Μεγάλη κουβέντα γίνεται τα τελευταία χρόνια για το 1.5 εκατ. ευρώ που θα κόστιζαν τα έργα στο γήπεδο Παναιτωλικού σε δημόσιο χρήμα αρχικά, μετέπειτα 2.3 εκατ. ευρώ (σ.σ. με το υποέργο του ηλεκτροφωτισμού) και αν τελικά αυτά τα χρήματα πρέπει να δαπανηθούν για ένα γήπεδο που εκμεταλλεύεται τα τελευταία χρόνια μόνο η ΠΑΕ Παναιτωλικός, αφού ανήκει στον Ερασιτέχνη Παναιτωλικό που έχει συνάψει συμφωνία με το επαγγελματικό ποδοσφαιρικό σωματείο για τη χρήση του.

Ο καθένας, είτε σε καφενειακό επίπεδο, είτε στη σφαίρα του δημοσίου λόγου, έχει τα επιχειρήματά του για το αν τα χρήματα είναι πολλά ή λίγα, αλλά κάποια πράγματα αποτελούν γεγονός και αποδεικνύουν πόσο κοντή μνήμη έχουν κάποιοι στην Ελλάδα.

Όταν δεν υπάρχει τίποτα άλλο

Στη χώρα όπου για τα συμφέροντα του εκάστοτε παράγοντα που τα έχει καλά με την εκάστοτε κυβέρνηση του κάνουν «δώρα» δεκάδων ή και εκατοντάδων εκατομμυρίων, χωρίς να απαιτείται η επένδυση από μέρους του, γίνεται συζήτηση για το αν το 1 ή τα 2 εκατομμύρια ευρώ είναι πολλά, ΣΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΓΗΠΕΔΟ ενός δήμου περίπου 100.000 κατοίκων που μπορεί να φιλοξενήσει επαγγελματικούς αγώνες αλλά και εκδηλώσεις που απαιτούν μεγάλη χωρητικότητα, παράλληλα με όποια μέτρα απαιτούνται για την ασφαλή διεξαγωγή τους.

Προφανώς ο Παναιτωλικός δεν έχει το μέγεθος του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ κλπ. Είναι όμως μία από τις λίγες ομάδες της χώρας με ιστορία που πλησιάζει και σύντομα θα ξεπερνά τα 100 χρόνια και συνάμα, ίσως η μοναδική από αυτές που εκπροσωπεί από ΜΟΝΗ ΤΗΣ ένα τόσο μεγάλο γεωγραφικό διαμέρισμα όπως είναι η Αιτωλοακαρνανία, όντας άρρηκτα συνδεδεμένη όχι μόνο με την αθλητική, αλλά και με την κοινωνική ζωή της περιοχής!

Σε ένα γήπεδο που δεν ήταν καν δηλωμένο στα χαρτιά πριν το 2005 και νομιμοποίησε ένας ιδιώτης που επένδυσε πολλά εκατομμύρια ευρώ για να δημιουργήσει κάτι που θα μείνει στην πόλη, το οποίο όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν είχε φροντίσει να κάνει η Πολιτεία, όχι στο γήπεδο Παναιτωλικού, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, σε άλλες εγκαταστάσεις, Δημόσιες, γενικότερα (σ.σ. χαρακτηριστική η κατάντια του ΔΑΚ Αγρινίου, των γηπέδων του Μεσολογγίου, της Ναυπάκτου κλπ).

Η «ξεχασμένη» Αιτωλοακαρνανία

Σε αυτή την «ξεχασμένη» από τον «Θεό» περιοχή που λέγεται Αιτωλοακαρνανία και ακόμη περισσότερο στο μεγαλύτερο αστικό της κέντρο που χάρη σε αδιαφορία ή ανικανότητα κοντεύει να αποκοπεί από τον υπόλοιπο κόσμο που εξελίσσεται, όσο το Αγρίνιο μένει στάσιμο και δεν έχει ούτε καν σύνδεση με την Ιόνια Οδό, η συζήτηση επικεντρώνεται στο αν έπρεπε να δωθούν 1 ή 2 εκατομμύρια για το ΜΟΝΑΔΙΚΟ γήπεδο που πληροί τις όποιες προϋποθέσεις για την ασφαλή διεξαγωγή συγκεκριμένων εκδηλώσεων ή αν τελικά, «Αγρίνιο είναι μωρέ, γ@#$% το». Προφανώς το Αγρίνιο δεν υπολείπεται μόνο σε αθλητικές υποδομές, αλλά και σε υποδομές που αφορούν την Υγεία, την Παιδεία και πολλά άλλα. Όλα τα παραπάνω όμως αποτελούν δικαιώματα των πολιτών και υποχρεώσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων και δεν μπαίνουν στο «ζύγι».

Αν για παράδειγμα εγκρίνονται δημόσια έργα και κατ’ επέκταση δημόσια χρηματοδότηση για έναν από τους παραπάνω τομείς, η λογική δεν πρέπει να είναι «γιατί τα δίνεται εκεί και δεν τα βάζετε στο άλλο». Η ανάγκη είναι επιτακτική για όλα τα παραπάνω και πρέπει να γίνονται έργα σε όλους τους παραπάνω τομείς. Ή έστω, όταν γίνεται κάτι για έναν από αυτούς, δεν μπορεί να αναθεματίζεται το «γιατί δόθηκε προτεραιότητα εδώ και όχι εκεί». Η λογική δεν μπορεί να είναι «αφού δεν έχω εγώ, να ψοφήσει και του γείτονα».

