Γράφει ο Μάρκος Βασίλας *
Η φενάκη της απλής αναλογικής
Ακούμε, μετά τις εκλογές της Κυριακής, από διάφορα Πρόσωπα, ειδήμονες και μη, επί τω πεδίω, να διατυπώνουν κρίσεις και, συγκεκριμένα δε, επικρίσεις, περί του συστήματος εκλογής με την εφαρμογή της απλής αναλογικής, σταχυολογώντας τη θέση τους αυτή με επιχειρήματα του τύπου ότι το εκλογικό σώμα δεν την αποδέχεται, ότι δεν είναι αρεστή, εν γένει, ή/και ότι δεν είμαστε έτοιμοι να τη δεχτούμε ως χώρα, ως κοινωνία, ως πολίτες, και άλλα τέτοια εμφερή, παραπλανητικά, μα και μη. Και είναι αυτά τα συμπεράσματα τα όποια έχουν προκύψει από την περασμένη Κυριακή.
Στην πραγματικότητα, ως εκλογείς, δεν ψηφίσαμε με το σύστημα της απλής αναλογικής. Διότι, άπαντα, μα άπαντα, τα κόμματα, σχεδίασαν και πραγματοποίησαν τον προεκλογικό αγώνα τους με το δεδομένο ότι σε 20 μέρες θα μπορούμε να έχουμε εκλογές, όπως και έχουμε, με εφαρμογή της ενισχυμένης αναλογικής, και αυτό, τελικώς, και υπερίσχυσε, ως αναμένετο. Και ήταν και απολύτως λογικό, εάν γνώριζαν όλοι, πολιτικές παρατάξεις και εκλογικό σώμα, ότι η επόμενη Βουλή θα προέκυπτε, με όσες εκλογές και να χρειάζονταν να διεξαχθούν, δια της απλής αναλογικής, διαφορετικές διεργασίες θα γίνονταν στα κόμματα, ολωσδιόλου άλλος προγραμματισμός, άλλα θα ήταν τα αποτελέσματα των κομμάτων.
Κατ’ ουσίαν, οι πρώτες εκλογές ήταν απλά μία τυπική, διεκπεραιωτικού χαρακτήρα, διαδικασία αφού την επόμενη μπορούμε να εφαρμόσουμε την ενισχυμένη αναλογική. Και τούτο, καταδεικνύεται από το ότι εκείνο που ενδιέφερε τα κόμματα, πραγματικά, ήταν η πρωτιά, με σκοπό και απώτερο στόχο, να εκβιάζουν ότι με την ενισχυμένη αναλογική θα «κατασπαράξουν», θα αποδεκατίσουν πανηγυρικώς, τους βουλευτές από το δεύτερο και τρίτο κόμμα σε 20 μέρες ενώ θα έπρεπε να τους ενδιαφέρει, εάν πίστευαν στην απλή αναλογική, η σύγκλιση προγραμμάτων με άλλα κόμματα. Άρα, δεν ψηφίσαμε με απλή αναλογική, αλλά «περάσαμε» απλά από απλή αναλογική. Συνεπώς, δε μπορούμε να βγάζουμε συμπεράσματα για κάτι μη γενόμενο.
Ελεύθερες εκλογές
Το σημαίνον θετικό των επόμενων εκλογών είναι ότι, εξ όσων μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου, για πρώτη φορά θα διεξαχθούν με πολύ ελεύθερα χαρακτηριστικά. Και για να γίνω σαφέστερος, οι επικείμενες εκλογές θα γίνουν ξέροντας ήδη ποιος θα κάνει κυβέρνηση. Κανένας έμφρων άνθρωπος δεν πιστεύει κάτι διαφορετικό. Και τα αποτελέσματα της προηγούμενης Κυριακής, αλλά, και το εκλογικό σύστημα αυτό καθεαυτό, δίνει τη σιγουριά στο σχηματισμό κυβέρνησης. Ως εκ τούτου, κατά πρώτον, δε θα ψηφίσει κανένας απλά για να αποπεμφθεί κάποιος ή για να μην εκλεγεί ο έτερος, ή κάποιος χωρίς να πιστεύει σε αυτό που ψηφίζει. Πολλές φορές ψηφίζουμε για να φύγει κάποιος ή για να μην έρθει κάποιος και ας έρθει ό,τι να είναι. Και κατά δεύτερον, δεν υφίσταται η σταυροδοσία. Δεν υπάρχουν οι πιέσεις των βουλευτών, οι προσωπικές δεσμεύσεις, το κοινό «ρουσφέτι». Άρα, θα έχουν ένα πάρα μεγάλο ενδιαφέρον και θα εγείρουν πολλές αναλύσεις οι όποιες διαφοροποιήσεις θα παρατηρηθούν διότι θα ψηφίσουμε καθαρά ιδεολογικά και μόνο.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση
Αποτελεί αξίωμα μαθηματικό, πολιτικά κόμματα που δεν «περνούν» στην κοινωνία, που δεν αφουγκράζονται τον σφυγμό της κοινωνίας, δεν έχουν μέλλον, όσο υψηλά αποτελέσματα και να επιτυγχάνουν, πολλώ δε μάλλον κόμματα που θέλουν να στηρίζονται στο προοδευτικό χώρο ή/και να αποκαλούνται τα ίδια «προοδευτικά», εάν δεν περάσουν στο συνδικαλισμό, στα σωματεία αλλά, κυρίως στην αυτοδιοίκηση.
Οι Αυτοδιοικητικοί Οργανισμοί συνιστούν μικρές «δημοκρατίες» και προοιωνίζουν πολιτικές εξελίξεις. Δεν μπορεί να μην προβληματίζει τα κόμματα η συμμετοχή τους ή μη, στην Αυτοδιοίκηση. Και αυτό δεν πρέπει να γίνεται παραμονές των εκλογών. Η αδιαφορία στην Αυτοδιοίκηση πληρώνεται. Να θυμίσω μόνο ότι κατά την τριετία 2007-2010, και μόνο στην Αιτωλοακαρνανία, είχαμε 21 από τους 29 δημάρχους προερχόμενους από το ΠΑΣΟΚ, καθώς και τον Νομάρχη, κάτι που πάνω κάτω συνέβαινε τότε σε ολόκληρη την Ελλάδα. Έτσι ήρθε και το αποτέλεσμα του 2009. Και για τους παλαιότερους η παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ κατά τη δεκαετία του ̓80 «ράγισε» πρώτη φορά όταν έχασε το ̓86 τους Δήμους Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Πειραιά, με τους Έβερτ – Κούβελα – Ανδριανόπουλο, και μετά ήρθε η ήττα του ̓89.
Τέλος, για τον δικό μας Δήμο είναι τώρα η ώρα να καθίσουμε όλοι μαζί, όσοι δεν συμφωνούμε με τη σημερινή δημοτική αρχή, σε ένα τραπέζι και να συζητήσουμε το μέλλον. Να καθίσουμε χωρίς προαπαιτούμενα, και η κουβέντα να γίνει από την αρχή. Χρόνο έχουμε, αλλά όχι τον άπλετο. Μόνον έτσι θα βρούμε λύση, και θα είναι νικηφόρα, αλλά και θα προκύψει μια ικανή δημοτική αρχή, που είναι το ζητούμενο.
*Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αμφιλοχίας
