Του Κώστα Σακαρέλου

Με μεγάλο ενδιαφέρον, βαθιά περίσκεψη και ανάμικτα συναισθήματα παρακολουθούν τις τελευταίες ημέρες οι κάτοικοι των παρευήνιων κοινοτήτων την «πρόοδο» των εργασιών στην κοίτη του ποταμού.

Με ανακούφιση χαιρέτησαν την ολοκλήρωση των εργασιών της πρόχειρης διάβασης. Τη χρησιμοποιούν πλέον στις διελεύσεις τους, περιορίζοντας σημαντικά την ταλαιπωρία τους, την περαιτέρω οικονομική τους αφαίμαξη και τον χρόνο πρόσβασης στις εργασίες τους. Περιμένουν καρτερικά, από μέρα σε μέρα – εν όψει και των εκλογών – την έναρξη των εργασιών ασφαλτόστρωσης του χαλικόδρομου του αναχώματος από την πλευρά του Γαλατά.

Με αγωνία και προβληματισμό παρακολουθούν τις εργασίες κατεδάφισης της τσιμεντένιας και την αποσυναρμολόγηση της σιδερένιας γέφυρας του Ευήνου. Τα σιδερένια τμήματά της, ή τουλάχιστο όσα από αυτά βρίσκονται σε καλή κατάσταση, σηκώνονται με γερανούς, φορτώνονται σε μεγάλα φορτηγά και μεταφέρονται σε οικόπεδο ιδιοκτησίας του ΟΣΕ, που βρίσκεται πολύ κοντά στην παραλία του Κρυονερίου. Κατά πάσα πιθανότητα, θα αποτελέσουν κι αυτά μελλοντική βορά των κυνηγών μετάλλων με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όσο για τα βάθρα της σιδερένιας γέφυρας, πραγματικά πέτρινα στολίδια, όσα από αυτά δεν παρασύρθηκαν από την ορμή του νερού, παραμένουν, προς το παρόν, εκεί, περιμένοντας καρτερικά κι ανέκφραστα τις εξελίξεις. Τι θα απογίνουν άραγε αυτά; Θα προστατευτούν κάπου ή θα διαλυθούν στα υλικά, από τα οποία δημιουργήθηκαν;

Όσοι από τις/τους κατοίκους έχουν γερή μνήμη – και είναι πολλοί αυτοί – αναρωτιούνται: «Μα καλά, αφού στις 15 Μαρτίου του 2022, η Περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας, με σχετική απόφαση της Οικονομικής της Επιτροπής, ενέκρινε έργα αποκατάστασης της παλιάς σιδηροδρομικής γέφυρας, προϋπολογισμού 2.054.838,71 ευρώ, προκειμένου αυτή, αφού επισκευαστεί, να χρησιμοποιηθεί ως μεταβατική λύση για τη μετακίνηση των κατοίκων, μέχρι να κατασκευαστεί η νέα οδική γέφυρα και για τον λόγο αυτό ζήτησε από το Υπουργείο Μεταφορών τη χρηματοδότησή της με το ποσό αυτό, για ποιο λόγο προτιμήθηκε η λύση της κατεδάφισής της και όχι της επισκευής της, τη στιγμή που η πρόχειρη διάβαση – απ’ ό,τι λέγεται – στοίχισε πολύ περισσότερα χρήματα;»

Αρκετοί από τους κατοίκους θυμούνται ακόμα πως στην τηλεδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε στις 9 Μαΐου 2022 στην Πάτρα, την έδρα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, στην οποία συμμετείχαν ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, αρμόδιος για θέματα φυσικών καταστροφών κ. Τριαντόπουλος, ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας κ. Φαρμάκης, οι Δήμαρχοι Μεσολογγίου και Ναυπακτίας και άλλοι αρμόδιοι, η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Μεταφορών ανακοίνωσε πως η σιδηροδρομική γέφυρα δεν θα επισκευαστεί αλλά θα κατεδαφιστεί.

Πράγματι, δύο (2) μήνες αργότερα το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΕΚΑΣ) γνωμοδότησε πως η σιδερένια γέφυρα του εν λόγω ποταμού δεν πληροί τις προϋποθέσεις χαρακτηρισμού της ως μνημείου και πως η απόφαση για το αν θα κατεδαφιστεί ή όχι είναι πολιτική. Όλοι περιμένουν με αγωνία πειστικές απαντήσεις για τις τελικές επιλογές.

Μόνη παρηγοριά των ευαισθητοποιημένων κατοίκων είναι το γεγονός πως, σύμφωνα με το Σύνταγμα, σε μια δημοκρατική Πολιτεία, ο καθ’ ύλην αρμόδιος φορέας για την προστασία, ανάδειξη και προβολή των δημιουργημάτων του ανθρώπου είναι το Υπουργείο Πολιτισμού και οι διακονούντες αυτό. Στο ερώτημα «ελλείψει διακόνων, τι γίνεται;», δεν απάντησε ο νομοθέτης. Δεν απάντησαν και δεν απαντούν όμως και οι αυτοδιοικητικοί των Δήμων και των Κοινοτήτων της περιοχής, που φιλοδοξούν να ορίσουν τις τύχες των κατοίκων.

Μοναδική παρηγοριά μας κάτι παλιές φωτογραφίες της σιδερένιας γέφυρας του Ευήνου, ποτισμένες από την υγρασία των σεντουκιών, τον ιδρώτα και τα δάκρυα των διαβατών, ξεθωριασμένες από την πολυκαιρία και τα αγγίγματα των ανθρώπων, καθρέφτες αλλοτινών εποχών.

Υ.Γ.: Η φωτογραφία προέρχεται από το site Galatas news

aixminews.gr