταποκριθεί στις ανάγκες της θέσης, έχει κάνει πιο συμπαγές το κέντρο του «Τίτορμου». Μάλιστα, όταν αγωνίζεται ο Ταχάρ μαζί με τον Τσιγγάρα, οι οποίοι, αμφότεροι, είναι αμυντικοί μέσοι, μειώνονται αισθητά τα λάθη.
Δεν φτάνει μόνο να το θέλει, αλλά και να μπορεί
Σε όλα τα παραπάνω βέβαια, δεν προστίθεται κάποια βελτίωση στο δημιουργικό κομμάτι. Ακόμη και όσο υπήρχε αριθμητική ισορροπία στον αγωνιστικό χώρο, παρά την διάθεση των παικτών, έλλειπε ο τρόπος. Ο Παναιτωλικός δεν είχε την τελική πάσα και δεν μπορούσε να δημιουργήσει ευκαιρίες.
Μεσοεπιθετικά βρίσκεται η «αχίλλειος πτέρνα» του Παναιτωλικού που αναζητεί ακόμη έναν ηγέτη. Τον ποδοσφαιριστή που θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του ή έστω, στη δύσκολη στιγμή, με μία δική του ατομική ενέργεια, θα ξεκλειδώσει την αντίπαλη άμυνα. Άλλωστε το ολοστρόγγυλο μηδέν στα στατιστικά της αναμέτρησης, αναφορικά με τις τελικές προσπάθειες του Παναιτωλικού, είναι αποκαρδιωτικό.
Το οξύμωρο είναι ότι πρόκειται για την γραμμή στην οποία τα «καναρίνια» διαθέτουν τις περισσότερες αξιόπιστες λύσεις. Όμως:
Ο Ντίας τρέχει ακατάπαυστα και βρίσκεται παντού, αλλά είναι εμφανές ότι χρειάζεται κάποιο στήριγμα. Ο Γιάκολις αν και έχει δείξει κάποια καλά στοιχεία, δεν έχει καταφέρει ακόμη να κάνει τη διαφορά. Το ίδιο ισχύει και για τον Μεντόσα, ενώ ο Αριγίμπι και φέτος είναι ή του ύψους ή του βάθους.
Ο Μάζουρεκ δεν έχει καμία σχέση με τον ποδοσφαιριστή που ήξεραν όλοι στο Αγρίνιο πριν το πέρασμά του από την Βουλγαρία και γενικότερα λείπουν ποδοσφαιριστές όπως ο Ρόσα και ο Μουνιέ που σε λίγους μήνες είχαν καταφέρει να αλλάξουν την εικόνα της ομάδας.
Η ουσία
Όσο κυνικό και αν ακούγεται, παρά τις μηδέν τελικές και την έλλειψη δημιουργίας, ο Παναιτωλικός είχε την ουσία κόντρα στην ΑΕΛ και κόντρα στον Βόλο. Αυτό είναι που χρειάζεται για να αποβάλει το άγχος και να έρθουν και οι καλές εμφανίσεις.
Ο «Τίτορμος» έκανε το καθήκον του στα δύο πρώτα από τα τέσσερα παιχνίδια που είναι στα «μέτρα» του, μέχρι να ξαναρχίσουν τα δύσκολα.
Αν ο Παναιτωλικός καταφέρει να πάρει θετικά αποτελέσματα και στα δύο επόμενα παιχνίδια με Απόλλωνα Σμύρνης και ΟΦΗ στο Αγρίνιο, τότε θα έχει κάνει τουλάχιστον τη μισή δουλειά για να σώσει τη χρονιά.