Έχουν περάσει ήδη 100 χρόνια από τα ιστορικά γεγονότα που έμειναν στην συλλογική μνήμη τού Ελληνικού έθνους με την συνοπτική κατα-γραφή τους ως «Μικρασιατική Καταστροφή».

Είναι φανερό ότι, η αναμόχλευση μιάς τόσο τραγικής μνήμης δεν είναι ευχάριστη και ελκυστική εφ’ όσον οι πληγές «που ξύνει» -παρά την χρονική μεσολάβηση τριών ή τεσσάρων γενεών μας «από τότε»- είναι ακόμη ανοιχτές και παράγουν δάκρυα και μελαγχολικούς στοχασμούς.

Ωστόσο, για όσους και όσες εντρυφούν σε ιστορικές έρευνες και μελέτες για το εν λόγω ζήτημα, είναι σαφές ότι αυτές είναι απαραίτητες, όχι μόνον για την «ακαδημαϊκή» διατήρηση της εθνικής μνήμης, αλλά και γιατί οι διδαχές πού προκύπτουν είναι απαραίτητα εφόδια περισυλλογής, αναστοχασμού, χρήσιμων επαγωγικών συμπερασμάτων και ορθού εθνικού προγραμματισμού για το μέλλον.

Διότι εάν το Ελληνικό έθνος λησμονεί και αγνοεί τά διδάγματα της ιστορίας -ιδίως τα επώδυνα- ασφαλώς το μέλλον μας δεν θα είναι ευοίωνο.

Εμείς θεωρούμε ότι, είναι απαραίτητη η χάραξη εθνικής πολιτικής η οποία θα έχει στόχο την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Πατρίδας μας και μια τέτοια πολιτική προϋποθέτει την ύπαρξη Ελληνικής νεολαίας, ενήμερης, δημιουργικής και κοινωνού της ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς μας, για την οποία να είναι ενσυνείδητα υπερήφανη, αλλά και να επαγρυπνά για την υπεράσπισή της.

Και η επαγρύπνηση αυτή είναι άμεσης προτεραιότητας και αναγκαιότητας, εφ’ όσον η θεμελιώδης αιτία των δεινών του έθνους μας -με κορυφαίο γεγονός την πολυύμνητη Μικρασιατική τραγωδία- είναι η μακραίωνη Τουρκική βαρβαρότητα, η οποία και σήμερα είναι παρούσα, με την καθημερινή επίδειξη θρασύτητας και ιταμών «υλακών» εκ μέρους τών ηγετών της ν’ αγγίζει τά όρια παραληρήματος, συνιστώντας ευθείες απειλές για την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος.

Και επειδή οι «Εφιάλτες» δεν υπήρξαν σπάνιο φαινόμενο στην μακραίωνη ιστορία του Ελληνικού έθνους και ακόμη σήμερα υπάρχουν κάποιοι «απόγονοί» τους (καθηγητές, διπλωμάτες, πολιτικοί αλλά και πολιτικά κόμματα), πού συνιστούν «νηφαλιότητα», «χαμηλούς τόνους» και «να λάβουμε υπ’ όψιν μας τά μεγέθη μας» κ.ά., είναι απαραίτητο να θυμόμαστε «ποιοί υπήρξαν» διαχρονικά οι Τούρκοι.

Επικαλούμαστε δε προς τούτο, τις σκέψεις και τις εμπειρίες αλλοδαπών -και κατά τεκμήριο αμερόληπτων- προσωπικοτήτων πού είχαν το «προνόμιο» να μελετήσουν εκ του σύνεγγυς και σε βάθος την εγκληματική ιδιοσυστασία της Τουρκικής φυλής.

Κατ’ αρχήν -επιγραμματικά- θεωρούμε ότι, θά αρκούσε η αναφορά στήν «εκτίμηση» του εξέχοντος Βρετανού πολιτικού και Πρωθυπουργού τής Μεγάλης Βρετανίας τού 19ου αιώνα, του Γουίλλιαμ Γλάδστων (William Gladstone), ο οποίος σέ συγγραφή του, τό έτος 1876, γιά τό λεγόμενο «Ανατολικό Ζήτημα», δηλαδή τό πρόβλημα τής διάλυσης τής παρηκμασμένης Οθωμανικής αυτοκρατορίας, κατέγραψε τά εξής:

«…Aπό την μαύρη ημέρα που πρωτοεμφανίζονται στην Ευρώπη οι Τούρκοι αποδείχτηκαν στο σύνολό τους ως ο πλέον αντιανθρωπιστικός τύπος της Ανθρωπότητος».

«Οπουδήποτε και αν πήγαν, μια φαρδιά γραμμή αίματος ακολούθησε το πέρασμά τους». «Οπου απλώθηκε η κυριαρχία τους, εξαφανίστηκε ο Πολιτισμός».
«Αντιπροσωπεύουν παντού τήν κυβέρνηση της βίας, αντίθετα σέ κάθε έννοια δικαίου».

Και βεβαίως, σε επίρρωση τής βαρύνουσας αυτής κρίσεως τού Βρετανού Πρωθυπουργού, υπάρχουν και οι αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες τών συγχρόνων της Μικρασιατικής Καταστροφής επωνύμων ξένων οι οποίοι υπερασπίστηκαν με σθένος τους σφαγιαζόμενους Χριστιανικούς -Ελληνικούς και Αρμενικούς- πληθυσμούς της Μικράς Ασίας.

Πρωτεργάτης στο ανθρωπιστικό αυτό έργο υπήρξε ο τότε Αμερικανός Πρόξενος στην Σμύρνη, ο περίφημος Τζών Χόρτον, ο οποίος με τις αλλεπάλληλες αναφορές του προς την Αμερικανική Κυβέρνηση αλλά και με το -άκρως αποκαλυπτικό για τά εγκλήματα πολέμου των Τούρκων- βιβλίο του «Η μάστιγα της Ασίας», απεκάλυψε το καλά οργανωμένο και δόλιο σχέδιο των Τούρκων για τον ολικό εκτουρκισμό τής Μικράς Ασίας.

Ισάξιός του (άν και αγνοημένος) ο Αμερικανός πάστορας Τζένιγκς, ο οποίος με τις άοκνες προσπάθειές του θα πρέπει να θεωρείται ο ουσιαστικός σωτήρας τριακοσίων πενήντα χιλιάδων (350.000) Ελλήνων και Ελληνίδων Μικρασιατών προσφύγων!!!

Και πράγματι, ο λεοντόψυχος εκείνος ιεραπόστολος, έφθασε στο σημείο να «εκβιάσει» τηλεγραφικά τον -«εν υπνώσει»- Έλληνα Πρωθυπουργό Νικ. Τριανταφυλλάκο, ο οποίος προέβαλε πεισματική άρνηση στις παρακλήσεις του επίμονου Αμερικανού ν’ αποσταλεί ο Ελληνικός Στόλος στα παράλια της Μικράς Ασίας προς παραλαβή των προσφύγων!!!

Το ότι …«μεταπείστηκε» -όταν εκείνος τον απείλησε με καταγγελία και δημοσιοποίηση της προδοτικής στάσεώς του- απλώς αποκαλύπτει την ολέθρια ύπαρξη των “Εφιαλτών”.