Πρός τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί,
Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα.
Ἀπόψε, στεκόμαστε προσκυνητὲς μπροστὰ στὸ λίκνο τοῦ Θείου Βρέφους. Συγκεντρωνόμαστε ξανὰ ὡς αὐτόπτες μάρτυρες τοῦ σημαντικότερου, κατὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, γεγονότος τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Τὴν πόρτα τῆς ζωῆς μας, ἀλλὰ καὶ τῆς ζωῆς ὁλόκληρης της οἰκουμένης, κτυπᾷ καὶ πάλι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ.
Ὑπέροχα καί θαυμαστά τά γεγονότα των Χριστουγέννων. Ἐμεῖς, ὅμως, ἄς μήν ἀρκεστοῦμε μόνο σέ αὐτά. Ἀς ἀναζητήσουμε τό κρυμμένο μυστήριο τῆς πιό χαρμόσυνης νύχτας τοῦ χρόνου καί ἄς τό μετατρέψουμε σέ πηγή χαρᾶς καί ἐλπίδας.
Σήμερα, καθώς ἀκούγεται καί πάλι ὁ ἐπουράνιος ὕμνος τῶν Ἀγγέλων, ἡ ζωή λαμβάνει ἕνα καινούριο νόημα. Σήμερα, τήν κατήφεια ἀπό ὅσα διαδραματίζονται στόν κόσμο μας ἀντικαθιστᾶ ἡ αἰσιοδοξία καί ἡ ἐλπίδα. Σήμερα, ὁ ἄνθρωπος θυμᾶται ξανά τόν προορισμό του καί οἱ ἀνοικτοί οὐρανοί ἀποκαλύπτουν τήν ἀληθινή του πατρίδα.
Τότε, στὴν πιὸ σκοτεινὴ ὥρα τῆς νύχτας, τὸ φῶς ἑνὸς ὑπέρλαμπρου ἀστέρα πλημμύρισε τὸν κόσμο. Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν σκοτεινὴ ὥρα τῆς δικῆς μας ἐποχῆς, ποὺ τὸ σκοτάδι μοιάζει ἀνίκητο, αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ὥρα ποὺ ὅλες οἱ λύσεις τῶν ἀνθρωπίνων σχεδιασμῶν φαντάζουν νὰ ἔχουν χρεοκοπήσει ὁριστικά, ὁ παντοδύναμος Θεὸς τῆς ἀγάπης ἔρχεται ξανὰ νὰ σταθεῖ δίπλα μας καὶ νὰ μᾶς διαβεβαιώσει πὼς τίποτε δὲν ὑπάρχει ἰσχυρότερο ἀπὸ τὴν δική Του ἀγάπη. Τώρα, ἀκριβῶς τώρα, ποὺ τὰ τείχη τοῦ μίσους καὶ τῆς σκληροκαρδίας ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους ὀρθώνονται πανύψηλα καὶ τρομακτικά, ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων γκρεμίζει τὸ μεσότοιχο μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς, καλῶντας μας νά γκρεμίσουμε κι ἐμεῖς τὰ τείχη πού μᾶς χωρίζουν, ὥστε νὰ ξαναγίνουμε οἰκογένεια μὲ κοινὸ πατέρα Ἐκεῖνον.
