Ο Φώτης, ένας 62χρονος άνδρας από το χωριό Άγιος Σπυρίδων Άρτας, μοιράστηκε μαζί μας την ιστορία του, μια ιστορία μετανάστευσης, προσαρμογής και επιστροφής.

Από μικρός, σε ηλικία 10 ετών, αναγκάστηκε να αφήσει πίσω το χωριό του και να ακολουθήσει τους γονείς του στη Γερμανία, όπου είχαν μεταναστεύσει για να βρουν δουλειά. Τα παιδικά του χρόνια στο χωριό, γεμάτα παιχνίδι στην πλατεία κάτω από τον πλάτανο, έμειναν χαραγμένα στη μνήμη του.

Στη Γερμανία, η αρχή ήταν δύσκολη. Η ξένη γλώσσα και η διαφορετική κουλτούρα δημιούργησαν εμπόδια. Παρόλα αυτά, ο Φώτης όχι μόνο προσαρμόστηκε, αλλά και πέτυχε. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη φιλολογία με ειδικότητα στην ιστορία και βρήκε δουλειά στους γερμανικούς σιδηροδρόμους ως προγραμματιστής. Μιλώντας για τη ζωή στη Γερμανία, ο Φώτης τόνισε την τυπικότητα και την εργατικότητα που απαιτούνται. “Όλα δουλεύουν μια χαρά”, σημείωσε, σε αντίθεση με την Ελλάδα.

Παράλληλα, τόνισε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέοι μετανάστες, καθώς ένας μισθός δεν είναι πλέον αρκετός για αξιοπρεπή διαβίωση. Συμβούλεψε όσους σκέφτονται να μεταναστεύσουν στη Γερμανία να είναι αποφασισμένοι για σκληρή δουλειά και να προετοιμαστούν για αλλαγή νοοτροπίας, καθώς η τάξη και η πειθαρχία αποτελούν βασικές αξίες στην γερμανική κοινωνία.

Ο Φώτης, αν και προσαρμόστηκε στη Γερμανία, η αγάπη του για την πατρίδα του παραμένει ακλόνητη. Όνειρό του είναι να επιστρέψει στο χωριό του και να περάσει εκεί τα υπόλοιπα χρόνια του. Στις επισκέψεις του στο χωριό, αφιερώνει χρόνο στην μελέτη και την συγγραφή βιβλίων για την ιστορία της περιοχής. Παράλληλα, προτρέπει και άλλους συνταξιούχους που ζουν στο εξωτερικό να επιστρέψουν στην Ελλάδα, εκφράζοντας αισιοδοξία για το μέλλον της χώρας και διακρίνοντας σημάδια προόδου.

Η ιστορία του Φώτη αποτελεί ένα αισιόδοξο παράδειγμα μετανάστευσης και επιστροφής, γεμάτη με δύναμη ψυχής, προσαρμοστικότητα και αγάπη για την πατρίδα.