Άρθρο του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας κ. Σπήλιου Λιβανού για τη Συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας.

Η Συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας δίνει ενισχυμένο ρόλο στη χώρα μας στη μετά Μέρκελ ΕΕ- Ο Κ. Μητσοτάκης έχει αντανακλαστικά ηγέτη και όχι διαχειριστή της εξουσίας

Η νέα αμυντική συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας είναι ιστορική και συνιστά μία στρατηγικού χαρακτήρα κίνηση πανευρωπαϊκής εμβέλειας. Αποκτά δε μεγαλύτερη σημασία γιατί δεν είναι αποκομμένη. Αντίθετα, εντάσσεται στον ευρύτερο στρατηγικό σχεδιασμό για διεύρυνση των διεθνών μας σχέσεων που υλοποιεί ο Έλληνας πρωθυπουργός από την πρώτη στιγμή των προκλήσεων του Ταγίπ Ερντογάν και κυρίως από τις πρώτες μέρες της εκλογής του στην πρωθυπουργία.

Η μέγιστη αξία της, όμως, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι, για πρώτη φορά μετά από αρκετές δεκαετίες, η νέα αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, έρχεται να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες της χώρας, με απτές και αυταπόδεικτες θετικές συνέπειες στο περιφερειακό σύστημα ασφαλείας. Αναδιαμορφώνει τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Το Πολεμικό μας Ναυτικό, κάνει ένα τεράστιο τεχνολογικό άλμα και περνάει στην ψηφιακή εποχή. Ο στόλος μας έχει πλέον αυξημένες δυνατότητες και σε συνδυασμό με τα νέα αποκτήματα της Πολεμικής Αεροπορίας, δημιουργεί μία ισχυρή ομπρέλα προστασίας πάνω από το Αιγαίο και την Κύπρο. Είναι προφανές ότι σε λίγα χρόνια, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στην περιοχή, μετά την υπογραφή της συμφωνίας, η οποία αποκτά πρόσθετη αξία μετά το μπλοκάρισμα από την κυβέρνηση Μπάιντεν, των f-35 που είχε παραγγείλει η Τουρκία στις ΗΠΑ.

Για πρώτη φορά αναφέρεται ρητά σε διεθνή Συνθήκη και συγκεκριμένα στο άρθρο 2 «τα Μέρη παρέχουν το ένα στο άλλο βοήθεια και συνδρομή, με όλα τα κατάλληλα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους, κι εφόσον υφίσταται ανάγκη με τη χρήση ένοπλης βίας…». Διατρανώνει τον ρόλο της Ελλάδας ως μία ισχυρή δύναμη ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ και ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή. Δημιουργεί ένα ασφαλέστερο πλαίσιο ειρήνης για τους λαούς της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και ενισχύει τις συνθήκες διαλόγου ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία για την «πολιτική» ( ειρηνική ) επίλυση των υπαρκτών – δίχως άλλο – διαφορών μας.

Παρότι πρόκειται για την κορύφωση μιας προσπάθειας που ξεκίνησε από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων διακυβέρνησης της χώρας – θυμίζω ότι το πρώτο του ταξίδι ως πρωθυπουργός ήταν στη Γαλλία – ο Κυρ. Μητσοτάκης απέδειξε ότι διαθέτει τα εξαιρετικά αντανακλαστικά που ξεχωρίζει τον ηγέτη από τον διαχειριστή της εξουσίας.

Με τη νέα αμυντική συμφωνία, η Ελλάδα εξελίσσεται σε στενό σύμμαχο της Γαλλίας στην Ανατολική Μεσόγειο και δικαίως, πλέον, φιλοδοξεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια για στρατηγική αυτονομία της Ε.Ε, η οποία ενδυναμώθηκε μετά την αιφνίδια συμφωνία AUKUS ανάμεσα στις Η.Π.Α., τη Μεγάλη Βρετανία και την Αυστραλία.

Λαμβάνει, δε, χώρα, σε μία χρονική συγκυρία που η Γερμανία βρίσκεται σε μετεκλογική δίνη και θα απαιτηθεί αρκετός καιρός μέχρι τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Και το σημαντικότερο : Η νέα αμυντική συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας, δεν αντιστρατεύεται τη στρατηγική μας σχέση με τις ΗΠΑ, οι οποίες στην παρούσα περίοδο επιδιώκουν να αποκαταστήσουν σχέσεις ηρεμίας με το Παρίσι του Εμμανουέλ Μακρόν. Αντίθετα, τη στιγμή που συνάπτεται η συμφωνία με τη Γαλλία, δημιουργεί και διπλωματικές διεξόδους ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού.

Επί πλέον η Συμφωνία έρχεται σε μια στιγμή που οι απειλές της Τουρκίας εναντίον της ΕΕ για το μεταναστευτικό προκαλούν συσπειρώσεις και – όπως είναι φυσικό- οι προχθεσινές υπογραφές μεταξύ Μακρόν και Μητσοτάκη ενισχύουν τη φιλία μεταξύ των δύο χωρών και φυσικά τις προοπτικές συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης και σε αυτόν τον τομέα, κάτι που έχει ανάγκη η Ελλάδα ως πρώτη χώρα υποδοχής.

Εν κατακλείδι, η νέα αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, συνιστά μια νέα μορφή συνεργασίας που διευρύνει την επιρροή της χώρας μας, στη βάση των αρχών της φιλελεύθερης δημοκρατίας, που συνιστούν τους πυλώνες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος αλλά και του αμερικανικού ιδεώδους.

Μας τοποθετεί εκ των πραγμάτων στη μετά – Μέρκελ Ευρώπη και δίνει βάθος και υπόσταση στον αγώνα σύγχρονων Ευρωπαίων ηγετών, όπως οι Μακρόν, Μητσοτάκης και Ντράγκι, για μία πραγματικά ενωμένη, δημοκρατική και αποτελεσματική Ε.Ε., με κοινό «δόγμα δράσης», κοινό προϋπολογισμό, προτεραιότητες άμυνας, εξωτερική και μεταναστευτική πολιτική.