Όπως κάθε χρόνο, έτσι κι εφέτος, το Γένος των Ελλήνων στρέφει και πάλι τη μνήμη του στο ’21, για να στοχαστεί και να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του. Γιατί η μνήμη είναι το μόνο αντίδοτο κατά του θανάτου. Μέσα στο κοιμητήριο της Ιστορίας αναπαύονται έθνη που λησμονήθηκαν και έχουν πάψει να υπάρχουν. Επιζούν μόνον οι λαοί που θυμούνται και μεταδίδουν τη μνήμη τους από γενιά σε γενιά.

Αξίζει λοιπόν να σταθούμε κι εμείς να στοχαστούμε τα μηνύματα που μας φέρνει η μεγάλη Επανάσταση του ’21, καθώς τα γεγονότα και τα κατορθώματα των αγωνιστών της, κατάφεραν να επιβιώσουν και να σμιλευτούν στις αιώνιες πλάκες της Ιστορίας ως φορείς της αιωνιότητας.

Και το πρώτο πράγμα που μας διαμηνύει η Εθνεγερσία είναι ότι η Ιστορία δεν προγραμματίζεται. Δεν χωράει σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Δεν οργανώνεται ορθολογικά. Τίποτα πιο ανορθολογικό και πιο αυθόρμητο από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ήταν μια επανάσταση γεμάτη σφάλματα, τραγωδίες, αλόγιστο ζήλο, όπως φαίνεται από τα γεγονότα των δύο πρώτων χρόνων, σε Πολύγυρο, Κάρνες, Σιθωνία, Κόρινθο, Νάουσα, Χίο. Έπειτα, και η γνωστή ανά τους αιώνες διχόνοια των Ελλήνων δύσκολα θα ευνοούσε έναν κοινό επαναστατικό προγραμματισμό μεταξύ των οπλαρχηγών. Να γιατί δεν εξηγείται ορθολογικά η επικράτηση της. Μόνον σε θαύμα θα μπορούσε να αποδοθεί ο μεγάλος ξεσηκωμός και η αίσια έκβαση του.

Το δεύτερο μήνυμα που μας μεταφέρει η Εθνεγερσία του ’21 είναι ότι το στημόνι στο οποίο υφαίνεται η Ελληνική Ιστορία, είναι η ελευθερία και η αξιοπρέπια του ανθρώπου. Όταν απειλείται η ελευθερία και η αξιοπρέπεια του προσώπου, δεν χωράει κανένας υπολογισμός και δεν είναι υπερβολική καμία θυσία. Οι Έλληνες επαναστάτησαν όχι γιατί πεινούσαν ή γιατί επιδίωκαν να βελτιώσουν – όπως λέμε σήμερα – το βιοτικό τους επίπεδο. Επαναστάτησαν, γιατί ένοιωθαν ταπεινωμένοι κάτω από τον ζυγό της δουλείας που τους είχε επιβληθεί. Σήμερα, δυστυχώς, για χάρη της οικονομικής ευημερίας, εύκολα εκχωρούμε την ελευθερία μας σε τρίτους. Δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τη φαλκίδευση των προσωπικών μας ελευθεριών, μέσω της τεχνολογίας και της πληροφορικής, αρκεί να ευημερούμε οικονομικά!

Έτσι προχωρούμε στο τρίτο μήνυμα που μας αποκαλύπτει η μεγάλη Επανάσταση του 1821. Ένα μύνημα που εκ πρώτης όψεως φαίνεται παράδοξο. « Αν θέλει κανείς να ζήσει αληθινά, πρέπει να είναι έτοιμος να πεθάνει ». Αυτά τα λόγια, που πήγασαν από τον σταυρικό θάνατο του Κυρίου, βρήκαν την εφαρμογή τους και στους Μάρτυρες της Εκκλησίας, αλλά και στους αγωνιστές του ’21. Οι αγωνιστές του ’21, όπως και οι μάρτυρες της πίστεως, απελευθερωμένοι από τη φίλαυτη ατομικότητα πίστευαν ότι η ζωή έχει αξία, όταν προσφέρεται. Γιατί όποιος αγαπά βρίσκει λογικό να χορηγήσει τη δική του ζωή, για να υπάρχει αυτός που αγαπά. Αυτή, λοιπόν, η υπέρβαση και το άλμα από το « εγώ » στο « εσύ » είναι η πεμπτουσία της αγιότητας, αλλά και το μεγαλείο των αγωνιστών.

Τέλος, μέσα από τα γεγονότα της Επαναστάσεως, αλλά και από τα « Απομνημονεύματα » των πρωταγωνιστών εύκολα, επίσης, προκύπτουν τα τρία βασικά στοιχεία της Ελληνικής ταυτότητας, όπως μας τα κληροδότησαν οι θεμελειωτές αυτοί του Νέου Ελληνισμού.

Το πρώτο στοιχείο είναι η γλώσσα. Η Ελληνική γλώσσα, που δεν εξαφανίστηκε στα τετρακόσια χρόνια της δουλείας, αλλά επέζησε εμπλουτίστηκε με άπειρα στοιχεία και παραδόθηκε ανανεωμένη στην πολλαπλή σήμερα χρήση της.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η εθνική κυριαρχία. Είναι ένα στοιχείο που σήμερα μπορεί να κινδυνεύει, είτε στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, είτε εξαιτίας της δημογραφικής αλλοίωσης του πληθυσμού της χώρας, είτε και εξαιτείας των απειλών της γείτονος Τουρκίας.

Το τρίτο στοιχείο της Ελληνικής ταυτότητας είναι η θρησκεία. Οι αγωνιστές του ’21 αγωνίστηκαν και για την πίστη, όχι μόνον για την πατρίδα. Γιατί μέσω της πίστεως στον Τριαδικό Θεό, διατηρούνταν και πνευματικές αξίες, όπως η αγάπη, η ελυθερία, η μοναδικότητα του ανθρωπίνου προσώπου, η ιερότητα του σώματος και ο σεβασμός προς τη φυσική δημιουργία του Θεού.

Σήμερα οι αξίες που μας κληροδότησε το ’21 δεν είναι μουσειακός θησαυρός. Είναι κυρίως στάση ζωής. Είναι ο λόγος που υπάρχουμε ως Έλληνες. Είναι ανάγκη γι’ αυτό να συνειδητοποιήσουμε ότι οι μάχες του μέλλοντος δεν θα είναι τόσο μάχες αίματος, όσο μάχες πνεύματος. Και οι θυσίες των αγωνιστών θα δικαιωθούν, μόνον αν μείνουμε πιστοί στο πνεύμα και στο ήθος που ενέπνευσε τους αγώνες τους.

Ένας απλός Μπαμπινιώτης – enmpampini