Το 1,5 εκατομμύριο ή τα 2,3 εκατομμύρια ή ακόμη και 3 ή 4 ή 5 εκατομμύρια, αν ποτέ υπήρχε η δυνατότητα να γίνει κάτι καλύτερο για μία πόλη, η οποία, δυστυχώς, δεν παρήγαγε ποτέ τους πολιτικούς που θα είχαν τη δύναμη (ας θεωρήσουμε ότι η θέληση υπήρχε) να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για την περιοχή τους, όπως έκαναν συνάδελφοί τους από τα Ιωάννινα και την Πάτρα, και πάλι λίγα θα ήταν, ακόμη και αμιγώς σε αθλητικό επίπεδο.

Καμία πρωτοβουλία οποιασδήποτε κυβέρνησης

Αν αυτό που ενοχλεί είναι ότι τα έργα γίνονται πχ στο γήπεδο Παναιτωλικού και όχι στο ΔΑΚ Αγρινίου ή σε κάποιο άλλο γήπεδο, η εξήγηση είναι απλή. Μόνο οι άνθρωποι του Παναιτωλικού ενδιαφέρθηκαν και έτρεξαν τη διαδικασία. Ότι έγινε, δεν έγινε με πρωτοβουλία κάποιας κυβέρνησης, αλλά με «κυνηγητό» από ανθρώπους που διοικούν έναν σύλλογο που αγωνίζεται στο κορυφαίο επαγγελματικό επίπεδο της χώρας, σε μία περιοχή στην οποία ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ και αυτό από μόνο του λέει πολλά.

Ακόμη και αναλογικά, το να ισχυριστεί κάποιος ότι «εντάξει μωρέ, 60.000.000 κόστισε το “Γ. Καραϊσκάκης” στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων, και θα δώσουμε 2.3 εκατ. για μία μικρή ομάδα σαν τον Παναιτωλικό»; Ας τα πάρουμε με τη σειρά…

Αρχικά, 60 εκατομμύρια το 2003 είναι 80.000.000 βάσει πληθωρισμού το 2024. Παράλληλα, το 2022 το νέο γήπεδο της ΑΕΚ κόστισε 97 εκατομμύρια και το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης είναι δημόσιο χρήμα, ενώ το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού που προγραμματίζεται να κατασκευαστεί στον Βοτανικό, αν τελικά τελεσφορήσει, υπολογίζεται στα 123 εκατομμύρια ευρώ.

Σαν την «καλαμιά» στον «κάμπο»

Σε κάποιες περιπτώσεις λοιπόν, η χρηματοδότηση για το γήπεδο του Παναιτωλικού αντιστοιχεί ακόμη και στο 1/60 της χρηματοδότησης για αυτά των μεγάλων, που όντως είναι πολύ μεγαλύτερα μεγέθη από την ομάδα του Αγρινίου, αλλά φαντάζει «σταγόνα» στον «ωκεανό». Πόσο μάλλον όταν εκείνες οι χρηματοδοτήσεις αφορούν έργα σε μία ευρύτερη περιοχή στην οποία υπάρχουν ΠΟΛΛΕΣ άλλες παρόμοιες εγκαταστάσεις που μπορούν να εξυπηρετήσουν τις όποιες ανάγκες, ενώ στην περίπτωση του Αγρινίου μιλάμε για την «καλαμιά» στον «κάμπο».

Το ότι τα άλλα έργα, αυτά των «μεγάλων» τρέχουν με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτό το ένα έργο που αφορά το Αγρίνιο, υποδηλώνει για μία ακόμη φορά την έλλειψη δύναμης της τοπικής πολιτικής σκηνής (ξανά, ας θεωρήσουμε ότι η θέληση υπάρχει). Το αν σε αυτό παίζει ρόλο και η δύναμη του κάθε μεγαλο-παράγοντα, σε αντίθεση με τον Κωστούλα που θέλει να αποχωρήσει, σίγουρα παίζει τον ρόλο του, αλλά δεν είναι το «Α και το Ω».

Οποιαδήποτε άλλη καθυστέρηση δεν τιμά κανέναν

Ελπίδα όλων είναι ότι το 2024/25 θα είναι η τελευταία χρονιά που θα περιμένουν οι πολίτες του Αγρινίου και ακόμη περισσότερο οι φίλοι του Παναιτωλικού, την ολοκλήρωση των ΜΟΝΑΔΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ σε αθλητικές εγκαταστάσεις αυτού του βεληνεκούς στην «ξεχασμένη» πόλη τους.

Οποιαδήποτε άλλη καθυστέρηση, για μία υπόθεση που ξεκίνησε το 2019 (!) και έτρεξε γιατί το κυνήγησαν οι διοικούντες μίας ποδοσφαιρικής ομάδας, που αν δεν είχαν ασχοληθεί οι ίδιοι, πιθανότατα να μην γινόταν ΠΟΤΕ, δεν τιμά κανένα, σε οποιοδήποτε επίπεδο της αυτοδιοίκησης ή της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Ειδικά όταν μιλάμε για το ευτελές ποσό, σε επίπεδο δημόσιας χρηματοδότησης, που οριακά ξεπερνά τα 2 εκατ. ευρώ, για μία περιοχή στην οποία, όχι μόνο σε αθλητικό επίπεδο, έχουν απομείνει ελάχιστα σημεία αναφοράς πλέον…

Πηγή άρθρου: Μπάμπης Τσιρώνης – agriniara.gr