Λένε πως οι μάσκες ήρθαν για να μείνουν. Μα δεν υπήρχαν; Υπήρχαν. Απλά τώρα προστέθηκε μια ακόμα κατηγορία που αφορά την υγεία όλων.

Οι μέρες το ’χουν, να σκεφτόμαστε τον χρόνο που πέρασε. Κάνουμε απολογισμό. Δρομολογούμε νέα σχέδια. Ανάλογα με το ταμείο του καθενός γίνονται νέοι προγραμματισμοί. Τα φετινά Χριστούγεννα σίγουρα σηματοδοτούν την απαρχή μιας νέας εποχής για όλους και όλα. Μιας εποχής που μας αναγκάζει να σκεφτούμε την κατηγοριοποίηση των μασκών που μας έχουν κατακυριεύσει.

Λένε πως οι μάσκες ήρθαν για να μείνουν. Μα δεν υπήρχαν; Υπήρχαν. Απλά τώρα προστέθηκε μια ακόμα κατηγορία που αφορά την υγεία όλων. Αν θέλετε οι μάσκες αυτές έχουν να κάνουν με την αλληλεγγύη και την φροντίδα της κοινωνικής συνείδησης και ύπαρξης. Ήρθαν για να μας θυμίσουν πως οι μάσκες δεν έχουν να κάνουν μόνο με την υποκρισία, αλλά και με την συνολική κοινωνική φροντίδα.

Οι μάσκες των καρναβαλιστών, για παράδειγμα, επιδιώκουν να κρύψουν κάτι από τη φυσιογνωμία τους. Προσπαθούν να γίνουν κάτι άλλο για να καυτηριάσουν κάτι, αποβλέποντας, ενδόμυχα, στη βελτίωση. Έτσι ξεσκάμε και μεταφέρουμε το φορτίο των κοινωνικών πιέσεων στο κοινό ταμείο των συνειδήσεων. Κοινώς γινόμαστε της υποκρισίας. Υπάρχουν και άλλου τύπου μάσκες με παγκόσμια εξάπλωση. Να όπως αυτές της πολιτικής, της διπλωματίας, της δήθεν περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης, της δήθεν διασφάλισης των πανανθρώπινων δικαιωμάτων κ.ό.κ. Για τις μάσκες αυτές έχουν ξοδευτεί τόνοι μελάνης και χαρτιού. Εξάλλου, η έκφραση «θα πέσουν οι μάσκες», είχε και έχει ιδιαίτερη σημασία στα λογοτεχνικά κείμενα, αλλά και στις καθημερινές μας συνομιλίες.

Στις μέρες μας πρέπει να δούμε λίγο την έκφραση, «σκέψου παγκόσμια δράσε τοπικά», καθώς φαίνεται να παίρνει μια επιπρόσθετη σημασία, αφού όλοι και όλες κατανοούμε πως η απομόνωση των συνόρων είναι πολλή δύσκολη υπόθεση. Το περιβάλλον δεν έχει σύνορα. Οι φυσικές διεργασίες θα βρουν το δρόμο της ολοκλήρωσης κάθε φαινομένου που αρχίζει, θέλουμε δε θέλουμε. Η διαφορά βρίσκεται στον περιορισμό της έντασης, των πιέσεων. Ωστόσο ο περιορισμός της έντασης και των πιέσεων στηρίζεται στην οργάνωση των κοινωνικών συνόλων. Η οργάνωση αυτή, όμως, απαιτεί την καθιέρωση συμπεριφορών που στις περισσότερες περιπτώσεις σχετίζονται με διάφορες «μάσκες» υποκρισίας. Δηλαδή, εκείνες που βρίσκονται στα στρατόπεδα των πολιτικών κομμάτων. Οι «μάσκες» των αντιπαραθέσεων για την κατάληψη της εξουσίας. Οι “μάσκες” αυτές πρέπει να πέσουν για να αρχίσει ένας νέος και εποικοδομητικός – ειλικρινής πολιτικός διάλογος με νέες διερευνητικές βάσεις. Οφείλουν τα πολιτικά κόμματα να ξεπεράσουν τα παιδικά τους σύνδρομα, και να συζητήσουν τους κοινούς τόπους συμφωνιών για τα ζητήματα της εθνικής άμυνας – κυριαρχίας και εξωτερικής πολιτικής, της υγείας και παιδείας. Οι πολίτες έχουν την ωριμότητα να αντιληφθούν τις προσπάθειες ανάπτυξης ενός σύγχρονου πολιτικού πολιτισμού για τη χώρα. Έτσι, ίσως, η αξιοπιστία της πολιτικής να αναβαθμιστεί για να δώσει τη δυνατότητα ανάδειξης μιας νέας γενιάς πολιτικών.

Ας αξιοποιηθεί η ευκαιρία που μας δίνεται, ενόψει του νέου χρόνου και μάλιστα αυτού των εορτασμών της Παλιγγενεσίας. Διαμορφώστε κοινές βάσεις με αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Ας κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, να όπως τότε το 21. Να δοθούν ελπίδες στις νέες γενιές. Και ας θυμηθούμε, πως τα παιδιά δεν κάνουν ότι τους λένε οι γονείς, αλλά ότι αυτοί κάνουν.

*Ο Χαρίτων Σαρλ Χιντήρογλου είναι Καθηγητής Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ.

Πηγή: ethnos.gr