Η «Νέα Αριστερά» Αιτωλοακαρνανίας εξέδωσε ανακοίνωση με αφορμή την πρόταση της Εισαγγελέως για την υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό. Αναλυτικά:

Σοκαρισμένη η Ελληνική κοινωνία «είδε» σήμερα την αρμόδια Εισαγγελέα να προτείνει την αθώωση του κ. Μίχου για τον βιασμό της 12χρονης και για την μαστροπεία. Είναι η προετοιμασία της κοινής γνώμης για να δεχθεί την τελική απόφαση που θα «ακουμπάει στα μαλακά» τον κ. Μίχο και την παρέα των διεστραμμένων αντρών, που καταστρέφουν τις ζωές μικρών παιδιών;

Είναι σίγουρα η επιτομή της υποκρισίας και της επικινδυνότητας για την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που με τις φανερές ή όχι φανερές της ενέργειες γεννάει τη βία, ενώ από την άλλη μεριά σε εξόφθαλμες υποθέσεις βιασμών τελικά οι δράστες ως δια μαγείας αθωώνονται.

Σήμερα η Εισαγγελέας στέλνει μήνυμα στα παιδιά, στους γονείς, στους πολίτες, στους προστάτες των παιδιών ότι οι ζωές τους είναι ασήμαντες και χρειάζονται μόνον για να εξυπηρετούν ένα σύστημα ταξικό και απάνθρωπο, χωρίς σχέσεις, χωρίς αξίες, χωρίς μέλλον. Σήμερα ο Εισαγγελέας «αλλάζει τον πήχη» στο τι είναι επιτρεπτό και δίκαιο στην κοινωνία μας, που ήδη κλυδωνίζεται από τη νεανική βία κυρίως και τη βία ενάντια στις γυναίκες.

Η Κυβέρνηση δεν παραμένει άπραγη, αλλά κάνει κάτι πολύ χειρότερο. Νομοθετεί πιο «αυστηρό» ποινικό πλαίσιο, ορίζει τοποτηρητές βίας σε σχολεία, γήπεδα, ιδρύματα, παιδικούς σταθμούς «κοιμίζοντας και εξαπατώντας συνειδητά» τους πολίτες, ότι πλέον έχουν ασφάλεια! Και βέβαια ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΤΡΟ για την αντιμετώπιση των παραβατών και των θυμάτων μετά την καταγγελία.

Πώς εξηγείται σήμερα η Εισαγγελέας να προτείνει την αθώωση για βιασμό και μαστροπεία 12χρονου κοριτσιού; Σε γνώση και της ίδιας ότι τα παραθυράκια του νόμου που χρησιμοποίησε γεννούν πολύ θυμό στους Έλληνες και Ελληνίδες πολίτες και επιβεβαιώνουν συγχρόνως πόσο «ανεξάρτητα» λειτουργεί η Ελληνική Δικαιοσύνη;

Πως τολμούν;

Εμείς και η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών απαιτούμε το αυτονόητο. Δικαιοσύνη και δικαίωση για ένα ανήλικο κορίτσι που βίωσε ένα ανείπωτο μαρτύριο διαρκείας. Μαρτύριο που συνεχίζει να βιώνει ψυχικά όλο αυτό τον καιρό.