Κείμενο – Φωτογραφίες: Σπύρος Θεοδ. Κουτσοχρήστος

Δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση από το να ζει κάποιος σε οικιστική περιοχή, που βρίσκεται στις υπώρειες ενός λόφου ή ενός βουνού.

Τα δέντρα που υπάρχουν εκεί, απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα,  παράγουν οξυγόνο, συγκρατούν το έδαφος από το νερό της βροχής, μειώνουν την ένταση του θορύβου, την ένταση του ηλιακού φωτός και λειτουργούν σαν ένα φυσικό κλιματιστικό.

Κτίρια και εγκαταστάσεις τα οποία γειτνιάζουν με άλση, το καλοκαίρι έχουν μικρότερη θερμοκρασία στο εσωτερικό τους, εν σχέση με τις υψηλές εξωτερικές θερμοκρασίες και τον χειμώνα προστατεύονται από τον αέρα και τον  παγετό.

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις, όπως στην Ελλάδα, σε αρκετές χώρες της Μεσογείου, και σε ορισμένες πολιτείες της Αμερικής ( Καλιφόρνια ), όπου τα κωνοφόρα δέντρα δημιουργούν σοβαρά προβλήματα, όταν φύονται εντός του αστικού ιστού.

Το βασικό πρόβλημα των κωνοφόρων δέντρων (εκτός του κυπαρισσιού), είναι ότι μεταφέρουν ταχύτατα μια δασική πυρκαγιά μέσα στην πόλη, αναπτύσσοντας τεράστιο θερμικό φορτίο, με τις γνωστές σε όλους μας επιπτώσεις, σε ζώντες οργανισμούς, εγκαταστάσεις – υποδομές, άλλα και στο υπόλοιπο φυσικό περιβάλλον.

Στην πατρίδα μας τα τελευταία 45 χρόνια, έχουμε βιώσει τις οδυνηρές επιπτώσεις των δασικών πυρκαγιών!

Δεν μπορούμε να φυτεύουμε πεύκα, δίπλα από κατοικίες, εκπαιδευτικά ιδρύματα, Ιερούς Ναούς, Μοναστήρια, ερευνητικά κέντρα, κατασκηνώσεις, κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, τουριστικές επιχειρήσεις και να περιμένουμε ότι θα βγούμε αλώβητοι μετά από μια δασική πυρκαγιά.

Το Λύρειο  Παιδικό Ίδρυμα έχει προσβληθεί από δασική πυρκαγιά 4 φορές! Ακόμα, δεν έχει επουλώσει τις πληγές του από την πυρκαγιά της  23ης Ιουλίου 2018.

Η ίδια πυρκαγιά, μεταδόθηκε στον αστικό ιστό στον Νέο Βουτζά, στην Ραφήνα, στο Μάτι και έσβησε στην θάλασσα, αφαιρώντας την ζωή από 102 επίσημα καταγεγραμμένους Συνανθρώπους μας.

Μετά από μια δασική πυρκαγιά στην πατρίδα μας,(Αττική, Χαλκιδική, Πελοπόννησο…) εξετάζοντας τις απώλειες,  χανόμαστε σε πολύπλοκα συμπεράσματα, αγνοώντας την βασική αιτία που δεν είναι άλλη, από το ρητινοφόρο και πολύ εύφλεκτο δέντρο, που λέγεται πεύκο.

Κάποιοι το ονομάζουν ” τεμπελόδεντρο ” καθώς φύεται και αναπτύσσεται χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα!

Στην φετινή δασική πυρκαγιά της Πεντέλης ( 19 και 20 Ιουλίου 2022 ), που εξαπλώθηκε στο Ντράφι, την Πεντέλη, την Ανθούσα, την Παλλήνη – Πανόραμα, έμεινε άθικτο το Μητροπολιτικό Ιερό Παρεκκλήσιο των Αγίων Μυροφόρων, ( Ι.Μ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ) διότι δεν υπήρχαν πεύκα δίπλα του παρά μόνο κυπαρίσσια, ενώ όλα τα μικρά πεύκα και τα πουρνάρια του λόφου έγιναν στάχτη.

Μην ξεχνάμε όμως και την πρόνοια του Θεού, κάνουμε πρώτα τα ανθρώπινα, και ο Θεός συμπληρώνει ”  τα ελλείποντα “.

Ενώ το πεζοδρόμιο είναι για χρήση των πεζών, φυτεύομε πεύκα και λόγω του ριζικού τους συστήματος, δημιουργούν προβλήματα  (καταστροφή και ανύψωση πλακών) και παρεμποδίζουν την ομαλή διέλευση των πεζών. 

Σε πολυσύχναστη Λεωφόρο των Βορείων Προαστίων- Αττικής, όπως αποτυπώνει φωτογραφία του άρθρου, ένα πεύκο με επικίνδυνη κλίση,  έχει την ρίζα του στην άκρη του οδοστρώματος, περνά πάνω από το πεζοδρόμιο και εισέρχεται σε μια πολυκατοικία πάνω από την κυρία είσοδο των πεζών.

Ανθρώπινη παρέμβαση και το τοιχίο στο οποίο ακουμπά το πεύκο!

Ποιος ο λόγος  διατήρησης αυτού του επικίνδυνου πεύκου; 

Στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους μέσα στον περίβολό τους, δεν υπάρχει κανένα πεύκο, μόνο κάποια κυπαρίσσια, τα λεγόμενα ” κτητορικά “.

Δέντρα όπως το κυπαρίσσι, η χαρουπιά, η μουριά, η βελανιδιά, η καρυδιά, η φλαμουριά εμποδίζουν την εξάπλωση της πυρκαγιάς.

Κείμενο – Φωτογραφίες: Σπύρος  Θεοδ.  Κουτσοχρήστος