Μία πολύ περίεργη χρονιά ολοκλήρωσε το Σάββατο ο Παναιτωλικός, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Μετά από ένα καταστροφικό φθινόπωρο, έναν κακό χειμώνα και… ένα πολύ μεγάλο «πάθημα» το οποίο, κατ’ ευχήν όλων, να έγινε «μάθημα».
Με τους πανηγυρισμούς πλέον να έχουν κατασταλάξει και το ενδιαφέρον να βρίσκεται πλέον στις ανανεώσεις, τις μεταγραφές και τις αποχωρήσεις, οι διοικούντες της ΠΑΕ καλούνται να πάρουν πολύ σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του συλλόγου.
Η αρχή με Χάβο
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Η αρχή έγινε με την πολύ σωστή απόφαση της παραμονής του Μάκη Χάβου στο «τιμόνι». Προπονητής που γνωρίζει πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις και τις συνθήκες κατά τις οποίες διεξάγεται το ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής και αποδεδειγμένα μπορεί να φέρει αποτελέσματα και να προσφέρει θέαμα, με την προϋπόθεση ότι διαθέτει το απαραίτητο υλικό (έμψυχο δυναμικό).
Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, και η δεύτερη σωστή απόφαση έχει ληφθεί και δεν είναι άλλη από την πρόταση ανανέωσης της συνεργασίας σε Ρόσα, Μουνιέ και Ντάουντα. Από εκεί και πέρα το κατά πόσο μπορεί να υπάρξει αίσιο τέλος στην υπόθεση και των τριών, είναι μία διαφορετική ιστορία και εξαρτάται και από τις απαιτήσεις τους, όπως και από τις άλλες προτάσεις που έχουν στα χέρια τους.
Το επόμενο βήμα
Ποιο πρέπει να είναι όμως το επόμενο βήμα; «Ξεσκαρτάρισμα» ποδοσφαιριστών που αποδεδειγμένα δεν προσέφεραν τα αναμενόμενα και σημαντική ενίσχυση του ρόστερ για να μην επαναληφθεί μία σχεδόν καταστροφική χρονιά.
Ποδοσφαιριστές όπως Κνετ, Σιέστεντ, Μιμίτο, Ταχάρ και Ντάλσιο σε καμία περίπτωση δεν δικαίωσαν τους ανθρώπους του Παναιτωλικού που τους επέλεξαν. Ο Ντάλσιο βελτιώθηκε όταν άλλαξε θέση, αλλά κακά τα ψέματα, ΔΕΝ είναι αμυντικός μέσος, ΔΕΝ είναι box to box κεντρικός μέσος και ΔΕΝ μπορεί να πάρει στην πλάτη του τον Παναιτωλικό αγωνιζόμενος ως «10άρι», όπου είναι και η θέση για την οποία αποκτήθηκε από τη Μπενφίκα, αγωνίστηκε σε αυτή στα περισσότερα παιχνίδια και ο Παναιτωλικός εκ των εμφανίσεων του αγωνιζόταν με παίκτη λιγότερο σε αυτά.
Ούτε λόγος για μεταγραφές τύπου Μπάλμπι, Μαρσιάλ, Σανιά, Γιοβάνοβιτς κλπ που ουδείς κατάλαβε τι περισσότερο έχουν από ποδοσφαιριστές που αποχώρησαν όπως Τσοκάνης, Χαντάκιας, Μαρινάκης, Μπεχαράνο κλπ.
Το «έγκλημα» του καλοκαιριού
Το «έγκλημα» λοιπόν του καλοκαιριού του 2019 για τον Παναιτωλικό είναι ότι ξήλωσε μία ομάδα που πέτυχε άνετα την παραμονή της και αν είχε ενισχυθεί θα μπορούσε να κοιτάξει ψηλότερα. Οι παίκτες που ήρθαν ήταν αμφιβόλου ποιότητας ή έστω, δεν έκαναν για τον Παναιτωλικό, ενώ αποχώρησαν ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να προσφέρουν.
Και επειδή είναι εύκολο να ρίξει κάποιος τις ευθύνες σε έναν προπονητή, ο Κάστρο έκανε τα χειρότερα αποτελέσματα που έκανε προπονητής στον πάγκο του Παναιτωλικού, το μικρό χρονικό διάστημα που είχε τα «ηνία». Το μεγαλύτερο του λάθος ήταν που, όπως δήλωνε, ήταν ικανοποιημένος με το ρόστερ και μάλιστα «έβλεπε» 6αδα. Είχε όμως ένα ελαφρυντικό. Δεν ήξερε το πρωτάθλημα και κανείς δεν φρόντισε να αποκτηθούν παίκτες στο ρόστερ με εμπειρία από την Super League και εγνωσμένη αξία ώστε να τον βοηθήσουν.
Ακόμη και ο Χάβος, ο οποίος είναι, αποδεδειγμένα, ο καταλληλότερος για τη θέση, έχοντας στη διάθεσή του τους ποδοσφαιριστές που είχε και ο Κάστρο, μέχρι να ενισχυθεί η ομάδα τον Ιανουάριο, παρόμοια αποτελέσματα έφερνε.
Το «μάθημα» του Ιανουαρίου
Αυτό είναι και το «μάθημα» που πρέπει να μάθει ο Παναιτωλικός από τον Ιανουάριο του 2020. Μία ομάδα για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες οποιουδήποτε πρωταθλήματος, πρέπει να διαθέτει στο ρόστερ της και ποδοσφαιριστές που το γνωρίζουν και αποδεδειγμένα μπορούν να αποδώσουν. Όπως ο Τζανακάκης, όπως ο Ντάουντα, όπως ο Μουνιέ, όπως ο Ρόσα.
Αν όχι αυτοί, τότε να αποκτηθούν ποδοσφαιριστές που πληρούν τις ίδιες προϋποθέσεις. Αν κάτι τέτοιο δεν καταστεί εφικτό, τότε το 2021 δεν θα διαφέρει και πολύ από το 2020…
Μπάμπης Τσιρώνης
 |
Μπάμπης Τσιρώνης | Αρχισυντάκτης
|