Ἡ νύχτα αὐτὴ εἶναι τὸ ξεκίνημα ὄχι ἑνὸς ἀλλὰ δύο θαυμάτων. Τὸ πρῶτο εἶναι τὸ πασιφανὲς καὶ τὸ ἀδιαμφισβήτητο: Ὁ Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, προκειμένου ὁ ἄνθρωπος νὰ ξαναγίνει κατὰ χάριν Θεός. Ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου λαμβάνει δούλου μορφή, προκειμένου νά συναναστραφεῖ μέ τό πλάσμα Του. Στό πρόσωπο τοῦ νεογέννητου Χριστοῦ, θεία καί ἀνθρώπινη φύση γίνονται ἕνα. Ὑπάρχει ὅμως καὶ τὸ δεύτερο θαῦμα:
Τότε, μέσα στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, γύρω ἀπὸ τὴν φάτνη τοῦ νεογέννητου καὶ συγχρόνως προαιώνιου Θεοῦ, ἕνας νέος κόσμος, χωρὶς διαχωριστικά τείχη ἀνάμεσα σέ ἀμόρφωτους καί σοφούς, ἀνάμεσα σέ πλούσιους καί φτωχούς, γεννήθηκε στὰ πρόσωπα ἐκείνων ποὺ πρῶτοι Τὸν προσκύνησαν. Ποιμένες καὶ Μάγοι, ἄνθρωποι μέ διαφορετική προέλευση, ἀλλά μέ κοινό τόν πόθο γιά μιά νέα, ὁλοφώτεινη ζωή, ἑνώθηκαν στόν δρόμο ποὺ φώτισε τὸ ἄστρο τῆς Βηθλεέμ. Τὸ ὑπερκόσμιο φῶς του ἀποκάλυψε τό νόημα τῆς ζωῆς καί ὁδήγησε τά βήματα τόσο τῶν ἐνδόξων, ὅσο καί τῶν καταφρονεμένων τοῦ κόσμου τούτου στήν πηγή τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας. Τὴν νύχτα ἐκείνη, ὅλοι βρῆκαν θέση στὸ φωτισμένο σπήλαιο.
Ἔτσι, καί κατά τήν ἀποψινὴ νύχτα, ὅλοι βρίσκουμε θέση στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς Λόγος, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, γεφυρώνει τήν ἄβυσσο πού χωρίζει τά ἐπίγεια ἀπό τά ἐπουράνια καί φανερώνεται ἀνάμεσά μας. Ὁ Θεάνθρωπος τῆς ἄπειρης φιλανθρωπίας ἔρχεται ξανὰ γιὰ νὰ συναντήσει τὸν καθέναν ἀπό μᾶς στὸν δικό του πόνο, στὴν δική του ἀνάγκη, στὸ δικό του ἀδιέξοδο. Αὐτόν ἀναγνωρίζουμε ὡς Λυτρωτή καί Αὐτόν δοξολογοῦμε μέ μιά φωνή, ὡς προάγγελοι ἑνός νέου κόσμου εἰρήνης καὶ ἀγάπης, ὅπως ἔκαναν καὶ οἱ Ἄγγελοι ἐκείνης τῆς νύκτας, πλημμυρίζοντας τὸ στερέωμα μὲ τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».
Ἀδελφοί μου,
Ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας τοῦ κόσμου «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς» καὶ θά παραμείνει μεθ’ ἡμῶν «ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Τὸ κοινὸ ποτήριο ἀποτελεῖ τὸ σημερινό σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ, μέσα στὸ ὁποῖο εἶναι κρυμμένη μία ὁλοφώτεινη ζωή. Ἐλᾶτε νὰ ψηλαφίσουμε μαζὶ τὸ θαῦμα. Ἐλᾶτε νὰ μεταβληθοῦμε, μὲ τὴν χάρη Τοῦ Θείου Βρέφους, σὲ πηγὴ αἰσιοδοξίας γιὰ τὶς οἰκογένειές μας καὶ γιὰ ὁλόκληρη τὴν κοινωνία μας. Ἐλᾶτε νὰ διακηρύξουμε μὲ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς μας πὼς τὰ Χριστούγεννα ἀποτελοῦν προσκλητήριο ἀδελφοσύνης μεταξύ μας, ἀλλὰ καὶ ἕνωσης μὲ τὸν πανάγαθο Θεό, τὴν ὑπέρτατη πηγὴ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εἰρήνης γιὰ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη.
Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα.

Μέ ὅλη μου τήν πατρική ἀγάπη
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